Βαζουμε σε σειρα τις ιστοριες του “American Horror Story”

tv’s... inspector

Το “American Horror Story” είναι καταρχάς μία σειρά, την οποία αρκετοί από τους ίδιους τους ηθοποιούς που παίζουν διστάζουν να παρακολουθήσουν λόγω του είδους της. Είναι η πιο κουλή και περίεργη σειρά που έχεις δει –και αυτό με την προϋπόθεση πως έχεις το στομάχι και τα νεύρα για να την δεις–, αλλά με μία θετική έννοια, αν υπάρχει. Είναι η σειρά που σύστησε τη δύο φορές νικήτρια Όσκαρ, Jessica Lange, σε νεανικά κοινά και τις χάρισε δύο βραβεία Emmy, μία Χρυσή Σφαίρα και ένα Screen Actors Guild Award. Είναι η σειρά που αποτέλεσε επανάσταση, αλλά και δικαίωση στο horror είδος, που συνήθως υποτιμούνταν, σε ό,τι αφορά την υποδοχή των κριτικών τουλάχιστον, που από αυτή η σειρά είχε μπόλικη. Κάθε σεζόν μία διαφορετική ιστορία, ίδιου στυλ, και συχνά με ίδιους ηθοποιούς σε διαφορετικούς ρόλους. Κάθε χρονιά και πιο τρελό το “American Horror Story” διατηρεί ακόμη ένα πολύ μεγάλο μέρος του κοινού του, παρότι αρκετοί θα μπορούσαν να πουν πως έχει χάσει πια την αρχική του γοητεία. Βρισκόμαστε εν αναμονή της δέκατης σεζόν, με άλλες τρεις να έχουν ανακοινωθεί. Μέχρι όμως να έρθει η μεγαλειώδης επιστροφή, βάζουμε σε σειρά τις εννιά ιστορίες που μας έχει «διηγηθεί». Άλλες δυνατές, άλλες πολύ δυνατές και άλλες που το ίδιο το καστ ίσως να ήθελε να ξεχάσει.

9. “AMERICAN HORROR STORY”: “HOTEL

Το “Hotel” ακολούθησε μία σεζόν που δεν στάθηκε αντάξια των προσδοκιών της (το “Freak Show”) και είχε ως βασικό σκοπό του να επισκιάσει την απουσία της Jessica Lange, επιλέγοντας να το κάνει με την προσθήκη της Lady Gaga στο καστ. Η ίδια ερμήνευσε εκπληκτικά τον ρόλο, κερδίζοντας μία Χρυσή Σφαίρα γι’ αυτόν, και η σεζόν ξεκίνησε με ένα εξαιρετικό πρώτο επεισόδιο. Κύριο θέμα της ένα ξενοδοχείο που ήταν  κατοικημένο  από φαντάσματα, βαμπίρ κ.ά., ανυποψίαστους πελάτες-θύματα και έναν αστυνομικό που προσπαθεί να διαλευκάνει την υπόθεση. Όσο εξελισσόταν η πλοκή όμως, όλα γίνονταν πιο μπερδεμένα, κυλούσαν πιο αργά και παρότι υπήρχαν πολλοί καλοί ηθοποιοί και χαρακτήρες, ελάχιστοι είχαν ένα αληθινό character arc, μία εξέλιξη, και απλά έχανες το ενδιαφέρον σου. Και όταν στο φινάλε είχες αρχικά την αίσθηση πως θα αποζημιωνόσουν, όταν τα φαντάσματα και τα λοιπά υπερφυσικά όντα που κατοικούν στο ξενοδοχείο αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να το κρατήσουν ανοιχτό, το story ξεχάστηκε στην επόμενη σκηνή και απλά περίμενες πότε θα τελειώσει για να μην αισθάνεσαι πως έχεις χάσει δώδεκα ώρες από τη ζωή σου τζάμπα.

8. “AMERICAN HORROR STORY”: “FREAK SHOW”

Η τέταρτη σεζόν του “American Horror Story” είχε ένα αρκετά υψηλό hype, αν σκεφτεί κανείς πως ακολούθησε το υπερ-επιτυχημένο και διασκεδαστικότατο “Coven”. Όμως η αγαπημένη σεζόν της Jessica Lange ήταν μία από τις πιο αδύναμες. Η σεζόν διαδραματίζεται στη Φλόριντα του 1952 και λέει την ιστορία ενός θιάσου «φρικιών», ανθρώπων με σωματικές διαταραχές που «διασκεδάζουν» τον κόσμο. Και φαινομενικά τα είχε όλα. Μία Jessica Lange με ψεύτικα πόδια, την Sarah Paulson στον ρόλο δύο σιαμαίων αδελφών, έναν δολοφόνο κλόουν κ.ά., αλλά αυτό που κυριαρχούσε ήταν η πλήξη και η άργητα.

