Χρονια ειναι η αποψιλωση των Περιφερειακων Πανεπιστημιων

Μια ξαφνική ανησυχία για το μέλλον των Περιφερειακών πανεπιστημίων, και τι θα γίνει σε αυτά λόγω της πιθανής μείωσης εισακτέων με την εφαρμογή της κατώτερης βάσης εισαγωγής, βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, μια ανησυχία η οποία όμως δεν φαίνεται να υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια, που τα περιφερειακά πανεπιστήμια αποψιλωνόταν σε προσωπικό, σε υποδομές, αλλά και σε φοιτητές.
 
Πέρα από το παράδοξο ότι στον δημόσιο διάλογο δεν ακούμε αρκετά στοιχεία για την εφαρμογή της βάσης του 10 που έγινε από το 2006-10, (η αλήθεια είναι ότι ο ακαδημαϊκός χάρτης έχει αλλάξει δραματικά από τότε, αλλά πάλι μπορεί να αποτελέσει βάση σύγκρισης, λαμβάνοντας υπόψη πως τμήματα ΤΕΙ έγιναν σε ένα βράδυ ΑΕΙ, χωρίς καμία άλλη παρέμβαση για την ουσιαστική αναβάθμισή τους) αυτό που μας κάνει εντύπωση, τουλάχιστον για όποιους ανησυχούν για τα περιφερειακά πανεπιστήμια, είναι πως δεν ακούγεται τίποτα για την αποψίλωση τους από φοιτητές, λόγω των μετεγγραφών.
 
Ένα από τα μεγαλύτερα θύματα είναι άλλωστε το ΔΠΘ, το οποίο είδε την χρονιά 2019-2020 το 20% του φοιτητικού του δυναμικού να το αποχαιρετά, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ακαδημαϊκή του λειτουργία.
 
Μάλιστα όσοι σήμερα ανησυχούν για την λειτουργία των Περιφερειακών Πανεπιστημίων, διευκόλυναν αυτή τη φυγή, στο όνομα της οικονομικής κρίσης που πλήττει τις οικογένειες, αντί να φροντίσουν για την ενίσχυση των ακαδημαϊκών παροχών ώστε να βοηθήσουν τόσο τους φοιτητές, όσο και τις οικογένειες.
 
Γιατί το πραγματικό πρόβλημα των Ελληνικών πανεπιστημίων, κάτι για το οποίο τα διάφορα κόμματα θυμούνται όταν είναι στην αντιπολίτευση, αλλά ξεχνούν όταν είναι στην κυβέρνηση, είναι η υποχρηματοδότηση, όχι μόνο για την ετήσια λειτουργία των πανεπιστημίων, αλλά και για τις υποδομές τους.
 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η Πανεπιστημιούπολη Κομοτηνής, στην οποία υποτίθεται ότι θα είχαν μετακινηθεί όλα τα τμήματα της πόλης εδώ και δεκαετίες, αλλά μόλις πρόσφατα ξεκίνησαν οι εργασίες μόνο για μία σχολή της (η πρώτη μελέτη του κτιρίου της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών που κατασκευάζεται σήμερα, είχε εκπονηθεί το 1999), ενώ και οι κτιριακές εγκαταστάσεις του ΤΕΦΑΑ έγιναν μάλλον παρά τη θέληση του κεντρικού κράτους.
 
Αυτά είναι και τα πραγματικά επίδικα της Παιδείας, τα οποία, αν αντιμετωπιστούν, θα λύσουν, σίγουρα όχι όλα αλλά αρκετά, από τις αιτίες των προβλημάτων τα οποία όλοι αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν στα Πανεπιστήμια.
 
Επειδή όμως στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να το κάνει αυτό, άλλοι από ιδεοληψία και άλλοι με απώτερους σκοπούς, ανακαλύπτουν ιδεολογικές μάχες, «ακαδημαϊκότητες» και άλλους τέτοιους, και να μας συγχωρέσετε για την έκφραση, μπακαλιάρους, που καλύπτουν την απροθυμία των εκάστοτε συμπολιτεύσεων και αντιπολιτεύσεων, να αντιμετωπίσουν τα αίτια των παθογενειών, και όχι τα συμπτώματα.
 
Θα πείτε βέβαια, αν γίνει αυτό, πως θα έρχεται ο κάθε υπουργός για να σώσει την Παιδεία; Άλλωστε από σωτήρες στην Ελλάδα, βρίθουμε, σε σωσμένους υστερούμε…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.