Η Θεραπεια στον αρχαιο κοσμο φερνει πιο κοντα ΔΠΘ και Κομοτηνη
Μια γόνιμη συνάντηση μεταξύ του πανεπιστημίου και της τοπικής κοινωνίας της Κομοτηνής φιλοδοξούν να αποτελέσουν οι μηνιαίες διαλέξεις που διοργανώνει το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής με θέμα «Θεραπεία: Υγεία για το σώμα και την ψυχή στον αρχαίο κόσμο».
Η πρώτη διάλεξη με τίτλο «Λόγχᾳ τρωθεὶς ὑπὸ τὸν ὀφθαλμόν: Πόλεμος, τραύμα, Ασκληπιός και Ασκληπιεία» με εισηγήτρια τη Δρ. Αριάδνη Κλωνιζάκη, αρχαιολόγο του Εθνικού και Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 16 Φεβρουαρίου, ενώ θα ακολουθήσουν διαλέξεις κάθε μήνα μέχρι τον Μάιο, από ειδικούς επιστήμονες που θα μεταφέρουν την θέση του αρχαίου κόσμου ως προς το ζήτημα της Θεραπείας.
Αφορμή για συζητήσεις οι διαλέξεις
Η σειρά διαλέξεων γίνεται στο πλαίσιο της συνεργασίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κομοτηνής με το ΔΠΘ, σημείωσε η υπεύθυνη της σειράς διαλέξεων κ. Ελένη Φάσσα, Επίκουρη Καθηγήτρια Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ.
Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας είναι οι διαλέξεις με θέμα «Θεραπεία: Υγεία για το σώμα και την ψυχή στον αρχαίο κόσμο» που θα γίνουν τους επόμενους μήνες, στη Δημοτική βιβλιοθήκη Κομοτηνής, που μπορεί να αποτελέσει μια δίοδο συνάντησης ανάμεσα στο κοινό της Κομοτηνής και τους επιστήμονες και τους ερευνητές που θα συμμετάσχουν σε αυτή. Για αυτό και θεωρούν αυτές τις εκδηλώσεις όχι απλά διαλέξεις, αλλά μια αφορμή συζητήσεων, προσκαλώντας το κοινό να δώσει το παρών για να ακούσουν σκέψεις, απορίες και να έρθουν σε διάλογο.
Γιατί όμως επέλεξαν την θεραπεία; Είναι ένα ζήτημα που ήρθε τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, με εξοικείωση σε ειδικούς, λοιμοξιολόγους, παθολόγους αλλά και τους επιστημονικούς όρους της ιατρικής, την ίαση και την αρρώστια. Στην σειρά αυτή των διαλέξεων, θέλουν να ακούσουν την φωνή της αρχαιότητας, η οποία άλλοτε ψιθυριστή και άλλοτε βροντοφωνάζοντας, θα μας μιλήσει για την θεραπεία, ως ίαση όχι μόνο του σώματος αλλά και της ψυχής. «Θα μας δείξουν πώς μπορεί να μας μιλήσει ο αρχαίος κόσμος και πώς μπορεί να μας εμπνεύσει όχι απλώς για το ζην, αλλά πολύ περισσότερο για το ευ ζην» ανέφερε η κ. Φάσσα.
Όσο για το μέλλον της συνεργασίας αυτής, ελπίδα των διοργανωτών είναι πως θα μπορέσουν να κάνουν και άλλες δράσεις από το φθινόπωρο, αν και ακόμα όλα βρίσκονται στο σχεδιασμό, που θα εξαρτηθεί και από την ανταπόκριση του κοινού της Κομοτηνής σε αυτές τις εκδηλώσεις, που θέλουν να έχουν αντίκρισμα στην κοινωνία.
Η εξέλιξη στην αντίληψη της νόσου κατά την αρχαιότητα
Η διάλεξη της Τετάρτης αφορούσε την αρχαία αντίληψη αντιμετώπισης της νόσου, και πώς αυτή εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας, από την Αρχαϊκή εποχή προς την Κλασική, όταν και ο άνθρωπος μπαίνει περισσότερο στο κέντρο της συζήτησης, σημείωσε από την πλευρά της η κ. Κλωνιζάκη.
Ενώ η νόσος αρχικά θεωρείται ποινή από τους Θεούς, είτε πρόκειται για ασθένεια της κοινότητας είτε πρόκειται για νόσο του ατόμου, κατά την Κλασική εποχή αρχίζει να βγαίνει στο προσκήνιο η έννοια της θεραπείας και της ανάγκης της φροντίδας του σώματος στην υπηρεσία του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν ενώ στον Όμηρο βλέπουμε την θεραπεία να έγκειται στο να αποκαταστήσει τα τραύματα ώστε ο στρατιώτης να είναι αξιοπόλεμος, με τον Ασκληπιό και την τεράστια διάδοση της λατρείας του από ένα σημείο και μετά, η υγεία και η θεραπεία γίνεται κτήμα και δικαίωμα όλων των κοινωνικών τάξεων, ανδρών και γυναικών, ελεύθερων και δούλων.
Η τεράστια απήχηση δείχνει πως αγγίζει άλλες χορδές στην ψυχή των ανθρώπων και την καθημερινότητα, με τον Ασκληπιό να δείχνει πως σε αντίθεση με τους θεούς του δωδεκαθέου είναι ο ευσπλαχνικός και βοηθός και σωτήρας. Τα Ασκληπιεία της ελληνικής αρχαιότητας, ως θρησκευτικά ιδρύματα τα οποία χρηματοδοτούνταν και διοικούνταν από τις αρχές των πόλεων- κρατών, ουσιαστικά αποτελούσαν τόπους κοινωνικής πρόνοιας με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί σε αυτούς μπορούν να βρουν καταφύγιο άνθρωποι κοινωνικά αποκλεισμένοι, που έχουν κάποιο στίγμα, λόγω της τυφλότητας, χωλότητας ή άλλης αναπηρίας. Στους χώρους αυτούς, βρίσκουν ένα μέρος στο οποίο μπορούν να συναναστραφούν με άλλους, και να βρουν κάποιου είδους θεραπεία, έστω και αν αυτή είναι η ελπίδα του θαύματος, πέρα από τις κανονικές θεραπείες που και αυτές συμβαίνουν. Μετά την Ελληνιστική εποχή είναι ενός είδους θρησκευτικά νοσοκομεία, με την λατρεία του Ασκληπιού να επιβιώνει σθεναρά μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.