Χοσε Μανουελ Ροκα, προπονητης Πανθρακικου «Θελω εναν Πανθρακικο μαχητη»

Το ημερολόγιο έγραφε 10 Νοεμβρίου, όταν ο Πανθρακικός, μετά από ένα άσχημο ξεκίνημα στη σεζόν, που έφερε και την αποχώρηση του Άκη Μάντζιου από την τεχνική ηγεσία, ανακοίνωσε ότι τη θέση του Έλληνα τεχνικού θα έπαιρνε ο Χοσέ Μάνουελ Ρόκα, ο Ισπανός πρώην τερματοφύλακας κι εκ των αρχηγών της ομάδας, τη διετία 2008-2010.
 
Εκείνη τη στιγμή πολλοί θεώρησαν ότι η διοίκηση του συλλόγου, με την επιλογή αυτή, ήταν σαν να πετά «λευκή πετσέτα», παρόλο που είχαμε διανύσει το 1/3 του πρωταθλήματος μόλις. Κι αυτό γιατί ο Ρόκα, που κατά τα λοιπά ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στην Κομοτηνή από το προηγούμενα πέρασμά του από την ομάδα, σαν προπονητής ήταν άπειρος, καθώς είχε εργαστεί για λίγους μήνες μόνο στον Ολυμπιακό Βόλου, με τη φανέλα του οποίου, άλλωστε, περίπου ένα χρόνο πριν είχε κρεμάσει τα παπούτσια του.
 
Παρόλα αυτά, παρά τις λίγες του προπονητικές παραστάσεις, παρότι η αρχή ήταν δύσκολη, με βαθμολογικές απώλειες εντός έδρας, σε παιχνίδια που θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν νικηφόρα, ο Μάνουελ Ρόκα δε σταμάτησε στιγμή να πιστεύει ότι θα πετύχει το στόχο του. Και στο τέλος δικαιώθηκε, όσο κι αν κάποια στιγμή, ειδικά μετά την ήττα από τον Εργοτέλη, στην Κρήτη, πολλοί είχαν τον Πανθρακικό σχεδόν ξεγραμμένο!
 
Έγραψε, έτσι, το όνομά του στην ιστορία της ομάδας, εξιλεώθηκε για τον υποβιβασμό που βίωσε σαν παίκτης με την πράσινη φανέλα το 2010 κι ανταμείφθηκε από τη διοίκηση του Πανθρακικό, που του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και μαζί το χρίσμα, ώστε να σχεδιάσει και να καθοδηγήσει αυτός την ομάδα της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, σε ένα πρωτάθλημα πιο δύσκολο, όπου ο στόχος θα είναι και πάλι η παραμονή στην κατηγορία.
 
Ο ίδιος, βέβαια, δε φοβάται, αλλά αντίθετα έχει τεράστια διάθεση προκειμένου να φανεί ξανά αντάξιος της εμπιστοσύνης του Τάσου Καραολάνη και του Δημήτρη Τζελέπη καθώς και της εκτίμησης των οπαδών του Πανθρακικού. Δηλώνει, εξάλλου, ότι κι αυτός είναι σαν αυτούς, αγαπάει τον Πανθρακικός, αισθάνεται φανατικός οπαδός του!
 
Ο Χοσέ Μάνουελ Ρόκα, λοιπόν, λίγες ημέρες μετά την ανανέωση του συμβολαίου του με την ομάδα της Κομοτηνής, μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής» και στην εκπομπή «Με το 10 στη φανέλα» του Χάρη Παρασκευόπουλου, για το χθες, το σήμερα και το αύριο του Πανθρακικού.
 
Μάνουελ Ρόκα, όμως… 

«Δε σταμάτησα στιγμή να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε»

ΠτΘ: Πώς αισθάνθηκες όταν ακούστηκε για τελευταία φορά το σφύριγμα του διαιτητή στην αναμέτρηση με τη Σκόντα Ξάνθη;
Μ.Ρ.: Ζήσαμε μια πολύ πιεστική περίοδο, 4 μήνες και παραπάνω με πολύ μεγάλη ένταση. Όταν σφύριξε τη λήξη του παιχνιδιού ο διαιτητής βγήκε ουσιαστικά όλη αυτή η πίεση που είχαμε σαν ομάδα, αφού πλέον είχαμε πετύχει το στόχο μας, να κρατήσουμε την ομάδα στην κατηγορία. Το σημαντικό είναι αυτό, όσο δύσκολη κι αν ήταν η πορεία μας κι είναι μεγάλη η επιτυχία αυτή και για εμάς και για τον κόσμο του Πανθρακικού, που ήταν συνεχώς στο πλευρό μας και μας στήριζε, σε όλες τις δύσκολες στιγμές ειδικά.
 
