Η Αληθεια μου

Σκεφτόμουν να σας μιλήσω για μια αλήθεια. Για μια δική μου αλήθεια γιατί καμιά φορά οι αλήθειες δεν είναι ταυτόσημες για όλους, ούτε καλύπτουν αυτόματα την οπτική όλων των ανθρώπων εκεί έξω. Καμιά φορά οι αλήθειες είναι εντελώς προσωπικές, απόμακρες, εξατομικευμένες μακριά απ’ τα πολλά βλέμματα πιο ευάλωτες και κατανυκτικές.
 
Η αλήθεια μου προκύπτει από μια στωική ανασκόπηση που έκανα πρόσφατα με τον εαυτό μου, γιατί μονό στωικά μπορούμε να διαπραγματευτούμε τις αλήθειες που διαπρύσια εκφράζουν την απραγία και την τεμπελιά που μας διακατέχει και αφόρα ένα κοσμογονικό για τις μέρες μας ζήτημα που όλοι βλέπουμε καθημερινά και όλοι πάλι καθημερινά προσπερνάμε, δηλαδή τις μαζικές εισροές ανθρώπων τρομαγμένων εκδιωγμένων από την χώρα τους  που αναζητούν ένα απελπισμένο καταφύγιο σε μια ευρωπαϊκή χώρα άθελα τους .
 
Μιλάμε για ανθρώπους που πεθαίνουν στη μεσόγειο σαν να πρόκειται για ένα γενικό αδιάφορο, ποσοτικό μέγεθος και όχι για μοναδικούς, ξεχωριστούς, ποιοτικά μετρήσιμους ανθρώπους και για να αναδιατυπώσω σίγουρα όχι μετρήσιμους πως μπορείς να μετράς ανθρώπινες ζωές προσθετικά όταν η κάθε ζωή ενέχει μια ανυπέρβλητη μοναδικότητα, μη μετρήσιμη κ συγκρίσιμη! Συχνά το αυτί εξοικειώνεται κ αφομοιώνει αυτήν την είδηση ακόμα πιο αδιάφορα, λόγω της συχνότητας προβολής της και το ιδιαίτερα μειλίχιο στοιχειό του γεγονότος αυτού είναι η απάθεια, μια τεραστία απάθεια που σου δημιουργεί πλεον το θέμα και δεν ακούς τους ανθρώπους αλλά τους αριθμούς.
 
Είναι μια χώρα αρκετά μακριά για να μην μας επηρεάζουν οι συρράξεις και μια χώρα που ναυαγεί ώρα με ώρα σαν τσακισμένο στα βράχια πλοίο οπού όλοι οι άνεμοι τα χουν βάλει μαζί της! Όπου άνεμοι τα συμφέροντα, πολλά συμφέροντα, πολλών χωρών, πολλές πέτρες, πολλά όπλα, πολλοί θάνατοι κ κυρίως άνθρωποι! Πολλοί άνθρωποι που είτε βυθίζονται με το πλοίο κ χάνονται στα άδυτα του βυθού, είτε φοβισμένοι πέφτουν στη θάλασσα και κολυμπούν όσο πιο μακριά μπορούν για να σωθούν δηλαδή εγκαταλείπουν όλη τους τη ζωή και ψάχνουν μια ουσία στην απελπισία του πολέμου ταξιδεύοντας μαζικά προς άλλες χώρες!
 
Κάθε φορά που σκέφτομαι τους ανθρώπους αυτούς αναλογίζομαι ότι θα μπορούσα σίγουρα να ‘μαι εγώ στη θέση τους, όπως κι εσύ, και ότι όλοι τους εύχονται να μπορούσαν να γυρίσουν πίσω. Γιατί για όλους τους ανθρώπους η πατρίδα ενέχει την ταυτότητα τους, αυτό που τους ορίζει και αυτό που τους συνδέει με την ολότητα του κόσμου και κανένας δεν θέλει να εγκαταλείπει εξαναγκαστικά αυτό το σημείο.
 
Προτιμώ να δώσω προτεραιότητα στους ανθρώπους στην αλήθεια μου και όχι στα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στη Συρία. Άλλωστε αυτό που μένει πραγματικά δεν είναι ούτε η θρησκεία, ούτε οι πολιτικές πεποιθήσεις, ούτε καν η αντίσταση αλλά οι άνθρωποι που τα βιώνουν και ο βομβαρδισμός των ονείρων τους. Λυπάμαι που η ουσία του κόσμου έγινε απουσία κ απαξία. Γι' αυτό αναφέρθηκα σ' αυτό ως κοσμογονικό ζήτημα γιατί πιστεύω ανάγεται σε κάτι ανώτερο που αφόρα τον κόσμο απ τις απαρχές του.
 
Η αλήθεια μου, λοιπόν, είναι ότι θα 'θελα να 'χα προσφέρει την βοήθεια μου με οποιονδήποτε τρόπο και όχι να κάθομαι άπραγη και να γραφώ γι αυτό γιατί τόσα και τόσα έχουν γραφτεί, τόσα και τόσα λογία ,ανούσια ,εξανεμίζονται ,χάνονται και η προσφορά τους είναι μηδαμινή! Θα θελα να μπορούσα να ανοίξω το σπίτι μου, να ανοίξω τα σύνορα μου, να ανοίξω την κάρδια μου και να δεχτώ όσο πιο πολλούς ανθρώπους μπορώ. Είναι αξιοθρήνητο που μετατράπηκε η μεσόγειος σε ματωμένη θάλασσα.. Η δική σας αλήθεια ποια είναι;

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.