Γιωργος Νικολαιδης & Χρυσανθη Νικολαιδου: Ολη τους η ζωη μια μπαλα μπασκετ

Ο Γιώργος Νικολαΐδης και η αδερφή του Χρυσάνθη έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο μπάσκετ. Και οι δύο επέλεξαν το ΤΕΦΑΑ ώστε να εμπλουτίσουν και να εξειδικεύσουν τις γνώσεις τους στο αγαπημένο τους άθλημα και να μπορέσουν να ακολουθήσουν το δρόμο της φυσικής αγωγής.

Ο Γιώργος επέστρεψε στην Κομοτηνή έχοντας νέο ρόλο στον ΓΑΣ Κομοτηνή στο πλευρό του Τάκη Φωτεινάκη και η Χρυσάνθη σπουδάζει στην Αθήνα συνδυάζοντας τις σπουδές της με το μπάσκετ στον ΓΣ Ηλιούπολης τόσο ως αθλήτρια στην Α2 και ως προπονήτρια στα αναπτυξιακά τμήματα.

Τα 2 αδέρφια μίλησαν στον «ΠτΘ» για την αγάπη τους για το μπάσκετ, το όραμα τους και τη θέση που πρέπει να έχει το άθλημα στην Κομοτηνή.

Ο λόγος στους ίδιους λοιπόν…

«Ικανοποίηση που κάναμε το όνειρο μας πραγματικότητα»

ΠτΘ: Πώς ασχοληθήκατε με το μπάσκετ και από ποια ηλικία;

Γ.Ν.: Το μπάσκετ προσωπικά το ξεκίνησα από την ηλικία των 11-12 ετών. Στο σχολικό πρωτάθλημα μπάσκετ των Δημοτικών στη Κομοτηνή όπου πήγαινα τότε στο 9ο Δημοτικό Σχολείο και είχαμε βγει δεύτεροι καθώς είχαμε χάσει στον τελικό τότε από το 2ο Δημοτικό Σχολείο της Κομοτηνής. Τότε στους αγώνες με πλησίασε ο τωρινός προπονητής του ανδρικού του ΓΑΣ Κομοτηνή ο Τάκης Φωτεινάκης που ήταν προπονητής στις ακαδημίες και μου πρότεινε να ξεκινήσω να παίζω μπάσκετ.

Χ.Ν.: Με το μπάσκετ ξεκίνησα όταν ήμουν Α’ Δημοτικού, δηλαδή 6 χρονών. Πώς ασχολήθηκα; Για να πω την αλήθεια δεν μπορώ να θυμηθώ με ακρίβεια. Το μπασκετικό «μικρόβιο» στην οικογένεια δεν υπήρχε. Ωστόσο, έχω κάποιες εικόνες είτε στο γήπεδο βλέποντας τον μεγαλύτερο αδερφό μου Γιώργο είτε από την τηλεόραση. Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2006, η τηλεόραση να παίζει το μεγάλο παιχνίδι της Εθνικής με την Αμερική και το αδερφό μου να πανηγυρίζει, χωρίς βέβαια να καταλαβαίνω και πολλά. Οπότε θα έλεγα το μπάσκετ μπήκε στην ζωή μου μέσα από τις εικόνες ως νήπιο. Οι δικοί μου, μου έλεγαν μάλιστα πως η Χρυσάνθη και η μπάλα ήταν ένα.

ΠτΘ: Πώς νιώθετε που κάνετε την μεγάλη σας αγάπη δουλειά;

Γ.Ν.: Προσωπικά το θεωρώ ευλογία για κάποιον που στην ουσία καταφέρνει να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει. Αυτό δε το λέω μόνο για το δικό μου επάγγελμα του γυμναστή αλλά και γενικότερα για όλα τα επαγγέλματα. Από μικρός θυμάμαι που ήθελα να γίνω γυμναστής και να ασχοληθώ γενικότερα με τον αθλητισμό. Κατάφερα και μπήκα στο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής όπου ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και από εκεί και μετά ξεκίνησα να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο επάγγελμα. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να αναφερθώ και στη συμβολή δύο ατόμων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να κάνω τα πρώτα μου προπονητικά βήματα και δεν είναι δυστυχώς στη ζωή. Ο ένας είναι ο Αλέκος Καρυπίδης, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που με έσπρωξε στο να ξεκινήσω να ασχολούμαι με την προπονητική στο μπάσκετ όταν με είχε προτείνει στο να πάω να δουλέψω ουσιαστικά ως προπονητής στο «Giannakis Academy» όπου εκεί θεωρώ δίπλα στον Coach Γιαννάκη και τους άλλους προπονητές έμαθα πράγματα και πήρα συμβουλές τις οποίες τις έχω συνέχεια στο μυαλό μου όσο εργάζομαι. Ο δεύτερος είναι ο Θεόφιλος Πυλιανίδης, καθηγητής στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. Κομοτηνής και στενός οικογενειακός μας φίλος πάρα πολλά χρόνια, ο οποίος προ λίγο ημερών δυστυχώς μας άφησε και πραγματικά μετά τον θάνατο του πατέρα μου με είχε σταθεί σαν δεύτερος πατέρας οπότε δε γινόταν να μην τον αναφέρω.

