Η Α.Ε. Κομοτηνης ξανα στη Γ΄ εθνικη!

Οι πανηγυρισμοί ακόμα δεν έχουν κοπάσει για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Α1 ΕΚΑΣΑΜΑΘ από την ομάδα της Α.Ε. Κομοτηνής που σήμανε και την άνοδό της στη Γ΄ εθνική έπειτα από αρκετά χρόνια. Δύο από τους βασικούς συντελεστές της εξαιρετικής πορείας της Α.Ε.Κ. ο προπονητής της ομάδας Βασίλης Στοάκης και ο γενικός αρχηγός –καθώς και πρώην παίκτης και προπονητής– Σωφρόνης Παπουής, μίλησαν στο «Ράδιο Παρατηρητής» και στους Χρήστο Λαγαρία και Νίκο Μαλαμά, λίγες μόνο μέρες μετά από το πανηγυρικό «διπλό» στις Σέρρες, που αποτέλεσε, όπως είπαν, το επιστέγασμα μιας προσπάθειας δύο χρόνων.

Οι δύο εκ των πρωτεργατών λοιπόν της επιτυχίας αναφέρθηκαν στην πίεση των τελευταίων ημερών πριν τον κρίσιμο αγώνα αλλά και όλης της χρονιάς, στην εξαιρετική διαχείριση του άγχους εκ μέρους των παικτών, που πλέον «είναι μια οικογένεια», αλλά και στη δική τους συμβολή, ο καθείς από το πόστο του, στην άνοδο της Α.Ε.Κ.

Επιπλέον, τόνισαν τη σημασία των ακαδημιών της Α.Ε.Κ. στην παραγωγή παικτών, κομμάτι στο οποίο, όπως είπαν, η Κομοτηνή, υπολείπεται και αναφέρθηκαν στη χρηματική ώθηση που λαμβάνουν τόσο από τις συνδρομές των γονέων όσο και από τις χορηγίες Κομοτηναίων επαγγελματιών, δεδομένου ότι «η πολιτεία έχει κόψει τις επιχορηγήσεις». Σε κάθε περίπτωση, όπως επεσήμανε ο Σωφρόνης Παπουής, «τα έξοδα του χρόνου θα είναι πολλαπλάσια», οπότε η ανάγκη για περεταίρω στήριξη κρίνεται επιτακτική.

Ευχή αμφοτέρων η Κομοτηνή να γίνει μία μπασκετούπολη, να στραφούν τα παιδιά προς τον αθλητισμό ώστε η πόλη να αρχίσει να διεκδικεί διοργανώσεις, οι οποίες, μέσω των εσόδων που θα φέρουν, θα τροφοδοτούν συνεχώς την παραγωγή ταλέντων.

«Ήταν κάτι για το οποίο δουλεύαμε δύο χρόνια, οπότε το απολαύσαμε με μοναδικό τρόπο»

ΠτΘ: Βασίλη, ο αγώνας στις Σέρρες έχει μόλις λήξει και ο πίνακας γράφει 58-63. Πως ήταν αυτό το συναίσθημα;
Β.Σ.: Τα συναισθήματα στο τέλος του παιχνιδιού ήταν μοναδικά, πανηγυρίζαμε όλοι μαζί, μας βγήκε η πίεση και η κούραση όλης της χρονιάς, όλες οι θυσίες που έκανε ο καθένας ξεχωριστά. Ήταν κάτι για το οποίο δουλεύαμε δύο χρόνια, οπότε ήταν μια μοναδική στιγμή και την απολαύσαμε με μοναδικό τρόπο, στα αποδυτήρια, στο λεωφορείο της επιστροφής, στις κερκίδες και κατά τη βραδινή μας έξοδο.

