Αν υπηρχε εμβολιο για τον αθλητισμο της Ροδοπης
Από το πρωί της Δευτέρας η ελπίδα μπήκε ξανά στην καθημερινότητα όλων μας, που μετά το 2ο Lockdown και γενικότερα την αστάθεια που δημιουργεί ο κορωνοϊός, μαζί με την υγειονομική απειλή έχει φέρει ένα μεγάλο μαύρο στη διάθεση όλων μας. Τα νέα από τις μελέτες των ειδικών ήταν κάτι περισσότερο από ενθαρρυντικά και αν όλα κυλήσουν ομαλά το 2021 θα σημάνει την αρχή του τέλους για την περιπέτεια που διανύουμε σχεδόν σε όλο το 2020.
Επιστήμονας δεν είμαι και ούτε ποτέ θα προβώ σε ανάλυση δεδομένων που δεν γνωρίζω. Αλλά δεν μπορώ να μην ομολογήσω πως μονολόγησα βλέποντας τις ειδήσεις σκεπτόμενος την επόμενη ημέρα του αθλητισμού της Ροδόπης, που καλούμαστε πλέον εμείς να την διαμορφώσουμε. «Αχ και να υπήρχε και ένα εμβόλιο για τον αθλητισμό της Ροδόπης» σκέφτηκα και εμβάθυνα την σκέψη μου σχετικά με τις θετικές συνέπειες που θα είχε αυτό στη λειτουργία των ομάδων.
Επειδή όμως εμβόλια και μαγικά ραβδιά στον αθλητισμό δεν υπάρχουν, παρά μόνο προγραμματισμός και πλάνα νομίζω πως πρέπει να καταγραφούν οι προτεραιότητες των ομάδων και των Ενώσεων την επόμενη ημέρα.
Προτεραιότητα στις ακαδημίες
Νομίζω πως μέλημα όλων είναι να στραφούν όλο και περισσότερα παιδιά στον αθλητισμό. Από το πιο απομακρυσμένο χωριό της Ροδόπης μέχρι την Κομοτηνή, όλα τα παιδιά οφείλουν να έχουν ίσες ευκαιρίες για ενασχόληση με τον αθλητισμό. Φέτος είδαμε μία όμορφη προσπάθεια να ξεκινάει στον Μίσχο, στον Πολύανθο και το Νέο Σιδηροχώρι ενώ στην Ξυλαγανή τα λεγόμενα κατά την τοπική διάλεκτο «Γκουλισάνια» έχουν αποκτήσει ήδη υπόσταση και είμαστε χαρούμενοι για αυτό. Πρέπει στην ίδια κατεύθυνση να κινούνται δυναμικά και οι Σάπες που καλύπτουν γεωγραφικά μία μεγάλη περιοχή όπως και ο Ίασμος, που έχει «σβήσει» από τον χάρτη. Οπότε προτεραιότητα όλων είναι η δημιουργία ακαδημιών σε όλο το μήκος της Ροδόπης και εν συνεχεία η συχνή επαφή μεταξύ των ιθυνόντων για την ανάδειξη των πιο ικανών και γιατί όχι για τη δημιουργία μίας κοινής γραμμής σχετικά με την φιλοσοφία, ώστε τα παιδιά να επανδρώνουν τις μεγάλες ομάδες του νομού. Με αυτόν τον τρόπο οι ομάδες σε βάθος δεκαετίας θα επανδρώνονται από παιδιά της περιοχής και δεν θα έχουν ανάγκη σε τεράστιο βαθμό που υπάρχει τώρα στην στήριξη των φοιτητών-αθλητών, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις αθλητών και χαρακτήρων. Το ίδιο πρέπει να γίνει και σε επίπεδο μπάσκετ και βόλεϊ αν και η μόνη περιοχή που έχει καταφέρει στο παρελθόν να κάνει κάτι τέτοιο εκτός Κομοτηνής είναι οι Σάπες μέσω της Ελπίδας. Οι Ενώσεις (ΕΠΣ, ΕΚΑΣΑΜΑΘ, ΕΣΠΕΘΡ-ΑΝΜΑΚ) πρέπει να δώσουν έμφαση στο κομμάτι των αναπτυξιακών και να δίνουν κίνητρα στα σωματεία, ώστε να δημιουργούν ακαδημίες και να τις στελεχώνουν κατάλληλα.