7. “AMERICAN HORROR STORY”: “CULT

Το “American Horror Story” είχε κάνει μία εμφανή κοιλιά μετά το “Hotel” και παρότι το “Cult” δέχτηκε ορισμένες κριτικές περί «επιστροφής σε φόρμα», ήταν αποκλειστικά λόγω του κοινωνικού υπόβαθρου που προσπαθούσε να έχει. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Αμερική ήταν συγκλονιστικές, τα πράγματα είχαν φτάσει στα άκρα με τις εκλογές και αυτό είχε κινητοποιήσει και τον Ryan Murphy. Αλλά ας πούμε πως δεν του πέτυχε και απόλυτα, αφού το “Cult” ήταν σε πολλά σημεία εκνευριστικό, υπερβολικό, η σύνδεση με τους χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδύνατη και η Ally της Sarah Paulson, παρά την εξαιρετική ερμηνεία της, ήταν ενοχλητική. Και μόνο για την ειλικρίνεια της ωμότητάς του και την προσπάθειά του να θίξει θέματα εθνικισμού, του αξίζει ένα «μπράβο», αλλά όχι πολλά παραπάνω.

6. “AMERICAN HORROR STORY”: “ROANOKE

Η έκτη σεζόν της σειράς είναι η λιγότερο αγαπημένη της Sarah Paulson –της καρδιάς της σειράς θα μπορούσε να πει κανείς– και έχει τους λόγους της. Η κεντρική ιδέα είναι καλή, παρουσιάζοντας αρχικά ένα ντοκιμαντέρ για τις τρομακτικές και παραφυσικές εμπειρίες που βίωσε ένα ζευγάρι κατά τη μετακόμισή του σε ένα «στοιχειωμένο» σπίτι. Αργότερα όμως, στο δεύτερο μισό της σεζόν, μετά την επιτυχία του ντοκιμαντέρ, βλέπουμε τους ηθοποιούς, αλλά και το ίδιο το ζευγάρι που βίωσε τα γεγονότα να επιστρέφουν στο σπίτι για να καταγράψουν αληθινές σκηνές και εκεί αρχίζει και η παράνοια με νέες παραφυσικές εμπειρίες, φαντάσματα και μία μάχη επιβίωσης που, παρότι σου κρατάει το ενδιαφέρον, παραμένει ασύγκριτη με τις προηγούμενες σεζόν και χωρίς να είναι απρόβλεπτη, αλλά ούτε και προβλέψιμη, είναι μέτρια, αλλά παρουσιάζει μία εξαιρετική αφηγηματική τεχνική και ένα πολύ ενδιαφέρον format.

5. “AMERICAN HORROR STORY”: “APOCALYPSE

Χρόνια το κοινό περίμενε για crossovers μεταξύ των χαρακτήρων του έργου, άλλωστε κάθε ιστορία της σειράς ανήκει στο ίδιο τηλεοπτικό σύμπαν. Όταν ανακοινώθηκε πως το “Apocalypse” θα ήταν η σεζόν που θα τα προσέφερε, φορτώθηκε και ένα μεγάλο hype στην πλάτη της, που ποτέ στην ουσία δεν κατάφερε να σταθεί αντάξια, αφού έμοιαζε απλά με μία συνέχεια του “Coven”, με μία δόση “Murder House” –αλλά σε ποιον δεν αρέσει το “Coven”;

4. “AMERICAN HORROR STORY”: “1984”

