Ετσι ειναι, αν ετσι νομιζετε;

Νικητής του εαυτού μου

κι ας με σπρώξουν στο κενό

Ρένα Αθανασοπούλου, Έξοδος κινδύνου

Το μιντιακό εκκρεμές στη χώρα μας λειτουργεί σαν να ‘ναι ξεκούρδιστο. Πηγαινοέρχεται από την αγιοποίηση στη δαιμονοπόιηση με τέτοιο άναρχο ρυθμό, που όποιος το κοιτάζει μάλλον χάνει την αίσθηση του χρόνου και του μέτρου.

Οι κομματικοί αρχηγοί αξιο-λογούνται ως προσωπικότητες αλλά κυρίως από «τα έργα και τις ημέρες τους», όχι από τους πολιτικά φίλους ή τους πολιτικά αντιπάλους. Δεν είναι ούτε άγιοι, ούτε δαίμονες. Άνθρωποι είναι με λάθη και σωστά, με πάθη και ηθικές αντιλήψεις. Και βέβαια δεν κοιτώνται στον καθρέφτη της αυτοαναφορικότητας. Οι κρίσιμες αποφάσεις που έλαβαν θα τεθούν, εν καιρώ, κάτω από το μικροσκόπιο της Ιστορίας και θα συγ-κριθούν με τις προτάσεις που είχαν υποβάλει οι αντίπαλοι/αντίθετοί τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας, δόξα τω θεώ, δεν πέθανε, ούτε μετέβη οριστικά σε κάποιον αγρό για να καλλιεργεί τη γη στην υπόλοιπη ζωή του (εν είδει Κινγκινάτου). Μπορεί να πήρε μόνος του την απόφαση της επανίδρυσης (και μετονομασίας;) -από τους επιγόνους- του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην ανα-γνώρισε δημόσια τα (όποια) στρατηγικά του λάθη, μπορεί να φοβήθηκε να συγκρουστεί με τις φατρίες του κόμματός του (και άφησε αυτή τη δουλειά του αλληλοσκοτωμού στους διαδόχους), μπορεί να μην ήθελε να τραυματισθεί η εικόνα του με άλλες επερχόμενες ήττες (τις οποίες θα χρεωθούν οι νέοι υπεύθυνοι), όμως έπραξε αυτό που τόσοι άλλοι αρχηγοί ηττημένοι στις εκλογές είχαν κάνει για το δικό τους χώρο. Παραμέρησε όχι για να περάσει η νέα γενιά (μιας κι ο ίδιος ούτε 50 χρονών δεν είναι), αλλά για να κυριαρχήσει μία νέα αντίληψη για το ρόλο και τον τρόπο λειτουργίας της Αριστεράς.

Το αν θα συμβεί αυτό και με ποιους όρους θα φανεί. Το αν κι εκείνος θα συμμετάσχει με οποιαδήποτε ιδιότητα στις διεργασίες είναι προσωπική του πολιτική απόφαση, το αν θα τον διαδεχθεί πρόσωπο της εμπιστοσύνης του θα το διαπιστώσουμε σχετικά σύντομα.

Ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν κλείνει  όμως επειδή αποχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας. Μάλλον το αντίθετο συνέβη: ο κύκλος είχε κλείσει και γι’ αυτό αποχώρησε.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν ωφελούν τα Ωσαννά και οι Κατάρες. Είτε άφησε σφραγίδα, είτε αποτύπωμα, είτε στίγμα το μέχρι σήμερα πέρασμά του από τα πολιτικά/ κομματικά/ κοινοβουλευτικά πράγματα της χώρας δεν ήταν αμελητέο ή αδιάφορο. Απλώς αυτή η διαδικασία  αντικειμενικής αξιολόγησης δεν είναι αρμοδιότητα των ένθεν κακείθεν κομματικών επιτελείων, των προσωπικών φίλων ή των παθιασμένων εχθρών αλλά της πάντοτε δίκαιης, αν και πανούργας, Ιστορίας.

Συνεπώς ας κρατήσουμε το εκκρεμές σε ισορροπία κι ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν. Αυτά ξέρουν περισσότερα από εμάς.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.