ΠτΘ: Πώς χειρίζεται ένας προπονητής το άγχος του τελευταίο αγώνα;
Β.Σ.: Ούτε ιδιαίτερη εμπειρία έχω ούτε την κατάρτιση για να χειριστώ τέτοιες καταστάσεις. Αυτό που προσπάθησα να περάσω όλη την εβδομάδα στους παίκτες είναι ότι είμαστε καλύτεροι από τους αντιπάλους μας και να προσπαθήσουμε να μη δούμε ξεχωριστά αυτό το παιχνίδι. Απλά τα παιδιά είχαν συναίσθηση της πραγματικότητας, δεν μιλάμε για ρομπότ, μιλάμε για καθημερινούς χαρακτήρες και προσωπικότητες και, μάλιστα, οι περισσότεροι είναι στην ηλικία των 19-20 ετών. Οπότε το άγχος και η πίεση βγήκαν και αυτό φάνηκε στις προσπάθειές μας. Ιδιαίτερα ήταν βαριά τα πόδια και τα χέρια των αθλητών, όταν βρεθήκαμε να είμαστε πίσω στο σκορ με 22-8. Όσο περνούσε ο χρόνος εγώ προσπάθησα στα time out να τους ηρεμήσω και να τους υπενθυμίσω ποιες είναι οι πραγματικές τους δυνατότητες.

ΠτΘ: Το παιχνίδι γύρισε όταν αποφάσισες να γυρίσεις την άμυνα σε ζώνη;
Β.Σ.: Εντείναμε την πίεσή μας σε όλο το γήπεδο. Στο μισό γήπεδο παίζαμε με παγίδες και στη συνέχεια το γυρνούσαμε σε ζώνη προκειμένου να προφυλάξουμε δύο παίκτες μας, οι οποίοι φορτώθηκαν γρήγορα με φάουλ. Ο Χονδρόπουλος είχε στο 13ο-14ο λεπτό τρία και ο Σιμάκης δύο και φοβόμασταν να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο στην άμυνα. Οπότε παίξαμε λίγο πιο συντηρητικά στο μισό γήπεδο και αυτό μας βγήκε.

«Τα παιδιά έχουν γίνει κυριολεκτικά οικογένεια και αυτό είναι που μας έδωσε το πρωτάθλημα»

ΠτΘ: Σωφρόνη ήσουν παίκτης της ομάδας που ανέβηκε στη Γ΄ εθνική το 2007. Πως είναι να βλέπεις από άλλο πόστο την ομάδα που αγαπάς να καταφέρνει πάλι το ίδιο πράγμα;
Σ.Π.: Τα συναισθήματα αυτή τη φορά είναι πολύ πιο έντονα. Παρ’ όλα αυτά εκείνη η ομάδα του 2006-2007 έχει μείνει χαραγμένη στην καρδιά μου, έχω συνέχεια επικοινωνία με όλα τα παιδιά. Χαρήκαν απίστευτα με αυτή την επιτυχία μας και μας έδωσαν πολλά συγχαρητήρια. Σίγουρα ήταν ξεχωριστή και εκείνη η στιγμή αλλά λόγω του γεγονότος ότι έβαλα στον σύλλογο περισσότερο στην καρδιά μου, όλοι αυτοί οι κόποι βγήκαν σε καλό.

ΠτΘ: Πέρσι είχες και τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας. Φέτος αποφάσισες μαζί με τη διοίκηση του συλλόγου να τα παραχωρήσεις σε έναν νέο άνθρωπο χωρίς προηγούμενη μεγάλη εμπειρία. Πως προέκυψε αυτή η απόφαση που τελικά σας δικαίωσε;
Σ.Π.: Κάπου στα μέσα του 2012 ξαφνικά μου προτάθηκε να γίνω από παίκτης προπονητής. Είχα το εφηβικό εκείνη την περίοδο, πάντα είχα την τρέλα της προπονητικής και ποτέ δεν έφευγε από το μυαλό μου. Παρ’ όλα αυτά ήμουν ακόμα 32 και με μεγάλη δυσκολία έκοψα το μπάσκετ, ακόμα μου λείπει να χτυπάω την μπάλα. Πίστεψα όμως ότι εκείνη τη δεδομένη στιγμή η ομάδα χρειαζόταν εμένα προπονητικά. Όχι ότι ξαφνικά, μέσα σε ένα βράδυ, έγινα Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς, απλά πίστευα ότι και μόνο από την αγάπη μου για την ομάδα θα γινόταν κάτι καλό.