Ενώ οι χειρότερες ιστορίες της σειράς ήταν αυτές με τις μεγαλύτερες προσδοκίες, το “1984” ήταν αυτή με τις λιγότερες. Όλα τα βασικά μέλη θα απουσίαζαν (Sarah Paulson, Evan Peters, Kathy Bates) και το βάρος θα έπεφτε κυρίως στην Emma Roberts που είχαμε απολαύσει στο “Coven” και το “Freak Show” κυρίως. Κύριο θέμα της μία κατασκήνωση για εφήβους, οι οποίοι δολοφονούνται ένας ένας από έναν δραπέτη ψυχιατρείου, που στο παρελθόν είχε δολοφονήσει όλα τα παιδιά της κατασκήνωσης. Όλα πλην της γυναίκας που τη διευθύνει τώρα. Η ιδέα κλισέ όσο δεν πάει, χωρίς τη Sarah Paulson όλα έμοιαζαν μια χαμένη υπόθεση μέχρι που… δεν ήταν. Η σεζόν αυτή ήταν η αληθινή επιστροφή σε φόρμα. Είχε αναρίθμητα twists, αποτελούσε πραγματικό homage στις ταινίες των 80’s και 90’s και ήταν πραγματικά απροσδόκητα καλή και διασκεδαστική.

3. “AMERICAN HORROR STORY”: “COVEN

Όταν το “American Horror Story” έγινε από ένα φανταστικό horror ένα μεγαλειώδες δράμα, μετά και το “Asylum”, επιχείρησε να χτίσει μία σεζόν με τη Jessica Lange στον ρόλο της υπέρτατης μάγισσας που σκοτώνει όποια μάγισσα υποψιάζεται πως θα τη διαδεχθεί στον «θρόνο» και τη Sarah Paulson στον ρόλο της αρχικά δειλής κόρης της, που βρίσκει το θάρρος να ταχθεί ενάντια στη μητέρα της για να σώσει τη νέα γενιά μαγισσών –με τις δυο να αγνοούν πως εκείνη είναι η «διάδοχος». Μία μείξη “Harry Potter”, “X-men” και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, το “Coven” είναι η πιο διασκεδαστική ιστορία που μας έχει διηγηθεί το “AHS”, αγγίζοντας άλλα ύψη μαύρου χιούμορ.

2. “AMERICAN HORROR STORY”: “ASYLUM

Τοποθετημένο στο 1964 το Asylum ακολουθεί τη δημοσιογράφο Lana Winters (Sarah Paulson) που πηγαίνει σε ένα θρησκευτικό άσυλο με σκοπό μία έρευνα για έναν κατά συρροή δολοφόνο που έχει οδηγηθεί εκεί. Η αδελφή Jude που διευθύνει το άσυλο όμως (Jessica Lange) την αντιλαμβάνεται, αφού βέβαια έχει ανακαλύψει ορισμένα πράγματα και την κρατά εκεί παρά τη θέλησή της. Μέσω του “Asylum” η σειρά του Ryan Murphy θίγει πολλά κοινωνικά ζητήματα, έχοντας στο επίκεντρο καλόγριες, ψυχασθενείς και τη Frances Conroy να υποδύεται τον Χάρο, έτσι για τη φάση. Ήταν η στιγμή που από must watch τηλεόραση έγινε ένα σοβαρό δράμα, ένα ψυχολογικό θρίλερ και μία σειρά τρόμου ταυτόχρονα.

1. “AMERICAN HORROR STORY”: “MURDER HOUSE”

Το “Murder House” μπορεί να μην είναι «πολυμίξερ» σαν το “Asylum”, είναι όμως τέλειο σε ό,τι κάνει. Ακολουθεί μία οικογένεια που μετακομίζει σε ένα στοιχειωμένο σπίτι. Απλή περίληψη, δεν μοιάζει κάτι περίπλοκο, κι όμως είναι. Γεμάτη ανατροπές, αδυνατείς να καταλάβεις ποιος είναι φάντασμα και ποιος όχι, διαχειρίζεται θέματα που περικλείουν την έννοια της οικογένειας όπως την απιστία –και όχι μόνο με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Ο ρόλος της Vivien (Connie Britton) πηγαίνει ενάντια στο στερεότυπο της αδύναμης γυναίκας στο στοιχειωμένο σπίτι που συναντάμε σε ανάλογες κλασικές ιστορίες, ενώ η Constance της Jessica Lange λειτουργεί ως μία «κακιά», πιο περίπλοκη από κάθε τρομακτικό δημιούργημα ή φάντασμα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ακολουθηθεί πιστά το αρχέτυπο του villain. Ήταν η αρχή όλων και μία επανάσταση στο είδος.

*Ο Κaza G. είναι μαθητής Γυμνασίου και τηλεοπτικός «περιπατητής».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.