Οι ομάδες να κάνουν τους αγώνες γιορτή
Μετά τις ακαδημίες, θα θέλαμε να δούμε μία διαφορετική φιλοσοφία από όλους τους υπεύθυνους σχετικά με την λειτουργία των ομάδων. Είναι κοινή αποδοχή πως ο κόσμος θα γυρίσει στο γήπεδο γιατί του έλειψε αυτή η επαφή με τις τοπικές ομάδες. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό για τις ομάδες, ιδιαίτερα των εθνικών κατηγοριών να ετοιμάσουν ένα πακέτο παροχών που θα κρατήσουν τον κόσμο στο γήπεδο. Ο Πανθρακικός εφόσον επιστρέψει στις εθνικές κατηγορίες εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, έχει την ευκαιρία μέσα από σωστό Promotion να φέρει ξανά τον κόσμο στο ΔΑΚ. Ίδια λογική πρέπει να έχουν ΓΑΣ και ΑΕ Κομοτηνής, στην Β΄ Εθνική και την Pre League μετατρέποντας μέσω Happening τους αγώνες σε γιορτή και κυρίως να προβάλλουν πάντα τις ακαδημίες τους και γιατί όχι να διοργανώνουν μικρά παιχνίδια στις ανάπαυλες. Οι αγώνες είναι γιορτή και πρέπει μετά τον κορωνοϊό να κατανοήσουν όλοι ότι πλέον οι δικαιολογίες τελείωσαν. Οι ικανοί και αυτοί που στελεχώνονται από επαγγελματίες θα επιβιώσουν. Φυσικά σε επίπεδο ποδοσφαίρου ευχή όλων είναι να μείνουν στην κατηγορία η Δόξα Νέου Σιδηροχωρίου και η Ελπίδα Σαπών, που εκπροσωπούν δύο σημαντικές περιοχές της Ροδόπης και έχουν μία σημαντική δυναμική. Άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι κάνουν το παν για να κρατήσουν τις ομάδες της περιοχής τους ζωντανές.
Να σταματήσουν για όλα να φταίνε πάντα οι άλλοι
Καλώς ή κακώς είναι λίγο στο DNA του Έλληνα να ρίχνει αλλού τις ευθύνες. Στον διαιτητή, στον αντίπαλο, στον κακό του τον καιρό. Δικαιολογίες τέλος… Πλέον απαιτείται δράση και δουλειά. Όλοι πρέπει να θέσουν ένα 5ετές πλάνο, στηριζόμενοι σε επαγγελματίες, είτε αυτό έχει να κάνει σε επίπεδο προπόνησης είτε σε επίπεδο οργάνωσης. Ανυπομονούμε να μπούμε στο 2021 όχι μόνο για να αφήσουμε πίσω το καταραμένο 2020 αλλά κυρίως για να πατήσουμε πάλι «γκάζι» στην καθημερινότητα μας. Οι παλιωμένες τακτικές και πρακτικές πλέον δεν μπορούν να φέρουν αποτελέσματα οπότε για να κρατήσουμε τον κόσμο στο γήπεδο πρέπει να δείξουμε αποτέλεσμα. Όχι μόνο εντός γηπέδου. Γιατί για μένα αποτέλεσμα είναι να δούμε στην βασική 11άδα 3 αθλητές από την ακαδημία ή σε έναν αγώνα βόλεϊ ή μπάσκετ χάπενινγκ που βλέπουμε στο εξωτερικό. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο…
Κλείνοντας σίγουρα εμβόλιο για τον αθλητισμό, όπως και την ανθρώπινη βλακεία δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί. Παρόλα αυτά χρειαζόμαστε όλοι να βάλουμε το λιθαράκι μας, ώστε να δώσουμε την απαιτούμενη ώθηση όταν όλο αυτό που διανύουμε θα είναι ένα κακό όνειρο και θα ανοίγουμε ξανά τα φτερά μας. Το έχει ανάγκη ο αθλητισμός της Ροδόπης, το έχει ανάγκη η νέα γενιά που ήδη έχασε έναν χρόνο στο κάτσε μέσα, βγες έξω προσεχτικά, ξανά μείνε μέσα. Πρέπει για αυτούς να φτιάξουμε ένα καλύτερο «αύριο» στη Ροδόπη….
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