Χ.Ν.: Με μια λέξη «ικανοποίηση». Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να κάνεις κάτι που αγαπάς.

«Απαιτείται συνεργασία για να αναδειχθεί το μπάσκετ της πόλης μας – Σπουδαίο το εγχείρημα του ΓΑΣ με τους ντόπιους αθλητές»

ΠτΘ: Πώς βλέπετε το μπάσκετ της Κομοτηνής και ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον του;

Γ.Ν.: Το μπάσκετ στην Κομοτηνή δυστυχώς σημείωσε μεγάλη πτώση τα τελευταία χρόνια και αυτό δε το παρατηρούμε μόνο εδώ στην πόλη μας αλλά γενικότερα στη χώρα μας. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι είναι στο χέρι μας να αντιστραφεί η κατάσταση αυτή και ήδη προσπαθούν να γίνουν οι πρώτες κινήσεις. Στον ΓΑΣ από φέτος ήδη δώσαμε την ευκαιρία σε νέους αθλητές να βγουν μπροστά, να πάρουν ευκαιρίες και να πρωταγωνιστήσουν σε ένα δύσκολο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όπως είναι αυτό της Β΄ εθνικής γιατί βλέπουμε ότι υπάρχουν φέτος ομάδες όπως ο Αίαντας Ευόσμου, ο Μακεδονικός, ο Λεύκιππος Ξάνθης κτλ, οι οποίες δαπάνησαν χρήματα και έφεραν παίχτες από υψηλότερες κατηγορίες. Επίσης, δε πρέπει να παραμελούμε δύο ακόμα πράγματα τα οποία θεωρώ ότι θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το πρώτο είναι ότι ο ΓΑΣ για πρώτη φορά έχει ένα ρόστερ που στηρίζεται σε αθλητές από την πόλη μας (10 αθλητές από την πόλη μας) και το δεύτερο ότι έχει το πιο νεανικό ρόστερ από όλες τις ομάδες της Β΄ Εθνικής. Τα παιδιά αυτά θεωρώ ότι μπορούν να καταφέρουν πολλά πράγματα παρόλο που είναι εμφανές το πόσο τους λείπει η εμπειρία. 

Χ.Ν.: Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη. Μία μικρή πόλη όπως η Κομοτηνή με πέντε ομάδες μπάσκετ (Γ.Α.Σ., Α.Ε.Κ., ΑΙΑΣ, ΑΤΛΑΣ και Δημοκρίτειο) σίγουρα δείχνει ότι έχει ανθρώπους που αγαπούν και τιμούν το άθλημα. Ωστόσο, είναι σημαντικό να υπάρξει συνεργασία μεταξύ αυτών των ανθρώπων προκειμένου να μπορέσει να αναδειχθεί η πόλη μας και όχι απλώς μια ομάδα. Εφόσον και άμα πραγματοποιηθεί αυτό μόνο τότε πιστεύω θα μπορέσει να ακουστεί το μπάσκετ της Κομοτηνής είτε μέσω των αναπτυξιακών τμημάτων είτε μέσω ανδρικού και γυναικείου.

«Ευτυχισμένος που δουλεύω στο πλευρό του Τάκη Φωτεινάκη»

ΠτΘ: Γιώργο ποια είναι η συνεργασία με τον Τάκη Φωτεινάκη και ποιος είναι ο ρόλος σου στον ΓΑΣ;

Γ.Ν.: Καταρχάς νιώθω χαρούμενος που επέστρεψα στο σύλλογο μετά από πολύ καιρό καθώς έλειπα από την Κομοτηνή για επαγγελματικούς λόγους. Με ικανοποιεί που αυτή μου η επιστροφή στην ομάδα έγινε με την επιστροφή και του coach Φωτεινάκη. Ο Coach Φωτεινάκης ήταν αυτός στην ουσία που με έκανε να ασχοληθώ από μικρός με το μπάσκετ και τον είχα προπονητή σε όλα τα τμήματα του συλλόγου που αγωνίστηκα με αποκορύφωμα βέβαια το ότι είχαμε καταφέρει να περάσουμε στο πανελλήνιο εφήβων με την εφηβική ομάδα του ΓΑΣ. Χαίρομαι που θα συνεργαστώ μαζί του στον σύλλογο γιατί θεωρώ ότι μόνο θετικές εμπειρίες θα μπορέσω να αποκομίσω.  Όσον αφορά τον ρόλο μου στην ομάδα είναι αναλάβω γενικότερα το κομμάτι της φυσικής κατάστασης στην ομάδα. Έχω αναλάβει την εκγύμναση παιδιών της ακαδημίας και παράλληλα έχω αναλάβει και τον ίδιο ρόλο και στο ανδρικό τμήμα. Γενικότερα ήθελα να ασχοληθώ με το κομμάτι της αθλητικής απόδοσης και επίδοσης σε μικρές ηλικίες και το συνειδητοποίησα όταν ξεκίνησα να το δουλεύω πάνω στην αδερφή μου που στην ουσία ήταν και η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη βελτίωση των αθλητών.

