Για τον Αλεξανδρο Νικολαιδη

Μέσα στην καταχνιά των ημερών που ζούμε, ξυπνήσαμε το πρωί της Παρασκευής με τη «μαύρη» επίσης είδηση του «φευγιού» του δις ολυμπιονίκη και αναπληρωτή εκπροσώπου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Αλέξανδρου Νικολαΐδη.

Μάταιο το να αναφέρουμε ότι η είδηση του θανάτου του, ενός νέου ανθρώπου 42 μόλις ετών,  πάντα θλίψη και μόνο μπορεί να προκαλέσει, πολύ δε περισσότερο στην περίπτωση ενός ανθρώπου όπως ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης που πολλά περισσότερα των πολλαπλών επιτυχιών του στον αθλητισμό είχε να επιδείξει. Και ουδέποτε το έκανε, όπως πολλοί εκ των «συναδέλφων» του στον χώρο που επέλεξε τα τελευταία χρόνια να υπηρετήσει, αυτόν της πολιτικής, το κάνουν, με στόχο να πείσουν για τον λόγο ύπαρξής τους.

«Ο πολιτικός πρέπει να κάνει κοινωνικό έργο και να πηγαίνει κόντρα στα σημάδια των καιρών.  Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις κοινωνικές μας ευθύνες και εγώ προσωπικά αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ να αφυπνίσω τον κόσμο και να του δείξω πως αυτές οι ευρωεκλογές δεν έχουν να κάνουν με τα εσωτερικά μίας χώρας αλλά όλοι μαζί οφείλουμε να διορθώσουμε τη λάθος πορεία της Ευρώπης» είχε δηλώσει στην τελευταία του συνέντευξη στον «ΠτΘ» και τον δημοσιογράφο Βασίλη Στοάκη τον Απρίλιο του 2019 τότε ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής. 

Σε μία συνέντευξη γεμάτη από το δικό του προσωπικό ήθος και τρόπο σκέψης που τότε ίσως αρκετοί, που αναγνωρίζουν τον άνθρωπο και κυρίως τον ακούν μονάχα όταν το «κακό», όπως στην προκειμένη περίπτωση, του χτυπήσει την πόρτα μπαίνουν στην διαδικασία όντως να το πράξουν. Αφιερώνοντας λίγα μόλις λεπτά για να ακούσουν, να αφουγκραστούν και έπειτα να κρίνουν και να αποφανθούν σε σχέση με τον άνθρωπο.

Από χθες σύσσωμη η χώρα έδωσε τον χώρο, τον χρόνο θα τολμήσω να πω και την ψυχή της στον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Ποιος παρέμεινε άλλωστε ασυγκίνητος στο τουλάχιστον συγκλονιστικό αποχαιρετιστήριο μήνυμά του που αναρτήθηκε στα social media λίγη ώρα μετά τον θάνατό του.

Ποιος δεν μπήκε στη διαδικασία να σκεφτεί το «επιστέγασμα» του μηνύματος αυτού που αρκεί μία μόνο πρόταση για να συνοψιστεί και είναι η εξής «φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε» και έστω φευγαλέα να αναθεωρήσει, τον τρόπο σκέψης, ζωής και επιλογών μας;

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης κατέκτησε χθες ένα ακόμα, σπάνιο κατά την άποψή μας, «μετάλλιο», κατάφερε να ενώσει έναν λαό πολλαπλώς και διάφορα ζητήματα διαιρεμένο ή αδιάφορο, σε ένα κοινό συναίσθημα αυτό της θλίψης αλλά και να μας υπενθυμίσει ότι μέσα σε αυτήν τη μαυρίλα των καιρών, μέσα σε αυτήν την καταχνιά των ανθρώπων υπάρχουν και εκείνες οι εκτυφλωτικά φωτεινές περιπτώσεις όπως η δική του που μπορούν να συνεχίσουν να μας κάνουν να ελπίζουμε.

Πρωτίστως υιοθετώντας το δικό του παράδειγμα ζωής, θάρρους, ελπίδας και προσφοράς και δευτερευόντως προσπαθώντας για την αλλαγή στους γύρω μας, ο καθένας από το δικό του μετερίζι.

Με μοναδικό αν θέλετε «αγκάθι» ότι τα όσα ο ίδιος αποτέλεσε έγιναν κοινό κτήμα της πλειοψηφίας μετά θάνατον. Αφήνοντάς τα ωστόσο ως κληρονομιά με την ευχή να σταθούμε άξιοι συνεχιστές της.

Υ.Γ.: Μπορείτε να βρείτε τη συνέντευξη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη στον «ΠτΘ» και τον Βασίλη Στοάκη εδώ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.