Από ένα σημείο και μετά, από τη στιγμή που η ομάδα δεν άρχισε καλά το πρωτάθλημα, ενώ και στη συνέχεια χάσαμε βαθμούς στην έδρα μας, σε παιχνίδια που θα μπορούσαμε να τα κερδίσουμε, όπως με τον Παναιτωλικό, τη Βέροια, τον Αστέρα Τρίπολης, τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα για εμάς. Βέβαια, ακόμη και σε αυτούς τους αγώνες πήραμε βαθμούς που αποδείχθηκαν πολύ σημαντικοί στην πορεία και καταλαβαίνετε ότι πολλές φορές εμείς οι προπονητές, όταν λέμε ότι ένα παιχνίδι που δεν μπορείς να το κερδίσεις είναι καλύτερα να μην το χάσεις, δεν το λέμε απλώς σαν μια δικαιολογία.
 
ΠτΘ: Ποια ήταν τα στοιχεία που είχε ο Πανθρακικός, που άλλαξες κι εσύ με την έλευσή σου, κι ήταν καθοριστικά για να πετύχει η ομάδα το στόχο της;
Μ.Ρ.: Ήταν πολύ σημαντικό το κομμάτι της ψυχολογίας, γιατί η ομάδα δεν άρχισε καλά τη σεζόν, έπειτα από μια πολύ καλή χρονιά που έκανε πέρυσι, κι οι παίκτες είχαν χάσει σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθησή τους. Αυτό το κερδίζεις και μέσα από τα αποτελέσματα, φυσικά, αλλά και μέσα από την καθημερινή δουλειά στην προπόνηση. Είχαμε και παιχνίδια που δεν πήραμε τους βαθμούς που θέλαμε ή αξίζαμε, αλλά μείναμε ενωμένοι, βλέπαμε ότι βελτιωνόμασταν και δε σταματήσαμε ποτέ να πιστεύουμε στους εαυτούς μας. Εγώ, άλλωστε, πολλές φορές έλεγα ότι σημαντική δεν είναι μόνο η νίκη αλλά κι η προσπάθεια.
 
ΠτΘ: Υπήρξε στιγμή που να σκέφτηκες ότι θα υποβιβαστεί η ομάδα;
Μ.Ρ.: Εγώ πίστευα από την πρώτη στιγμή που ήρθα ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε το στόχο μας. Και το έλεγα συχνά και σε δηλώσεις και στα παιδιά. Δεν το έλεγα απλώς σαν ένα… παραμύθι που μπορεί να λένε οι προπονητές σε τέτοιες περιπτώσεις για να εμψυχώσουν τους ποδοσφαιριστές τους. Το πίστευα πραγματικά. Ακόμη κι όταν χάσαμε στην Κρήτη από τον Εργοτέλη και μετά έπρεπε να ανέβουμε ένα βουνό, δηλαδή να κερδίσουμε τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό. Ακόμη και τότε, ωστόσο, έβλεπα τα παιδιά στα αποδυτήρια ότι το πίστευαν κι αυτή. Ξέραμε ότι αξίζαμε να μείνουμε στην κατηγορία και θα κάναμε τα πάντα για να το πετύχουμε. Όπως κι έγινε τελικά. 

