Ο Ευαγγελος Αβερωφ περασε και απο την πολη μας
Δέκα ζωές σε μία τιτλοφορείται το πέμπτο κατά σειρά μυθιστόρημα της Τατιάνας Αβέρωφ, κόρης του Ευάγγελου Αβέρωφ που παρουσιάστηκε χθες στην Κομοτηνή, παρουσία της συγγραφέως από την κ. Βάσω Θεολόγη και την κ. Τζένη Κατσαρή- Βαφειάδη στη Λέσχη Κομοτηναίων σε μια εκδήλωση που οργάνωσαν τα βιβλιοπωλεία Βαφειάδη.
Βάσω Θεολόγη «Να αποτυπωθούν σε ένα λεύκωμα οι διδαχές του Αβέρωφ, όπως συμβαίνει με όλες τις σκέψεις ή τα λόγια των μεγάλων ανδρών»
Η κ. Βάσω Θεολόγη μιλώντας για τον στόχο του βιβλίου έκανε λόγο για αγώνα με αποτέλεσμα ένα έργο απότισης φόρου τιμής προς τον πατέρα. «Αυτός ο δημιουργικός αγώνας», σημείωσε η ίδια, «νοηματοδότησε τη γραφή της συγγραφέως, αφήρεσε τη δυσκολία και τον πόνο, γιάτρεψε την πληγή, σα χρησμός που έπρεπε να ολοκληρωθεί». Ακολούθως αναλύοντας τους βασικούς άξονες που διατρέχουν το βιβλίο αλλά και την προσωπικότητα του Ευάγγελου Αβέρωφ έτσι όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο της κόρης του η κ. Θεολόγη παρέθεσε αποσπάσματα για την εξουσία, την πολιτική, τη ζωή, το θάνατο και τόσα άλλα, αποσπάσματα που όπως η ίδια σημείωσε προέρχονται από την προσωπική της συνομιλία με το κείμενο.
Κλείνοντας την εισήγησή της η κ. Θεολόγη σημείωσε πως το βιβλίο της κ. Αβέρωφ τη γοήτευσε κυρίως για δύο λόγους. «Πρώτιστα, διότι με έφερε κοντά στις δικές μου παιδικές θύμισες. Κατά δεύτερο λόγο, εξαιτίας των βαθέων νοημάτων που περίκλειε το μυθιστόρημά της» εκφράζοντας την ευχή «να αποτυπωθούν σε ένα λεύκωμα οι διδαχές του Αβέρωφ, όπως συμβαίνει με όλες τις σκέψεις ή τα λόγια των μεγάλων ανδρών»
Τζένη Κατσαρή- Βαφειάδη «Είναι ένα από εκείνα τα σπάνια μυθιστορήματα που αισθάνεσαι μια σχετική αμηχανία όταν θα πρέπει να αναφερθείς στις αρετές τους»
Στο πλούσιο βιογραφικό και τη συγγραφική πορεία της κ.Αβέρωφ αναφέρθηκε η κ. Κατσαρή στην αρχή της δικής της εισήγησης και επικεντρώνοντας στο βιβλίο σημείωσε πως ουσιαστικά τα πέντε μέρη του βιβλίου αποτελούν έναν διάλογο της συγγραφέως με τον πατέρα της , τη ζωή του και το κοινωνικό, πολιτικό και λογοτεχνικό του έργο. «Διάλογο και σε επίπεδο ύφους, αφού καθένα από τα 33 κεφάλαια των 5 μερών του βιβλίου δεν ολοκληρώνεται ποτέ σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, αλλά με την παρέμβαση της συγγραφέως που αποτείνεται σε πρώτο πρόσωπο στον μυθιστορηματικό της ήρωα, τον πατέρα της και διαλέγεται μαζί του» σημείωσε χαρακτηριστικά η κ. Κατσαρή.
Προβαίνοντας σε μια πρώτη αποτίμηση του βιβλίου η κ. Κατσαρή τόνισε πως «είναι από τις λίγες περιπτώσεις που έχω την αίσθηση ότι οι λέξεις παρουσίασης ενός λογοτεχνικού έργου είναι τόσο αδειανές, σαν τα αδειανά πουκάμισα του ποιητή» προβαίνοντας στην εκτίμηση πως είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του τελευταίου καιρού στη χώρα μας. «Είναι ένα από εκείνα τα σπάνια μυθιστορήματα που αισθάνεσαι μια σχετική αμηχανία όταν θα πρέπει να αναφερθείς στις αρετές τους, γιατί πρωτίστως είναι καλή λογοτεχνία και μοιάζει να μην έχει τίποτα πλεονάζον και περισσό, αν και είναι σύνθετο στην ανάλυσή του έργο λόγω του πλούτου των αφηγηματικών τεχνικών και των μοτίβων του» ανέφερε, προσθέτοντας στη συνέχεια ότι εξόχως «η συγγραφέας και ο εκδοτικός οίκος επέλεξαν να χαρακτηρίσουν το βιβλίο ως μυθιστόρημα. Ούτε ως μυθιστορηματική βιογραφία ούτε ως ιστορικό μυθιστόρημα παρά μόνον ως μυθιστόρημα, προϊόν δηλαδή συγγραφικού μόχθου, καθαρά λογοτεχνικό. Η κ. Αβέρωφ ξεκίνησε εξάλλου να γράφει σε ώριμη ηλικία και εν επιγνώσει των ορίων και των όρων της καλής λογοτεχνίας. Όλα είναι μετρημένα σ’ αυτό, η δομή του, οι διάλογοι με τον πατέρα και το έργο του,- τμήματα του τελευταίου εγκιβωτίζονται επιλεκτικά στο μυθιστόρημα-, η πολυτροπικότητά του, η πλούσια πολυφωνικότητα των ηρώων του που αποτυπώνεται με ενάργεια και στο διαλεκτικό γλωσσικό τους ιδίωμα.».
Επιλέγοντας η κ. Κατσαρή αναφέρθηκε στο « “Δέκα ζωές σε μία” ως ένα πολύ καλό μυθιστόρημα, που ανάλογα με τον τρόπο που το διαβάζει κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ιστορικό μυθιστόρημα, αφού αναφέρεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα, και ως ιστορική μαρτυρία, αφού ο πρωταγωνιστικός του ήρωας είναι ο πατέρας της συγγραφέως, ή και ως ιστορική βιογραφία. Θα μπορούσε επίσης να χαρακτηριστεί πολιτικό μυθιστόρημα αφού το υφάδι του είναι κατά βάση πολιτικό, αλλά θεωρούμε ότι ό,τι η συγγραφέας μ’ αυτό καταφέρνει –γράφοντας μυθιστόρημα και ξεκαθαρίζοντας απολύτως ότι πρόκειται για μυθοπλασία σε ρεαλιστικό, ιστορικό φόντο- είναι όχι μόνον να «γνωρίσει» η ίδια τον πατέρα της, αλλά και να χαρίσει στους αναγνώστες έναν ανεπανάληπτο μυθιστορηματικό ήρωα -πέρα από τα μικρά, γήινα και εμπίπτοντα στα γνωστά στη χώρα χωριστικά κομματικά σύνδρομα, του δεξιός-αριστερός που παρεισφρύουν και στη λογοτεχνία ενίοτε-, έναν ανεπανάληπτο μυθιστορηματικό ήρωα διαρκέστερον του χαλκού, ως άρτιο έργο τέχνης».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
