Απο προσδοκωμενο κεντρο διεθνους διαμετακομιστικου εμποριου η Αλεξανδρουπολη ενεργειακη «χαβουζα» της Ευρωπης;

Διαβάζουμε στον Τύπο ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η κινητικότητα σε διπλωματικό και επιχειρηματικό επίπεδο για την αναβίωση του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Το σχέδιο κατασκευής του πετρελαιαγωγού  έχει τις ρίζες του στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και είχε φθάσει σε επίπεδο υπογραφών τον Μάρτιο του 2007 στην Αθήνα με την παρουσία των πρωθυπουργών Ελλάδας, Ρωσίας Βουλγαρίας, αλλά ακυρώθηκε το 2011 ύστερα από πιέσεις της Ουάσινγκτον στη Σόφια. Ο αγωγός θα έχει την ίδια όδευση, όμως η ροή του δεν θα είναι από Βορρά προς Νότο αλλά αντίστροφη με αφετηρία την Αλεξανδρούπολη και δεν θα μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο αλλά από άλλες αγορές, περιλαμβανομένου του σχιστολιθικού των ΗΠΑ. Στην Αλεξανδρούπολη ήδη κατασκευάζεται ο πρώτος Τερματικός Σταθμός LNG με Πλωτή Μονάδα Αεριοποίησης αλλά και Αποθήκευσης (FSRU), με χωρητικότητα αποθηκευτικών χώρων 153.500 κ.μ. υγροποιημένου LNG εντός της θαλάσσης, που θα συνδεθεί με το Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου με υποθαλάσσιο αγωγό απέναντι από τις καλύτερες ακτές τις περιοχής, Η δυνατότητα παροχής φυσικού αερίου του FSRU θα ξεπερνά τα 5,5 δις κ.μ. ετησίως. Όμως, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον πόλεμο στην Ουκρανία (1/3/2022), ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα κατασκευαστεί και δεύτερος τερματικός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη, την πατρότητα του οποίου μάλιστα διεκδίκησε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικαλούμενος παλαιότερη συμφωνία του με το τότε πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπορίσοφ. Τα μεγέθη λοιπόν που αναφέρθηκαν για τον ένα τερματικό σταθμό θα διπλασιαστούν  και οι επιπτώσεις θα πολλαπλασιαστούν ενώ θα προστεθεί και η επιβάρυνση του πετρελαιαγωγού. Μπορείτε να διανοηθείτε τις συνέπειες;