«Μαγκιά οι νίκες μας με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό»

ΠτΘ: Η παραμονή κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό στα παιχνίδια με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό, που ο Πανθρακικός έκανε την υπέρβαση και νίκησε δύο μεγάλες ομάδες;
Μ.Ρ.: Από τη στιγμή που χάσαμε παιχνίδια στην έδρα μας αλλά και μακριά από την Κομοτηνή, με αντιπάλους τις ομάδες που έδιναν κι αυτές μάχη για την παραμονή, ήμασταν στην ουσία αναγκασμένοι να κάνουμε τη μαγκιά, να κερδίσουμε τις μεγάλες ομάδες και να σώσουμε έτσι την ομάδα. Όπως το είπα και στους παίκτες τότε, είχαμε τρία μπαστούνια μπροστά μας, έπρεπε να νικήσουμε τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε τον Ολυμπιακό, αλλά οι έξι βαθμοί που πήραμε στα άλλα δύο παιχνίδια ήταν σίγουρα πολύ σημαντικοί. Γιατί στην πραγματικότητα μια ομάδα όπως ο Πανθρακικός δεν περιμένει όταν αρχίζει η σεζόν να νικήσει τέτοιους αντιπάλους κι ειδικά με τέτοια πίεση, παρόλο που όλα είναι δυνατόν να συμβούν στο ποδόσφαιρο.
 
ΠτΘ: Μια ομάδα σαν τον Πανθρακικό, όταν πετυχαίνει την παραμονή νικώντας τέτοια παιχνίδια, θεωρείς πως κερδίζει και σε χαρακτήρα, γίνεται πιο βαριά η φανέλα;
Μ.Ρ.: Είναι πράγματι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο αυτό. Και πριν δύο χρόνια ο Πανθρακικός πήρε βαθμούς παραμονής μέσα στην έδρα του Άρη και της ΑΕΚ. Και πέρυσι, με τον προηγούμενο προπονητή, η ομάδα πήρε σημαντικά αποτελέσματα, όπως η νίκη στην έδρα του Παναθηναϊκού. Χρόνο με το χρόνο, με τις επιτυχίες αυτές, ο Πανθρακικός αποκτάει μεγαλύτερο πρεστίζ, κερδίζει το σεβασμό των αντιπάλων του, που με τον τρόπο αυτό καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ματώσουν για να μπορέσουν να κερδίσουν ένα παιχνίδι μέσα στο γήπεδό μας, στην Κομοτηνή. 

«Ο Πανθρακικός είναι οικογένειά μου, είμαι φανατικός σαν τους οπαδούς μας στην κερκίδα»

ΠτΘ: Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις μετά την ανανέωση του συμβολαίου σου;
Μ.Ρ.: Είναι πολύ σημαντική αυτή η συμφωνία για εμένα. Είναι μεγάλη μου τιμή, είμαι πολύ ευχαριστημένος που ο κύριος Καραολάνης κι ο κύριος Τζελέπης μου έδειξαν για άλλη μια φορά εμπιστοσύνη, για να καθοδηγήσω την ομάδα και την επόμενη χρονιά. Σημαίνει πως εκτίμησαν αυτό που πετύχαμε φέτος και τη δουλειά που κάναμε. Δεν είναι μόνο οι νίκες, αλλά κι ότι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν κάναμε σωστή δουλειά.
 
Εγώ, όταν συζήτησα με τη διοίκηση, είπα στους ανθρώπους του Πανθρακικού ότι η ομάδα αυτή είναι οικογένειά μου, νιώθω φανατικός οπαδός του Πανθρακικού, όπως αυτοί που βρίσκονται στην εξέδρα. Τους εξήγησα ότι δε θα είχα πρόβλημα αν επέλεγαν να έναν πιο έμπειρο προπονητή από εμένα. Τελικά, όμως, δώσαμε τα χέρια και πιστεύω ότι και του χρόνου θα μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους μας που θα έχουμε.
 
ΠτΘ: Είπες πολλές φορές ότι ήθελες να πετύχεις το στόχο της παραμονής φέτος, για να εξιλεωθείς κατά κάποιο τρόπο για τον υποβιβασμό του 2010, που βίωσες ως παίκτης…
Μ.Ρ.: Ο Πανθρακικός το 2008 μου έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία. Ήθελα να φύγω από την Ισπανία, γιατί εκεί δεν μπορούσα να αγωνιστώ στην πρώτη κατηγορία και να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρό μου σε κάποια άλλη χώρα. Αυτό το κατάφερα μέσω του Πανθρακικού κι η ομάδα αυτή έμεινε για πάντα στην καρδιά μου. Και μετά το 2010 όταν έφυγα δε σταμάτησα να έχω επαφή με την πόλη, με την ομάδα. Κι αυτός ο υποβιβασμός που βιώσαμε τότε ήταν ένα βάρος που είχα πάντα μέσα μου, γιατί ήμουν κι ένας από τους αρχηγούς. Κι, όταν μου έγινε η πρόταση να επιστρέψω σαν προπονητής, ένα από τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκα ήταν ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε το στόχο της παραμονής στη Σούπερ Λιγκ κι έτσι να δώσω πίσω στον Πανθρακικό κάτι, για όλα όσα μου έχει προσφέρει. 

