Η ενωση της Κινας υπο τον Γινγκ Ζενγκ

Η Κίνα έχει μακραίωνη πολιτική και πολιτισμική ιστορία και γνώρισε εναλλασσόμενες περιόδους σταθερής διακυβέρνησης και ασταθών κυβερνήσεων.
 
Ο πρώτος που ενοποίησε τη χώρα ήταν ο αυτοκράτορας Γινγκ Ζενγκ το 221 π.Χ. Ο Γινγκ Ζενγκ ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας της δυναστείας των Τσιν. Πριν από αυτόν η Κίνα αποτελούνταν από διάφορα κράτη, ανομοιογενή στους τομείς της γλώσσας, του πολιτισμού, αλλά και της εθνικότητας. Την περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (771-476 π.Χ.), όπως την αποκαλούν οι Κινέζοι ιστορικοί, υπήρχε μία σκιώδης εξουσία πάνω σε όλο αυτό το μωσαϊκό των πολιτισμών υπό τον ηγέτη της δυναστείας των Τσου. Στην πραγματικότητα βέβαια 140 περίπου κρατίδια διεκδικούσαν γη και εξουσία μέσω ενός ιδιότυπου φεουδαλικού συστήματος.
 
Την περίοδο που ακολούθησε, την περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών (476-221 π.Χ.), η εξουσία συγκεντρώθηκε σε επτά βασίλεια: Τσι, Τσου, Γιαν, Χαν, Ζάο, Γουέι, Τσιν. Στο τελευταίο βασίλειο ανέβηκε το 274 π.Χ. ο Γινγκ Ζενγκ και έμελλε να ήταν αυτός που θα κατακτούσε τα υπόλοιπα βασίλεια και θα τα ένωνε υπό το σκήπτρο της εξουσίας του.  Είχε κληρονομήσει, είναι η αλήθεια, ένα αρκετά δυνατό κράτος με ισχυρό στρατό, ικανούς στρατηγούς και αποτελεσματική γραφειοκρατία, οπότε δεν δυσκολεύτηκε να ενώσει τα επτά βασίλεια. Ονόμασε κατόπιν τον εαυτό του αυτοκράτορα (Χουάνγκ-τι) και ήταν ο πρώτος (Σι) από τη δυναστεία των Τσιν. Έτσι προέκυψε και το όνομά του με το οποίο έμεινε στην ιστορία: Τσιν Σι Χουάνγκ-τι.
 
Ο νέος αυτοκράτορας ήταν δραστήριος και δυναμικός και αποδείχτηκε ρηξικέλευθος σε πολλούς τομείς. Ήταν πολύ εργατικός, αφού σύμφωνα με μαρτυρίες χρειαζόταν μονάχα μία ώρα ύπνο ημερησίως. Πραγματοποίησε πέντε μεγάλες περιοδείες προκειμένου να επιθεωρήσει την πελώρια αυτοκρατορία του. Ήταν όμως εξίσου καχύποπτος και παρανοϊκός σχετικά με τις απειλές κατά του θρόνου του. Επιβίωσε από μία τουλάχιστον δολοφονική απόπειρα εναντίον του και είχε εμμονή με την αθανασία, αφού αναζητούσε διαρκώς ένα μαγικό ελιξίριο το οποίο θα του επέτρεπε να ζήσει για πάντα.
 

Για να έρθουμε τώρα σε πιο πρακτικά θέματα, ο Γινγκ Ζενγκ κυβέρνησε με συγκεντρωτικό και απολυταρχικό τρόπο. Η βασιλεία του θεωρήθηκε ότι ξεκίνησε το έτος 1, ενώ στράφηκε με μένος ενάντια στον Κομφουκιανισμό. Διέταξε να καούν ζωντανοί 400 κομφουκιανοί δάσκαλοι και να ριχτούν στην πυρά όλα τα σχετικά με τον Κομφουκιανισμό βιβλία. Από την άλλη, πραγματοποίησε και πολλές μεταρρυθμίσεις στο νομισματικό σύστημα και στην οικονομία. Διαίρεσε τη χώρα σε 36 επαρχίες και επέβαλε ενιαία νομοθεσία.
 
Η κοινωνική διαστρωμάτωση την εποχή της διακυβέρνησης του Γινγκ Ζενγκ διαμορφώθηκε ως εξής: εισοδηματίες (Σι), χωρικοί (Νογκ), τεχνίτες (Γκονγκ) και έμποροι (Σανγκ), με την τελευταία ομάδα να βρίσκεται στην κατώτερη κοινωνικά θέση, παρά την οικονομική τους δύναμη.
 
Από τα γνωστότερα επιτεύγματα όμως του μεγάλου αυτοκράτορα αξίζει να αναφερθούν η έναρξη της κατασκευής του περίφημου Σινικού τείχους προκειμένου να αποκρουστούν εχθρικές επιθέσεις από τον Βορρά, η κατασκευή της διώρυγας  Λινγκ-κου, στρατιωτικές οδοί και κυρίως το περίτεχνο μαυσωλείο του με τον πήλινο στρατό.
 
Για την κατασκευή του τάφου τού μεγάλου αυτοκράτορα χρειάστηκαν 38 ολόκληρα χρόνια και εργάστηκαν σε αυτόν πάνω από 700.000 εργάτες. Αυτός αποτελούνταν από μία γιγάντια πυραμίδα σκεπασμένη με χώμα ύψους 100 μέτρων και πλάτους 500 μέτρων. Γύρω από αυτήν υπήρχαν λάκκοι γεμάτοι με 8.000 περίπου πήλινους πολεμιστές σε φυσικό μέγεθος, από τους οποίους κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Υπήρχαν επίσης ακροβάτες, διασκεδαστές, μουσικοί, άρματα και άλογα. Οι εργάτες δολοφονήθηκαν μετά την περάτωση του έργου προκειμένου η τοποθεσία να μείνει μυστική. Πράγματι, ο τύμβος παρέμενε  άγνωστος για 2.000 ολόκληρα χρόνια, αφού ανακαλύφθηκε μόλις το 1974.
 
Ωστόσο, όπως συνέβη και αργότερα στην κινεζική ιστορία, αγροτικές αναταραχές υπονόμευσαν την εξουσία του αυτοκράτορα. Τέσσερα μόλις χρόνια μετά από τον θάνατό του, το 206 π.Χ., μια νέα δυναστεία θα λάβει την εξουσία μετά από πραξικόπημα, η δυναστεία των Χαν. Αυτή θα χαρίσει ευημερία και σταθερότητα στην Κίνα μέχρι και τον 3ο μεταχριστιανικό αιώνα.
 
ΠΗΓΕΣ
—Δημήτρης Κιτσίκης, «Συγκριτική ιστορία Ελλάδος-Κίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα», εκδ. Ηρόδοτος, Αθήνα  2007.
—Gavin Menzies,«1421. Η Κίνα ανακαλύπτει τον κόσμο», εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 2004.
—Jonathan Holslag, «Παγκόσμια πολιτική ιστορία», εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2019.
—Συλλογικό έργο, «Η ιστορία με απλά λόγια», εκδ. Κλειδάριθμος, Αθήνα 2020.
 
 
*Η Λεύκη Σαραντινού είναι φιλόλογος, ιστορικός και συγγραφέας. Τελευταίο της βιβλίο η ιστορική μελέτη «Μύθοι που έγιναν ιστορία», Εκδόσεις Ενάλιος, Αθήνα 2020.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.