Θεραπεια του σωματος με τα λουτρα, και της ψυχης μεσα απο τη θρησκεια
Διπλή ήταν η διάλεξη για το μήνα Απρίλιο του κύκλου «Θεραπεία: Υγεία για το σώμα και την ψυχή στον αρχαίο κόσμο» που διοργανώνει το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής από τον Φεβρουάριο ως τον Μάιο του 2023 το απόγευμα της Τετάρτης 26 Απριλίου.
Συγκεκριμένα ο Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας του ΤΙΕ κ. Andrew Farrington μίλησε με θέμα «Υγεία, Αφροδίτη και Διόνυσος. Η ιαματική στα ρωμαϊκά λουτρά», ενώ ο Καθηγητής Ιστορίας της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης και Πρόεδρος του ΤΙΕ κ. Γεώργιος Τσιγάρας μίλησε για τις «Ιάσεις ασθενών στην πρώιμη βυζαντινή τέχνη».
Εργαλείο ίασης τα λουτρά
Ο Ιπποκράτης, σημείωσε στην ομιλία του ο κ. Farrington, θεωρούσε πως το σώμα μας αποτελείται από χυμούς που αντιτίθενται ο ένας στον άλλον. Όταν αυτοί είναι σε ισορροπία υπάρχει υγεία, αν αυτή όμως διασαλευτεί, καταστρέφεται και η υγεία.
Τα λουτρά είναι λοιπόν ένα από τα εργαλεία, όπως η δίαιτα και η σωματική άσκηση, που διαθέτει ο γιατρός για να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει αυτή την ισορροπία. Για αυτό και ανέλυσε τις καταβολές τις αρχαίας ελληνικής ιατρικής, και τη χρήση του λουτρού στον αρχαίο eλληνικό κόσμο, και την έκρηξη της παρουσίας του στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γαληνού, ο οποίος αξιοποιεί τις μεγάλες δυνατότητες που προσφέρει το ρωμαϊκό λουτρό, εφαρμόζοντας τις παραδοσιακές ιπποκρατικές αντιλήψεις σε ένα καινούργιο, πολυτελές και θεραπευτικά αποτελεσματικό περιβάλλον, όπου τα λουτρά χρησιμοποιούνται σαν χώροι στους οποίους μπορεί να εφαρμοστεί η θεραπεία.
Διττή προσέγγιση στη θεραπεία στο Βυζάντιο
Παίρνοντας τη «σκυτάλη» από τον κ. Farrington, ο κ. Τσιγάρας εξήγησε με τη σειρά του πως στο Βυζάντιο υπάρχει μια διττή προσέγγιση στη θεραπεία. Αυτή που προέρχεται από την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή, που στηρίζεται στους αρχαίους Έλληνες γιατρούς, όπως τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, με την ύπαρξη πολλών νοσοκομείων, τόσο στις μεγάλες όσο και τις μικρότερες Βυζαντινές πόλεις. Υπήρχε όμως και μια άλλη διάσταση, η θαυματουργική, που ξεκινά από την Καινή Διαθήκη, και την οποία βλέπουμε στην τέχνη της πρώιμης Βυζαντινής κοινωνίας, όπως για παράδειγμα στους ανάγλυφους σαρκοφάγους στη Ρώμη και τα περίφημα ψηφιδωτά της Ραβέννας στην εποχή του Ιουστινιανού.
«Για την βυζαντινή κοινωνία και τον χριστιανισμό μέχρι σήμερα, η ίαση της ασθένειας έχει μια ψυχοσωματική σημασία» ανέφερε ο κ. Τσιγάρας εξηγώντας πως ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως ψυχοσωματική ενότητα, για αυτό το λόγο σημασία δίνεται όχι μόνο στο να γίνεται ο άνθρωπος καλά, αλλά να γίνεται και καλός.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