Το καλοκαίρι του 2013 λοιπόν έλεγα ότι πρέπει να βρω άτομα, τα οποία θα στελέχωναν αυτή την προσπάθεια και θα είχαν το ίδιο όραμα για αυτό που σκεφτόμουν. Ο πρώτος που βρήκα ήταν ο Βασίλης. Δεν χρειάστηκε να μιλήσουμε πολύ, καθώς η ταύτιση των απόψεων και των στόχων μας ήταν τόσο πλήρης που έχουμε καταλήξει να λέμε ότι είμαστε αδέρφια.

Ξεκινήσαμε να κάνουμε μια προσπάθεια για την αγωνιστική περίοδο 2013-14, να οργανώσουμε πιο πολύ επικοινωνιακά και διοικητικά τον σύλλογο. Ό,τι είπαμε το κάναμε με το παραπάνω. Αγωνιστικά μπορεί να μη μας βγήκε αλλά δεν ήταν τόσο πολύ αυτός ο στόχος. Ήταν περισσότερο να μπούμε ξανά στα μπασκετικά δρώμενα της Θράκης. Νομίζω ότι αυτό το καταφέραμε. Το καλοκαίρι του 2014 είχα πλέον ζυμωθεί και είχα δει στα μάτια του Βασίλη ότι μπορεί να ήταν 23 χρονών αλλά και ότι με λίγη βοήθεια θα πετύχαινε επειδή η θέλησή του είναι τεράστια. Συζήτησα λοιπόν με τον Γιάννη Γεωργαντά και τον Μάκη Μερκουρίδη που είναι στο συμβούλιο και μου είπαν να αποφασίσω όπως θέλω. Δεν το σκέφτηκα καθόλου, παρακάλεσα τον Βασίλη να μείνει στην Κομοτηνή –επειδή είχε τελειώσει τις σπουδές του– και να βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια και εκείνος δέχτηκε.

Περιττό να σας πω ότι οι κακές γλώσσες έλεγαν «που πάμε, τι κάνουμε;». Εγώ δεν το μετάνιωσα σε καμία περίπτωση και δεν θα το μετάνιωνα ακόμη και αν δεν βγαίναμε πρωταθλητές. Το ήθος που δίδαξε στην ομάδα είναι τεράστιο. Τα παιδιά αυτά έχουν γίνει κυριολεκτικά οικογένεια και αυτό είναι που μας έδωσε το πρωτάθλημα. Θεωρώ ότι η ομάδα γίνεται μέσα στα αποδυτήρια, έξω από το γήπεδο και μέσα στο γήπεδο. Εάν είναι αγαπημένοι και έχουν κοινούς στόχους και αγάπη για το άθλημα θα πετύχουν σίγουρα.

ΠτΘ: Βασίλη, αφήνοντας στην άκρη την άνοδο, τι γεύση σου άφησε αυτός ο χρόνος;
Β.Σ.: Ήταν πάρα πολύ δύσκολη αυτή η χρονιά. Κάθε μέρα ήξερα ότι μπορεί να ξυπνήσω και να έρθει ένα μήνυμα που μπορεί να μου χαλάσει πολύ εύκολα τη διάθεση. Μετά στην προπόνηση μπορεί να συμβεί κάτι και να σου χαλάσει όλο αυτό που έχεις φτιάξει –τραυματισμός, τσακωμός, φασαρία–, οπότε ήμουν πάντα σε υπερένταση. Είχα όμως να κάνω με εξαιρετικές και συγκροτημένες προσωπικότητες και θεωρώ ότι το μεγαλύτερό κατόρθωμα, πέρα από την επιτυχία, είναι ότι για παράδειγμα, τη Δευτέρα του Πάσχα –που όλοι καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να μαζέψεις ερασιτέχνες αθλητές– ήταν όλοι εδώ πέρα. Αυτό δείχνει ότι τα παιδιά είχαν ξεκάθαρα στόχους στο μυαλό τους και τους ευχαριστώ και δημόσια.

