«Σε ενα πανεπιστημιο που κραυγαζουν οι ελλειψεις το κρατος απαντα με την προσληψη 1500 πανεπιστημιομπατσων»

Ανακοίνωση με την οποία εκφράζει την αντίθεσή της στις προωθούμενες αλλαγές για την ασφάλεια των πανεπιστημίων της χώρας εξέδωσε η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής. Σε αυτήν επισημαίνει τα εξής:

«Η αλήθεια είναι πως δε θα θέλαμε να λάβουμε μέρος στην καθημερινή συζήτηση περί «χούντας» σχετικά με τα καθημερινά μέτρα που επιβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς έτσι θα υποβαθμίζαμε και θα κρύβαμε από την ανάγνωση και ανάλυσή μας, αυτήν την νέα μορφή κυριαρχίας που αναδύεται από την σύζευξη κράτους-κεφαλαίου, εργαλεία χρήσιμα για το πεδίο των κινηματικών δράσεων. Παρόλα αυτά, οι προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ που φτάνουν μέχρι τις προ ολίγων ημερών εξαγγελίες του Υπ. Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, σχετικά με την ανάληψη δράσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας με το νέο έτος (Happy F*cking 2021), μας πηγαίνουν στο μακρινό χρονικά άλλα όχι πολιτικά, 1967.
Πιο συγκεκριμένα, το νέο combodeal «εξευρωπαϊσμού» των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων θα περιλαμβάνει, όπως σημειώνεται στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27/11, πανεπιστημιακή αστυνομία, χρήση καρτών εισόδου, τοποθέτηση καμερών αλλά και την εφαρμογή και αυστηροποίηση του ποινικού και πειθαρχικού πλαισίου σχετικά με την διάπραξη αδικημάτων. Όλες αυτές οι εξαγγελίες, πορεύονται φυσικά με ευκολία πάνω απ’ την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, έναν δρόμο που στρώθηκε από το νόμο-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, συνεχίστηκε με τον νόμο Γαβρόγλου και εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το καλοκαίρι του 2019. Στην νέα αυτή ασφυχτική συνθήκη έρχονται να κουμπώσουν οι συζητήσεις για την «απελευθέρωση» των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, για την επιβολή διδάκτρων κλπ, με εξίσου μεγάλη ευκολία.

Σε ένα πανεπιστήμιο λοιπόν, που κραυγάζουν οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, σε υποδομές και στην εστίαση, το κράτος απαντά με την πρόσληψη1500πανεπιστημιόμπατσωνκαιμε την εφαρμογή του δόγματος «τάξη και ασφάλεια». Αυτή είναι μία πάγια τακτική όπως βλέπουμε και ευρύτερα, αφού παρά τις ελλείψεις ενόψει πανδημίας, σε υγειονομικό προσωπικό, ΜΕΘ, αστικά λεωφορεία κλπ, το κράτος προβαίνει στην αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων της τάξης των 31 εκ. για την ελληνική αστυνομία, στην αγορά αεροσκαφών “Rafale” και στόλου, ενώ τα εκατομμύρια της λίστας Πέτσα, πάνε κι έρχονται στα κανάλια.
Επιστρέφοντας στο ζήτημα των πανεπιστημίων όμως, πρέπει να αποσυνδέσουμε το κομμάτι του ασύλου τόσο από το ζήτημα των υποδομών όσο και από της ασφάλειας και να εστιάσουμε για άλλη μία φορά στην ευρέως κοινωνική διάστασή του. Το άσυλο μέσα από την ίδια του την θεσμοθέτηση, κατοχύρωσε και επανέφερε στο προσκήνιο τον λόγο και τoν αγώνα της κοινωνίας απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Μέσα από την ίδια του την κατοχύρωση, νοηματοδοτήθηκε με ένα περιεχόμενο, προϊόν της δράσης του συλλογικού φοιτητικού υποκειμένου, δημιουργώντας έτσι έναν χώρο ελεύθερης έκφρασης, διακίνησης ιδεών αλλά και κομβικά κέντρα αγώνα.Και αυτή είναι η ουσία του. Και αυτό πρέπει να προασπιστούμε.

Η σύνδεσή του με τις αντιστασιακές κινήσεις του παρελθόντος δεν πρέπει να γίνεται μόνο σε συμβολικό επίπεδο, καθώς το δικαίωμα αλλά και η ανάγκη για πολιτική δράση και κινητοποιήσεις είναι πάντοτε αδήριτες, αφού η προσπάθεια του κράτους και κεφαλαίου να διαρρήξει την σχέση πανεπιστημίου-κοινωνίας είναι διαρκής.
Εντός ολίγου λοιπόν, θα είμαστε αντιμέτωποι με ένα πανεπιστήμιο που δεν θα υπακούει στις επιταγές της κοινωνίας αλλά εξολοκλήρου στου κράτους και του κεφαλαίου (βλέπε Ομάδα Υάκινθου του ΑΠΘ με την κατασκευή drone, έρευνα Δημοσιογραφίας ΑΠΘ για ΝΑΤΟ κλπ), που η φύλαξη θα έχει μετατραπεί σε αστυνομοκρατία, όπου η φοίτηση θα αρχίζει να μοιάζει με όνειρο για όσους δεν έχουν να ανταπεξέλθουν οικονομικά, όπου η πολιτική ελευθερία, ο λόγος και δράση θα καταστέλλονται και πάει λέγοντας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι δύσκολο στην εφαρμογή αφού το πανεπιστημιακό άσυλο ως το διακύβευμα μίας συλλογικής διεκδίκησης έχει καταργηθεί και έχει μετατραπεί σε άσυλο κράτους-κεφαλαίου, μεταβιβάζοντας το δικαίωμά του σε κυβέρνηση, πρυτάνεις, επιχειρήσεις και λίαν συντόμως… στην ελληνική αστυνομία. Mίας αστυνομίας, που βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά να στρατιωτικοποιείται, τόσο σε επίπεδο θέσης όσο και ρόλου.

Έχουμε ακόμη λόγο και υποχρέωση ως φοιτητές/φοιτήτριες να αφήσουμε την αναβλητικότητα και την ανάθεση της προηγούμενης περιόδου και να περάσουμε μπροστά.

• Να επαναδιεκδικήσουμε και να παλέψουμε για την επαναφορά του ασύλου.
• Να επανανοηματοδοτήσουμε το πλαίσιο του πανεπιστήμιου που θέλουμε.
• Να μην αφήσουμε το καθεστώς αστυνομοκρατίας να περάσει πάνω από τις σχολές και τις γειτονιές μας».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.