«Το γυναικείο μπάσκετ πρέπει να αναδεικνύεται και όχι να υποβαθμίζεται»

ΠτΘ: Χρυσάνθη ποια είναι η θέση της γυναίκας στο μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα; Έχεις έρθει αντιμέτωπη με κάποια ταμπού;

Χ.Ν.: Το γυναικείο μπάσκετ στην χώρα μας δυστυχώς είναι πολύ υποβαθμισμένο σε αντίθεση με άλλες χώρες στην Ευρώπη. Βέβαια, δεν θα μπορούσα να παραλείψω την προσπάθεια που κάνουν οι μεγάλοι σύλλογοι της χώρας μας οι οποίοι αγωνίζονται στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κι αυτό θα έλεγα είναι που δίνει ελπίδες στο γυναικείο μπάσκετ της χώρας μας. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό που υπάρχουν σύλλογοι που προσπαθούν να αναδείξουν και να αναδειχθούν μέσω των γυναικείων αναπτυξιακών πρωταθλημάτων (κορασίδες, νεανίδες). Με τον Γ.Σ. Ηλιούπολης, τον οποίο αγωνίζομαι ως αθλήτρια τα τελευταία δύο χρόνια εκτός του ότι ανήκω ως αθλήτρια στο γυναικείο τμήμα που παίζει στην Α2 κατηγορία γυναικών, εργάζομαι και ως assistant coach στο τμήμα των νεανίδων από πέρυσι και καταφέραμε να κατακτήσουμε την πρώτη θέση στο πανελλήνιο (είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που κατακτά η ομάδα της Ηλιούπολης το πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων) πρωτάθλημα νεανίδων που διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο. Θεωρώ ότι καλύτερη αρχή στην πρώτη μου επαφή με την προπονητική δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έχω και αυτό μου δίνει το κίνητρο να το κυνηγήσω περισσότερο και στο μέλλον και να ασχοληθώ με αυτό. Ακόμη πιο σημαντικό που το γυναικείο ρόστερ της ομάδας κατά το ήμισυ το απαρτίζουν κορίτσια κάτω των 18 και αγωνίζονται κανονικά στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας.

Λέγοντας αυτά πιστεύω ότι το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα έχει μέλλον και δεν πρέπει να το υποβαθμίζουμε αλλά να το αναδείξουμε. Την ίδια άποψη έχω και για όλο τον γυναικείο αθλητισμό και όχι μόνο για το μπάσκετ. Θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη κινητοποίηση, να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες και να επενδύσουν περισσότερα γιατί ο γυναικείος αθλητισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξίσου σημαντικά με τον αθλητισμό στους άνδρες.

Δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω αντιμετωπίσει κάποιο ταμπού σε σημείο εκνευρισμού να το πω. Μια κλασική θα έλεγα περίπτωση είναι όταν με ρωτάνε τι άθλημα κάνω, απαντώ μπάσκετ και με κοιτούν παράξενα λες και είπα κάτι τρομερό. Αυτό βέβαια ήταν σε μικρότερη ηλικία όχι τόσο ως γυναίκα.

ΠτΘ: Ποια φαντάζεστε ότι θα είναι η θέση σας στο μπάσκετ της πόλης μας τα επόμενα χρόνια;

Γ.Ν.: Αυτό δε μπορώ να το ξέρω από τώρα με απόλυτη σιγουριά όμως θα ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι όσο μπορώ περισσότερο με τις μικρές ηλικίες γιατί είναι κάτι που μου αρέσει και είναι και ένας από τους λόγους που ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική.

Χ.Ν.: Είναι νωρίς για να απαντήσω σε κάτι τέτοιο. Έχω πολλά να δω, να γνωρίσω και να κάνω μακριά από την Κομοτηνή. Όταν γίνουν αυτά τότε θα μπορέσω να απαντήσω. Ωστόσο, δεν θα κρύψω ότι υπάρχουν κάποιες σκέψεις σχετικά με το μπάσκετ της πόλης μας για το μέλλον. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για το μακρινό μέλλον, step by step, χρόνο με τον χρόνο γιατί δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.