«Εκεί που πονάει αυτή τη στιγμή η Κομοτηνή είναι στην παραγωγή αθλητών»

ΠτΘ: Το ταβάνι για την Α.Ε.Κ. ποιο είναι από εδώ και πέρα;
Σ.Π.: Αν δεν κάνουμε όνειρα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Για μένα, ως διοίκηση, στόχος είναι να μπει η ομάδα ξανά στην καρδιά των Κομοτηναίων, να έρθουν πάλι στο γήπεδο, να μάθουμε ξανά το μπάσκετ στην Κομοτηνή, να αρχίσουν τα παιδιά να ασχολούνται και να αφήσουν το ίντερνετ και τους υπολογιστές.

Η προηγούμενη χρονιά ήταν λίγο μεταβατική, προσπαθήσαμε να βάλουμε κάποια καινούρια πράγματα στο αναπτυξιακό κομμάτι της Α.Ε.Κ. Μας βγήκε γιατί ο Θόδωρος Λεφής από τις ακαδημίες, 17 χρονών παιδί, ήταν σε όλες τις αποστολές και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο ενώ και ο Τάσος Γκιρίτσης ακολούθησε την ομάδα στα τελευταία παιχνίδια και, μάλιστα, στο τελευταίο πέτυχε και 13 πόντους. Θέλουμε να βγάλουμε παιδιά που θα στελεχώσουν την ανδρική ομάδα. Αυτό θέλει σκληρή δουλειά, δεν μπορεί να γίνει άμεσα, πρέπει να περιμένουμε 3-4 χρόνια. Υπάρχουν πολύ καλά παιδιά στις ακαδημίες και κοιτάμε μέσα από μια συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο να καταρτιστούν ακόμη καλύτερα.

Β.Σ.: Εγώ θεωρώ ότι στόχος της Α.Ε.Κ. είναι να καθιερωθεί στη Γ΄ εθνική τα επόμενα χρόνια και σιγά σιγά να αρχίσουν να βγαίνουν και παίκτες γιατί αυτή τη στιγμή εκεί που πονάει η Κομοτηνή είναι στην παραγωγή αθλητών. Πρέπει οι Κομοτηναίοι να αφυπνιστούμε και να αρχίσουμε να διεκδικούμε. Να μην επαναπαυόμαστε και να συντηρούμαστε με τα έτοιμα, πρέπει να βελτιώσουμε τις καταστάσεις. Να καταλάβουμε όλοι ότι η Κομοτηνή είναι μια μπασκετούπολη. Για παράδειγμα, σε λίγες μέρες είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων, στο οποίο συμμετέχει η γειτονική Ξάνθη. Γιατί η Κομοτηνή να μην διεκδικήσει αυτή τη διοργάνωση και να γίνεται στην Πτολεμαΐδα; Και μετά, μέσω χορηγιών, μέσω εκδηλώσεων, να έρθουν εδώ ο Παναθηναϊκός, ο Ίκαρος Καλλιθέας, ο Μαντουλίδης, ο Αρίωνας, γονείς, κόσμος, μάνατζερ και σκάουτερ. Όλα αυτά θα είναι έσοδα.