Όταν η ΕΕ, αξιοποιώντας τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ, θεσμοθετούσε το 1992 στα πλαίσια των «Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών» τον Διευρωπαϊκό άξονα ΙΧ που θα συνέδεε τη Βαλτική (Ελσίνκι) με τη Μεσόγειο (Αλεξανδρούπολη), ποιo ρόλο επιφύλασσε για την Αλεξανδρούπολη; Διότι τότε κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τον πόλεμο στην Ουκρανία ούτε την προσπάθεια απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, αφού οι ΗΠΑ άρχισαν να εξάγουν σχιστολιθικό LNG μετά το 2016. Ο Διευρωπαϊκός άξονας ΙΧ δημιουργήθηκε για να αξιοποιήσει τη γεωπολιτική θέση του λιμένα Αλεξανδρούπολης, τον οποίο  αποσκοπούσε να μεταβάλλει σε κέντρο του διαμετακομιστικού εμπορίου συνδέοντας τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής με τα κράτη της Ανατολικής και της Βόρειας Ευρώπης αλλά και της Μαύρης Θάλασσας. Συνέβη μάλιστα το εξής πρωτοφανές που ανέδειξε και τα μηδενικά αντανακλαστικά της Αθήνας να αξιοποιήσει τις σύγχρονες προκλήσεις και ευκαιρίες: Ποτέ καμία πόλη ή περιφέρεια της χώρας μας δεν γνώρισε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, σε μια μέρα θα έλεγα, δηλαδή την ημέρα υπογραφής της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας, τη γεωπολιτική και γεωοικονομική εκτίναξη της Αλεξανδρούπολης και της Θράκης, άσχετα αν αυτή δεν αξιοποιήθηκε επί τριάντα ολόκληρα χρόνια. Συνέβη μάλιστα το εντελώς αντίθετο. Οι βιομηχανικές ζώνες Άβαντα, Κομοτηνής, Ξάνθης, ερήμωσαν. Το λιμάνι παρέμεινε αναξιοποίητο, παρόλο που ο σιδηροδρομικός άξονας Αλεξανδρούπολης – Ελληνοβουλγαρικών συνόρων ανακαινίστηκε και εντάχθηκε στον Διευρωπαϊκό άξονα IΧ. Η Αλεξανδρούπολη, ο Έβρος και η Θράκη αποκόπηκαν σιδηροδρομικά από την υπόλοιπη χώρα, γεγονός πρωτοφανές για ευρωπαϊκή περιφέρεια. Η νεολαία, μετανάστευσε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν έγινε αντιληπτό ότι μετά το 1991, το τέλος του Ψυχρού πολέμου,  η Θράκη δεν αποτελεί την ακριτική περιοχή της χώρας με όρους εθνικής οικονομίας αλλά το δυνητικό της επίκεντρο. Το μέλλον της πόλης και της περιοχής παγιδεύτηκαν στα συμφέροντα ξένων κρατών για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και ως «ενεργειακός κόμβος». Οι προσδοκίες, επί τρεις δεκαετίες, για την ανάπτυξη της περιοχής με εφαλτήριο την εμπορική αξιοποίηση του λιμένα, που αναδεικνύονταν και από την Έκθεση της Εθνικής Τράπεζας του 2013 για τα λιμάνια της χώρας, ενταφιάστηκαν.

Δεν έγινε αντιληπτό ότι μετά το 1991, το τέλος του Ψυχρού πολέμου,  η Θράκη δεν αποτελεί την ακριτική περιοχή της χώρας με όρους εθνικής οικονομίας αλλά το δυνητικό της επίκεντρο. Το μέλλον της πόλης και της περιοχής παγιδεύτηκαν στα συμφέροντα ξένων κρατών για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και ως «ενεργειακός κόμβος». Οι προσδοκίες, επί τρεις δεκαετίες, για την ανάπτυξη της περιοχής με εφαλτήριο την εμπορική αξιοποίηση του λιμένα, που αναδεικνύονταν και από την Έκθεση της Εθνικής Τράπεζας του 2013 για τα λιμάνια της χώρας, ενταφιάστηκαν

Όμως, θα διερωτηθείτε: η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στο φυσικό αέριο δεν συντελεί στην ανάπτυξη μιας περιοχής; Οπωσδήποτε μια χώρα με αναπτυγμένη βιομηχανία, όπως η Γερμανία, δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς ενέργεια. Γι’ αυτό μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα. Όμως, από το 2007 που εγκαινιάστηκε το τμήμα του αγωγού ITGI μεταξύ ελληνοτουρκικών συνόρων και Κομοτηνής και ιδιαίτερα μετά τη λειτουργία του ΤΑΡ, η Θράκη και ο Έβρος δεν στερούνται φυσικού αερίου αλλά αυτό πλεονάζει. Ας μη ξεχνάμε ότι από τις αρχές Οκτωβρίου ακόμη και η Βουλγαρία προμηθεύεται φυσικό αέριο από τον ΤΑΡ μέσω του αγωγού IGB που εκκινά από τη Ροδόπη. Επομένως ολόκληρη η ποσότητα φυσικού αερίου και πετρελαίου θα προωθείται μέσω του ενεργειακού κόμβου της Αλεξανδρούπολης προς την Ευρώπη, γι’ αυτό δεν έχει σχέση με την ανάπτυξη της περιοχής ή τη μείωση της ανεργίας. Αντίθετα θα επιβαρύνει δραματικά τον τουρισμό, την αλιεία και το περιβάλλον και θα παγιώσει την υπανάπτυξη της Θράκης.

Αλεξανδρούπολη,  24/1/2023

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.