Η Αγαπη ειναι το κινητρο για ολες τις ιστοριες!

Μόνος καθόταν σ’ ένα παγκάκι και προσπαθούσε να απολαύσει τον καιρό.

Η άνοιξη είχε φορέσει τα γιορτινά της. «Τυχεροί φέτος οι άνθρωποι, το Πάσχα θα τους έκανε καλό καιρό» σκέφτηκε. Ήταν μόνος. Τώρα ήταν μόνος. Παλιά δεν ήταν. Όταν ήταν παιδί… Πόσα χρόνια αλήθεια είχαν περάσει; Πολλά, μια ζωή.

Άφησε το μυαλό του να τρέξει χρόνια πίσω, ενώ οι ηλιαχτίδες χάιδευαν το κουρασμένο από τη ζωή πρόσωπό του.

 

Ο παπά Γιάννης είχε πολλά χρόνια στην πλάτη του. Δεν σκόπευε όμως να εγκαταλείψει, το σπίτι του Θεού, και τους πιστούς του. Παντρεμένος με τη Λενιώ. Ο γάμος τους μετρούσε δεκαετίες. Παιδιά δεν είχαν. Δεν τους είχε αξιώσει ο Θεός. Δεν του είχαν θυμώσει ποτέ. Απεναντίας. Ήταν το θέλημά Του, και το ζευγάρι το δεχόταν με ευλάβεια. Είχαν όμως πολλά, αγάπη. Αγάπη ο ένας για τον άλλον. Αγάπη για τους συμπολίτες τους. Αγάπη για τον τόπο τους. Αγαπούσαν τα παιδιά όλου του κόσμου. Στον ίδιο είχαν μεγάλη αδυναμία, και αυτό τον έκανε ευτυχισμένο.

Ο παπά Γιάννης, είχε προσφέρει πολλά στη μικρή κοινότητά τους. Είχε καταφέρει και τον πιο άπιστο, να τον κάνει πιστό. Κάθε χρόνο όταν περίμεναν το Πάσχα το χωριό μεταμορφωνόταν. Τη Μεγάλη Δευτέρα ξεκινούσε αυστηρή νηστεία.

Οι αδελφές του μάλιστα από τη Μεγάλη Δευτέρα έως και την Μεγάλη Τετάρτη, δεν έτρωγαν τίποτα. Διότι η γιαγιά τους έλεγε πώς «νηστικής καρδιάς πιάνει η ευχή», και οι τρεις ψάχνανε για γαμπρό.

 

Εκείνος πιτσιρικάς ακόμα, γελούσε με τα καμώματά τους. Τη Μεγάλη Εβδομάδα, κάθε δουλειά σταματούσε. Ακόμα και ο φιλοχρήματος μπακάλης, κατέβαζε τα στόρια. Το μόνο που επιτρεπόταν ήταν ο καθαρισμός των σπιτιών. Η μητέρα του, με τις αδελφές του, πιανόταν από τα χαράματα με τις δουλειές.

 

Θυμόταν. Θυμόταν έντονα. Το σπιτικό τους μύριζε πράσινο σαπούνι και πάστρα.

 

Θυμόταν τη Μάνα του.

 

Τη Μεγάλη Πέμπτη όλοι βάφανε αυγά, και το βράδυ πηγαίνανε όλοι μαζί στην εκκλησία. Την Μεγάλη Παρασκευή στο μικρό χωριό έπεφτε, νεκρική σιωπή. Ήταν μέρα πένθους. Στο στόλισμα του Επιταφίου ήταν πρώτος. Διάλεγε τα ωραιότερα λουλούδια από τον μπαχτσέ τους. Κάθε Μεγάλη Παρασκευή η καρδιά του γέμιζε με θλίψη, και θυμόταν την ιστορία που του έλεγε ο παππούς του. «Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε, η Παναγία καθόταν στην παρηγοριά, στο τραπέζι που γίνεται μετά τις κηδείες. Πέρασε μια καλόγρια, την είδε και σχολίασε “Ποιος είδε γιο σταυρωμένο και μάνα στο τραπέζι”. Η Παναγιά ακούγοντας της είπε “Σύρε, μάνα Καλή, μήτε να ψάλλεσαι, μήτε να λειτουργιέσαι. Αν κρεμασθώ εγώ, θα κρεμασθούν μανάδες, και εάν πνιγώ εγώ, θα πνιγούν μανάδες. Μονάχα κάθομαι στην παρηγοριά, για να παρηγορηθούν όλες οι μανάδες».

 

Το Μεγάλο Σάββατο η εκκλησία στολιζόταν με δαφνόφυλλα. Το βράδυ όλοι φορούσαμε τα καλά μας, και πηγαίναμε στην εκκλησία. Το τραπέζι γιορτινό η μαγειρίτσα είχε την τιμητική της, όπως οι σαρδέλες και η γαλατόπιτα. Αλλά πρώτα τσουγκρίζαμε τα αυγά.

 

Ανήμερα του Πάσχα ψήναμε το αρνί. Στο αρνί ο πατέρας μου έψαχνε για σημάδια στην ωμοπλάτη. Έβγαζε μαντεύματα για το σπιτικό, και την πατρίδα. Και όλο έλεγε. «Δύσκολες μέρες έρχονται, και θα υπάρξει πολλή μοναξιά» Κοιτώντας με στα μάτια. Τότε δεν καταλάβαινα. Το κατάλαβα πολλά χρόνια μετά.

 

Το μεσημέρι της Κυριακής γιορτάζαμε τη δεύτερη Ανάσταση. Για την Αγάπη των ανθρώπων σταυρώθηκε ο Χριστός… Για την Αγάπη. Ας μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό.

 

Καλό Πάσχα!

 

*H συμπολίτισσα σήμερα Aση Κιούρα γεννήθηκε στη Γερμανία. Είναι παντρεμένη κι έχει δυο παιδιά. Η καταγωγή της είναι από το Μέτσοβο. Φοίτησε σε γερμανικό σχολείο, αλλά παράλληλα παρακολουθούσε και το ελληνικό, γιατί πάντα το όνειρό της -όπως και κάθε μετανάστη- ήταν να επιστρέψει στην πατρίδα. ‘Έτσι την απόφασή της την είχε πάρει από πολύ μικρή, και εφόσον ολοκλήρωσε τη βασική της εκπαίδευση στα γερμανικά, συνέχισε στο Λύκειο του Ludwigsburg. Το 1990 έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις ως μαθήτρια εξωτερικού και εισήχθηκε στο Δ.Π.Θ, στο τμήμα της Νομικής, από το οποίο πήρε και το πτυχίο της. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα νομικά, και η απόφασή της ήταν συνειδητή. Άρχισε να γράφει το πρώτο της βιβλίο μετά από παρότρυνση του άντρα της και πολύ σύντομα διαπίστωσε ότι αυτό το εγχείρημα τη γέμιζε με δημιουργική χαρά. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: «Η αμαρτία της ευτυχίας», Εκδόσεις Έξη, 2013, «Ευτυχισμένη; Νομίζεις!», CaptainBook.gr, 2012.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.