Σε ό,τι αφορά στην Α.Ε.Κ. είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος γιατί ό,τι ζητάω υλοποιείται και έχουμε μια ομάδα ανθρώπων με την ίδια τρέλα, τον Γιώργο Παπαλεξάνδρου, τον Αντώνη Ποτόλια, τον Πέτρο Μούχτση, τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη, τον εξαιρετικό άνθρωπο και επιστήμονα Θανάση Χατζηνικολάου, όλοι συνοδοιπόροι στο φετινό μακρινό ταξίδι, που ξεκίνησε πάρα πολύ δύσκολα.

«Συντηρούμε το τμήμα με τις συνδρομές από τις ακαδημίες και τις χορηγίες επαγγελματιών• του χρόνου στη Γ΄ εθνική τα έξοδά μας θα είναι πολλαπλάσια»

ΠτΘ: Ο κόσμος της Κομοτηνής φέτος στήριξε την ομάδα, το γήπεδο ήταν πάντα σχεδόν γεμάτο, ενώ εσείς από την πλευρά σας, συμμετείχατε σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Που οφείλεται αυτό το άνοιγμα της ΑΕΚ στην κοινωνία και, τελικά, αποδίδει καρπούς;
Σ.Π.: Μέσα σε όλες μας τις δραστηριότητες ήταν και η προσπάθεια να καταλάβουμε ότι ο αθλητισμός δεν περιορίζεται στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, πρέπει να αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την κοινωνία, να μπορέσει να βοηθάει τον συνάνθρωπο. Βέβαια, στην Ελλάδα δεν είναι συχνό φαινόμενο. Εμείς, όποτε μας έχει ζητηθεί βοήθεια, πάντα είμαστε εκεί έστω και με τον πιο απλό τρόπο. Για παράδειγμα, με το να μαζέψουμε από όλους τους αθλητές της ομάδας από ένα πακέτο μακαρόνια ή κάποια είδη πρώτης και να τα δώσουμε. Και τα ίδια τα παιδιά έδειξαν ενδιαφέρον και βοήθησαν σε αυτό το κλίμα.

Από ‘κει και πέρα θεωρώ ότι γενικότερα οι σύλλογοι της Κομοτηνής πρέπει να βοηθήσουμε την τοπική κοινωνία και τον συνάνθρωπό μας. Είναι σημαντικό ότι και ο κόσμος, από την πλευρά του, ανταποκρινόταν στο κάλεσμά μας, γέμιζε το γήπεδο και δεν ξέφυγε ποτέ η κατάσταση. Φέτος είχαμε ήττα μόνο στο κύπελλο αλλά και εκεί εισπράξαμε το χειροκρότημα του κόσμου γιατί είδε ότι κάναμε κατάθεση ψυχής και χάσαμε στο τελευταίο λεπτό.

ΠτΘ: Η πολιτεία, τοπικά και κεντρικά, βοηθάει τον τοπικό αθλητισμό; Δεδομένου ότι το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει φέρει διακρίσεις τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Β.Σ.: Δυστυχώς στην Ελλάδα ο αθλητισμός έχει συνδεθεί με παράνομο στοίχημα, στημένους αγώνες, παράγοντες και δημοσιογράφους που λειτουργούν ως φερέφωνα της εκάστοτε διοίκησης. Στην ουσία όμως ο αθλητισμός είναι στιγμές, αυτό που ζήσαμε το Σάββατο, αυτό που ζούμε μετά από μία ήττα, τα συναισθήματα, η στεναχώρια, το να μην κοιμάσαι όλο το βράδυ γιατί έκανες μια προσπάθεια δύο εβδομάδων και έχασες. Ένα γεμάτο γήπεδο, ένα χειροκρότημα, η αναγνώριση του αντιπάλου, όμορφες στιγμές. Το να είναι παιδιά στο γήπεδο, μακριά από κακές συνήθειες, που γίνονται όλο συχνότερες στη νεολαία. Η πολιτεία δεν το έχει καταλάβει αυτό, έχει αφήσει τους συλλόγους στο έλεός τους. Το δικαιολογώ εν μέρει γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι σύλλογοι λειτουργούσαν καθαρά για να τσεπώνουν κάποιοι τα χρήματα αλλά αυτή τη στιγμή τους έχει πάρει όλους η μπάλα και όλοι οι σύλλογοι κάνουν τεράστιες προσπάθειες για να συντηρηθούν. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ο αθλητισμός είναι ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού.

