Ενας θανατος και μια δολοφονια

Έναν θάνατο και μια δολοφονία είχαμε χθες, Τρίτη 13 Δεκεμβρίου που μάλιστα ανακοινώθηκαν με λίγα λεπτά διαφορά.

Ο πρώτος αφορά στον θάνατο του «μεγάλου» Γιάννη Διακογιάννη, του «θρυλικού» δημοσιογράφου Γιάννη Διακογιάννη ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών. Η γνωστότερη, τουλάχιστον, φωνή του εγχώριου αθλητικού ρεπορτάζ, μέσα από μία εκ τις μακροβιότερες αθλητικές εκπομπές, την «Αθλητική Κυριακή» και όχι μόνο, η οποία εξυμνήθηκε ακόμα και μέσα από τραγούδια, όπως το περίφημο «Αρχίζει το ματς» του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Η δεύτερη, η δολοφονία πλέον του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, του 16χρονου Ρομά ο οποίος στις 5 Δεκεμβρίου τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα αστυνομικού κατά την διάρκεια καταδίωξης που ξεκίνησε από βενζινάδικο στη Θεσσαλονίκη, και ο οποίος χθες, όπως ανακοινώθηκε και από το Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο» όπου νοσηλευόταν, κατέληξε.

Ο 16χρονος Κώστας υπέκυψε στα σοβαρά, όπως προκύπτει από το ιατρικό ανακοινωθέν, τραύματά του, μετά από 8 ημέρες σε κώμα, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων αστυνομικής βίας στην χώρα μας αλλά και την κοινωνική δυσαρέσκεια στα φαινόμενα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας που δεν έχουν έως σήμερα απαντηθεί από τους αρμοδίους, ήτοι την πολιτεία, παρά την καθολική απαίτηση των πολιτών.

Το όνομα του Κώστα έρχεται να προστεθεί στα ονόματα που εμπεριέχει ένα άλλο τραγούδι, το «Το όνομά μου είν’ το δικό σου» του Σπύρου Γραμμένου, δίπλα σε αυτά του Αλέξη, του Μιχάλη, του Νίκου, του Ζακ, του Σαχζάτ, του Μπερκίν, του Βασίλη, του Τζωρτζ, του Παύλου…, και όσων δεν «χώρεσαν» στους στίχους του Σπύρου Γραμμένου. Η κοινή συνιστώσα των προαναφερθέντων γνωστή ή σε κάθε περίπτωση ευκόλως εννοούμενη…

Πάμπολλα τα ερωτήματα σε ό,τι αφορά τη δεύτερη, με πρώτο και κύριο ωστόσο το τι θα πράξουν οι αρμόδιοι για την ικανοποίηση της επιτακτικής απαίτησης για δικαιοσύνη, ή «δηκεοσίνη» για να δανειστούμε τον ανορθόγραφο, ή πιο αληθινό τρόπο, με το οποίο έθετε το αίτημα  το πανό της οικογένειας του Νίκου Σαμπάνη στην πορεία του Πολυτεχνείου.

Ένας ακόμα θάνατος και μια ακόμα δολοφονία, στην καθημερινή «ατζέντα» των ειδήσεων και μάλιστα πριν τις 11 το πρωί αμφότερες, που αύριο θα αντικατασταθούν απ’ όσους ή ό,τι ακολουθήσει. Στην περίπτωση του Διακογιάννη ωστόσο ένα όνομα που σίγουρα δεν θα ξεχαστεί γιατί ο ίδιος μόνος του το διασφάλισε με το έργο και την πορεία του. Στην περίπτωση του Κώστα Φραγκούλη μια δική μας κοινωνική οφειλή να μην ξεχαστεί έως ότου η λίστα των ονομάτων που εμπεριέχονται σε τραγούδια όπως το προαναφερόμενο καταστεί μηδενική και μη υπάρχουσα. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο Σπύρος Γραμμένος έως ότου «να γίνει κάποια στιγμή ο κόσμος τόσο όμορφος που να χρειάζεται να γράφουμε μόνο για αγάπες και λουλούδια. Μέχρι τότε, θα είμαστε ένα κύμα που συνεχώς θα αγριεύει».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.