«Και σαν ποδοσφαιριστής ήμουν προπονητής μες στο γήπεδο»

ΠτΘ: Σε αγχώνει καθόλου, ενόψει της νέας σεζόν, ότι είσαι άπειρος σαν προπονητής. Καλά καλά δεν έχεις «σκοτώσει» ακόμη τον ποδοσφαιριστή μέσα σου λογικά…
Μ.Ρ.: Μπορεί να μην έχω μεγάλη εμπειρία σαν προπονητής αλλά και σαν ποδοσφαιριστής εγώ ήμουν ένας προπονητής μέσα στο γήπεδο. Και κάθε προπονητής μου ζητούσε μάλιστα να κατευθύνω την ομάδα από το τέρμα. Αυτό μου έλεγε κι ο Εμίλιο Φερέρα, όταν δουλέψαμε μαζί εδώ στον Πανθρακικό. Οπότε δεν ισχύει στην περίπτωσή μου ότι λειτουργώ ακόμη σαν ποδοσφαιριστής. Παράλληλα, ωστόσο, έχω δουλέψει σαν παίκτης με μεγάλους προπονητές στη Ρεάλ, όπως ο Ράφα Μπενίτεθ κι ο Φάμπιο Καπέλο κι έχω μια φιλοσοφία ήδη ξεκάθαρη σαν προπονητής. Δε με φοβίζει τίποτα, λοιπόν. Δε φοβήθηκα ούτε όταν δούλεψα για πρώτη φορά σαν προπονητής στον Ολυμπιακό Βόλου, ούτε όταν με κάλεσε ο Πανθρακικός. Ξέρω πώς θέλω να δουλέψουμε με την ομάδα και πιστεύω στον εαυτό μου. Βέβαια, η μπάλα στρογγυλή είναι κι όλα μπορούν να συμβούν στο ποδόσφαιρο. Ποτέ δεν μπορείς να έχει σίγουρα την επιτυχία.
 
ΠτΘ: Είναι πολλοί οι καλοί προπονητές στην Ευρώπη που ως ποδοσφαιριστές ήταν τερματοφύλακες. Βοηθάει το γεγονός ότι σαν γκολκίπερ έχεις το χρόνο να αναλύσεις, να διαβάσεις και μάθεις καλύτερα το ίδιο το παιχνίδι;
Μ.Ρ.: Ακριβώς. Ο τερματοφύλακας έχει περισσότερο χρόνο από κάθε άλλο παίκτη μέσα στο γήπεδο, μπορεί για κάποια λεπτά να μη συμμετέχει καθόλου στο παιχνίδι, ωστόσο έχει συνεχώς την προσοχή του σε αυτό, κοιτάζει που έχει προβλήματα η ομάδα και μπορεί να την κατευθύνει. Σαν τερματοφύλακας λειτουργείς σαν προπονητής μέσα στο γήπεδο όσο περνούν τα χρόνια και γίνεται και πιο έμπειρος χρόνο με το χρόνο. Είναι σημαντικό αυτό και βοηθάει αν μελλοντικά κάποιος γκολκίπερ γίνει προπονητής. 