Σ.Π.: Η πολιτεία έχει κόψει τις επιχορηγήσεις, οπότε αυτή τη στιγμή εμείς ουσιαστικά δουλεύουμε το μπασκετικό τμήμα με τα έσοδα που έχουμε από τις ακαδημίες και από επαγγελματίες της τοπικής κοινωνίας, οι οποίοι μας βοηθούν χρηματικά. Όπως καταλαβαίνετε, στη Γ΄ εθνική θα έχουμε ίσως πολλαπλάσια έξοδα, έχουμε να πάμε οχτώ φορές Θεσσαλονίκη και δύο Χαλκιδική. Ήδη βέβαια, πολλοί επαγγελματίες μου έχουν δηλώσει ότι θα είναι δίπλα μας. Παρ’ όλα αυτά θα χρειαστούμε και άλλους.

Μολαταύτα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον δήμο και συγκεκριμένα την κ. Νατάσσα Λιβεριάδου. Το κλειστό γυμναστήριο όπου παίζουμε εδώ και δύο χρόνια ήταν σε άθλια κατάσταση. Η οροφή έσταζε, το πάτωμα ήταν φουσκωμένο και δεν μπορούσε να αναπηδήσει η μπάλα. Μέσα σε δύο χρόνια λοιπόν έχει μονωθεί η οροφή, έχει περαστεί καινούριο πάτωμα, έχουμε πάρει μετά από είκοσι και πλέον χρόνια καινούριο πίνακα. Η πρόεδρος της Δ.Κ.Ε.Π.Π.Α.Κ αξίζει συγχαρητήρια για αυτές τις ενέργειες. Είναι άνθρωπος που έχει βγει από τον αθλητισμό και είναι δίπλα στον αθλητισμό, οτιδήποτε και αν χρειαστήκαμε ήταν πάντα δίπλα μας.

«Στόχος μας είναι να αρχίσουμε να παράγουμε παίκτες μέσω των ακαδημιών»

Σ.Π.: Με τη συνδρομή των 20-25 ευρώ που δίνει ο πατέρας στις ακαδημίες θα πληρωθεί ο προπονητής αλλά ό,τι μένει πάει στην αντρική ομάδα. Ουσιαστικά, ο κάθε γονέας είναι μέρος της διοίκησης. Όταν πρωτοασχολήθηκα ήταν μεγάλος στόχος να αρχίσουμε να παράγουμε παίκτες γιατί είμαστε έτη φωτός πίσω από άλλους νομούς, έχουμε να το κάνουμε πάρα πολύ καιρό. Ήδη το έχουμε πετύχει με τον Λεφή και τον Κιρίτση, αλλά κοιτάμε να κάνουμε κάποια ενισχυτικά πράγματα στο κομμάτι των ακαδημιών, κάποιες ατομικές προπονήσεις στους καλούς παίκτες. Ίσως, να χρειάζεται και μια συνεργασία με τους υπόλοιπους συλλόγους. Γενικότερα, υπάρχουν αρκετά έως πολλά παιδιά, τα οποία έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν όχι μόνο στη Γ΄ εθνική αλλά και σε πιο υψηλές κατηγορίες. Μπορεί να έχουν την παράλληλη ασχολία των μαθημάτων και των φροντιστηρίων αλλά, παρ’ όλα αυτά, τους έχουμε μεταδώσει ότι το μπάσκετ μπορεί να συνάδει με αυτά και τους έχουμε δώσει λίγη από την τρέλα μας για να μην το αφήσουν.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.