Το Δημοκριτειο Πανεπιστημιο Θρακης, η ελλειψη χρηματοδοτησεων, η εκ του πλαγιου ενισχυση των ιδιωτικων κολλεγιων και η… αφθονια πορων για αστυνομευση στα ΑΕΙ

Θα ξεκινήσουμε από την επείγουσα κατά την άποψή μας διευκρίνηση ότι το παρόν κείμενο δεν γράφεται από την αγωνία να διατηρηθεί η «οικονομική βάση» της Θράκης, καθώς λέγεται, γράφεται και γίνεται αντικείμενο αντεγκλήσεων, το Δημοκρίτειο δηλαδή Πανεπιστήμιο Θράκης, και η στρεβλή της, ανύπαρκτη μέχρι τώρα, ανάπτυξη. Ούτε οι γκαρσονιέρες μας ενδιαφέρουν ούτε τα σουβλάκια.
 
Μας ενδιαφέρει πρωτίστως το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο ως επιστημονικό και τεχνοκρατικό εγκαθίδρυμα, ως μοναδικός πόρος να ανασαίνει και να υφίσταται αυτή η απολύτως λησμονημένη από τον εαυτό της και την κεντρική κυβέρνηση (η αναφορά στον θεσμό διαχρονικά) γεωγραφική περιοχή, η Θράκη. Να ανασαίνει συμμετέχοντας στον παλμό της επιστήμης, των ιδεών, των εφευρέσεων και των τεχνολογικών ανακαλύψεων, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή αυτή η κρίσιμη μαγιά προσώπων θα αρθρώσει ισχυρότερη φωνή από τους γηγενείς και εφησυχάζοντες για τη δημιουργία υποδομών σε μια κομβική περιοχή της ελληνικής επικράτειας όπου μπορούν να δομηθούν πολλά και χρήσιμα σε συνεργασίες με τον βορρά και τον νότο.
 
Η αφορμή αυτού του κειμένου ξεκίνησε όμως από την ανησυχία που είναι υπαρκτή, υφέρπουσα αλλά όχι διατυπωμένη στον δημόσιο λόγο ότι υπάρχουν πλέον πολλοί φόβοι για τη συρρίκνωση του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης σε ανθρώπινους πόρους, ιδιαίτερα μάλιστα τη στιγμή που ευημερούν οι αριθμοί για τη δημιουργία υποδομών σε όλη τη Θράκη, σε Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη, γεγονός που καθόλου δεν παρηγορεί καθότι και σε προηγούμενες δεκαετίες είδαμε να διατίθενται μεγάλα ποσά για τη δημιουργία μεγαλεπίβολων κτιριακών συγκροτημάτων που έμειναν όμως ανενεργά, και μόνον το Μέγαρο Μουσικής να αναφέρει κάποιος αρκεί.
 
Και δεν μας παρηγορεί γιατί δεν υπάρχει καθαρό πολιτικό σχέδιο για τη διατήρηση του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου ως επιστημονικού εγκαθιδρύματος εντάσεως στην παραγωγή της γνώσης, όταν αντί να αυξάνονται οι πόροι για την πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού, τις υποτροφίες οικονομικά αδυνάτων φοιτητών, τον εμπλουτισμό των βιβλιοθηκών κ.ά, αυτοί διατίθενται επί του παρόντος για προσλήψεις αστυνομικών κ.ά.
 
Πολύ περισσότερο μας ανησυχούν οι λίγες φωνές των επαϊόντων που επισημαίνουν ότι υπάρχει πολιτική επιλογή ενίσχυσης των ιδιωτικών κολλεγίων και, μέσω του συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που επιχειρείται να νομοθετηθεί, για τα οποία λίγο καιρό πριν η υπουργός χωρίς συζήτηση κατοχύρωνε τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων τους μέσω των επαγγελματικών επιμελητηρίων.
 
Και μας ανησυχούν οι φωνές αυτές, γιατί μοιάζουν στον παραγόμενο δημοσιογραφικό λόγο ως σταγόνα στον ωκεανό, παρουσιάζοντας αυτή την τάση του υπουργείου «ότι σπουδάζεις άμα μπορείς οικονομικά» ως απολύτου αποδοχής, ευτυχώς όμως που τελικά δεν είναι.
 
Μια και κάποιες φωνές που αρθρώνουν αντιρρήσεις υπάρχουν ακόμη και «φθέγγονται», γιατί οικονομικά αδύνατοι φοιτητές πάντοτε θα υπάρχουν, και το ζήτημα δεν είναι η ελληνική πολιτεία να τους διώχνει όταν ξεπερνούν, αδυνατούντες, τα επιβεβλημένα όρια φοίτησης, αλλά να τους στηρίζει, χωρίς να … απαγγέλλεται «ποινή» και να υφίσταται… «δίωξη», όροι που τείνουν να καθιερωθούν, δυστυχώς, και στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, εν γένει και πέραν… των νομικών σχολών.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.