döngü

belki gelirim birkaç aya
sana bu şehrin yağmurlarını getiririm
z/amansıca yağan
paydos ziliyle ‘oh!’ çeken işçilerin öykülerini
seralarda kan-ter içindeki kızların ümitlerini
 
uzamış tırnaklarımı ve sakalımı kesersin
yıkayıp temiz çarşaflarda uyutursun
kafamın içindekileri taşıyabilecek tek omuz
seninkidir yorgun başımı yasladığımda
saçlarımı okşarsın beni avutursun
 
nasıl kahramanlıksa öleceğini bilerek yaşamak
öyle bir kahramanlıktır senin omzunda uyumak
sabahında bir başka erkeğe gideceğini bilerek
ama yine de ânın tadını çıkararak
 
çünkü başkalarıyla sevişsek de
sonunda birbirimize döneriz biz
kalbimiz biraz daha kırık
içimizden bir şeyler eksik
 
 
mustafa çolak
mart 2017 / sint jacobiparochie
 
*Bu şiir ilk olarak Larva Fanzin’in Nisan 2017 tarihli 4. sayısında yayımlanmıştır.