«Ο μεταγραφικός μας σχεδιασμός θα εξαρτηθεί αρκετά από τις ανανεώσεις»

ΠτΘ: Ακολουθεί μια χρονιά, που ίσως να είναι και πιο δύσκολη σε σχέση με τη φετινή, με τον Πανθρακικό να έχει και το πρόβλημα της αδειοδότησης, κάτι που σημαίνει ότι θα κάνει το σχεδιασμό του με περιορισμούς, αν κι υπάρχει ένας κορμός σταθερός κι αρκετοί παίκτες που έχουν συμβόλαια με την ομάδα και για την επόμενη περίοδο.
Μ.Ρ.: Σίγουρα είναι ένα πρόβλημα αυτό με την αδειοδότηση. Υπάρχουν, όμως, αρκετά παιδιά που έχουν συμβόλαιο κι έτσι είναι σημαντικό που διατηρείται σε μεγάλο βαθμό ο κορμός της ομάδας. Από εκεί και πέρα μπορούμε να κάνουμε και δύο ανανεώσεις στους παίκτες που λήγουν τα συμβόλαιά τους και θα δούμε ποιοι θα είναι αυτοί που θα μείνουν από αυτούς. Για εμένα θα ήταν ευτύχημα να μπορούσαν να μείνουν όλα τα παιδιά, γιατί αυτοί κράτησαν την ομάδα στην κατηγορία κι είναι και πιο εύκολο για έναν προπονητή να έχει παίκτες που ξέρουν πώς δουλεύει. Δείτε, για παράδειγμα, τον Μελίσση πόσο γρήγορα προσαρμόστηκε, επειδή είχαμε δουλέψει ξανά μαζί στο Βόλο.
 
ΠτΘ: Πού θα χρειαστεί ενίσχυση ο Πανθρακικός μεταγραφικά;
Μ.Ρ.:Το βασικό είναι να μπορέσουμε να έχουμε ένα ισορροπημένο ρόστερ, με λύσεις σε όλες τις θέσεις. Ο σχεδιασμός μας θα εξαρτηθεί αρκετά κι από το ποιοι δύο ποδοσφαιριστές θα ανανεώσουν τελικά το συμβόλαιό τους. Για παράδειγμα, θα χρειαστούμε σίγουρα έναν παίκτη που να παίζει στο αριστερό άκρο. Μας βοήθησε πολύ φέτος εκεί ο Τσουμάνης, αλλά κι ο Ντιγκινί, που δεν είναι, όμως, η κανονική του θέση αυτή. Θα δούμε, το σημαντικό είναι όσοι έρθουν να μας βοηθήσουν και να έχουμε μια ανταγωνιστική ομάδα. 

«Μακάρι να παίζουμε πιο συχνά σε γεμάτο γήπεδο»

ΠτΘ: Κόουτς, ένα σύνθημα από εσένα ενόψει της νέας χρονιάς;
Μ.Ρ.: Το βασικό είναι να είμαστε όλοι ενωμένοι, γύρω από την ομάδα, σαν μια γροθιά. Θα είμαστε σαν ένα καράβι κι όλοι θα ακολουθήσουμε την ίδια πορεία, για να πετύχουμε το στόχο που θα έχουμε. Στο αγωνιστικό μέρος, το σημαντικό, για εμένα είναι να έχουμε μια ομάδα με παίκτες μαχητές, που κάθε φορά θα δίνουν το 100% για τον Πανθρακικό.
 
ΠτΘ: Η εικόνα του γεμάτου γηπέδου στο παιχνίδι με την Ξάνθη είναι κάτι που ονειρεύεσαι να συμβαίνει πιο συχνά από εδώ και στο εξής στους αγώνες του Πανθρακικού;
Μ.Ρ.: Ο κόσμος, πέρα από το τελευταίο παιχνίδι, ήταν διαρκώς δίπλα μας, σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Μπορεί στους άλλους αγώνες το γήπεδο να μην ήταν γεμάτο, όμως είχαμε τη στήριξη των φιλάθλων μας και σε παιχνίδια που ήταν ακόμη πιο σημαντικά. Μου άρεσε αυτό, αλλά ξέρω καλά ότι ο Πανθρακικός έχει κόσμο. Όλη η Θράκη μπορεί να στηρίζει αυτή την ομάδα γιατί ο Πανθρακικός ανήκει σε όλη την περιοχή. Και σιγά σιγά μακάρι να βλέπουμε πιο συχνά γεμάτο το γήπεδο, γιατί βοηθάει πολύ και την ομάδα. Είναι τρομερό συναίσθημα να παίζεις σε ένα γεμάτο γήπεδο. Θέλουμε τον κόσμο δίπλα μας.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.