«Πανεπιστημια: Ωρα Μηδεν»

Στις 09/01/2021 δημιουργήθηκε στο facebook η ομάδα «Επαναλειτουργία των Πανεπιστημίων της Χώρας», τη Δευτέρα 11/01 προσκλήθηκα και εγώ από συμφοιτητές μου να γίνω μέλος και την αμέσως επόμενη μέρα κάθομαι και γράφω αυτό το κείμενο. Θα μου πείτε τώρα «εμάς τι μας νοιάζει αυτό το μίνι χρονικό;» και θα έχετε κάποιο δίκιο. Αλλά αυτό που θέλω να πω ή καλύτερα να δείξω με αυτήν την εισαγωγή μου, είναι η δύναμη και η επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Προσωπικά παρακολουθώ τα γεγονότα καθημερινά και έχω αρκετή αγωνία ως προς το πότε θα ανοίξουν τα πανεπιστήμια –και πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία γενικότερα- μέχρι εκεί. Όταν όμως «μπήκα» σε αυτήν την ομάδα και είδα όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα πανεπιστήμια συγκεντρωμένες σε ένα μέρος συνειδητοποίησα ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Τα πανεπιστήμια δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας αυτήν την περίοδο, αλλά σε αυτό το κείμενο επέλεξα να σταθώ σε αυτό.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Πρώτο πρόβλημα που προκαλεί πονοκέφαλο στους φοιτητές –ειδικά σε αυτούς που μένουν σε δυσπρόσιτες περιοχές – είναι τα βιβλία. Αχ αυτά τα βιβλία, πολύ πονεμένη ιστορία. Εχθές 11/01 ήταν η διορία παράδοσης των βιβλίων στους φοιτητές και φυσικά σύμφωνα με τον Εύδοξο και το Υπουργείο όλα πήγαν ρολόι. Τι όχι; Εννοείται πως όχι!! Προσωπικά, περιμένω ακόμα δυο βιβλία, τα οποία «έρχονται» εδώ και δύο εβδομάδες, και μακάρι να ήμουν η μόνη. Εδώ βέβαια υπάρχει και η πολύ καλή δικαιολογία των κούριερ, αλλά προς ενημέρωση όλων να σας πω σε αυτό το σημείο ότι τα πανεπιστημιακά συγγράμματα βρίσκονται τελευταία στη σειρά προτεραιότητας των παραδόσεων. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω των «κακών» πληρωμών προς τις εταιρίες κούριερ. Πρέπει να τονίσω επίσης ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε ορισμένα μαθήματα μόνο με σημειώσεις  –επειδή το άκουσα και αυτό. Όταν έχουμε να κάνουμε με μαθήματα όπως Διεθνές Δίκαιο και Φιλοσοφία –και πολλά ακόμα που δεν τα γνωρίζω- είναι ευκόλως εννοούμενο ότι το βιβλίο είναι απαραίτητο.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που αφορά την πλειοψηφία των φοιτητών είναι οι πρακτικές και τα εργαστήρια. Ουκ ολίγοι φοιτητές δεν θα πάρουν φέτος πτυχίο γιατί δεν θα γίνουν -μάλλον- εργαστήρια, φοιτητές βρίσκονται από πέρσι στην αναμονή γιατί δεν έγιναν οι πρακτικές. Ως παράδειγμα εδώ θα αναφέρω χαρακτηριστικά ότι η πρακτική του τελευταίου εξαμήνου στην Οδοντιατρική του ΑΠΘ δεν έγινε παρά τις πολλές υποσχέσεις και «δεσμεύσεις» , και άρα τα παιδιά αυτά είναι από τον προηγούμενο Μάρτιο στην αναμονή για το πτυχίο. Παράλληλα, έχουν πληγεί όλα τα εργαστηριακά μαθήματα, καθώς τα δια ζώσης μαθήματα απαγορεύονται και φυσικά είναι πραγματολογικά αδύνατον να γίνουν εξ αποστάσεως. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο: σε διαρκή αναμονή για το πτυχίο.

Παράλληλα, φοιτητές καταγγέλλουν ότι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν πρακτική ούτε καν στα σχολεία –που πλέον λειτουργούν κανονικά. Όπως κατήγγειλαν με επιστολή τους στα «Φοιτητικά Νέα» δεν μπορούν να κάνουν την πρακτική τους, εξαιτίας της γενικής αναστολής των πρακτικών ασκήσεων με φυσική παρουσία.

Σαν να μην έφταναν αυτά, το υπουργείο παιδείας έρχεται να ρίξει την επόμενη βόμβα, λέγοντας ότι τα πανεπιστήμια θα παραμείνουν κλειστά τόσο για την εξεταστική όσο και για το επόμενο εξάμηνο. Βέβαια, λίγες ώρες μετά έτρεξαν να το «μαζέψουν» υποστηρίζοντας ότι αναφέρονταν στο τρέχον εξάμηνο και όχι στο επόμενο. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιες δηλώσεις πολύ απλά δεν «μαζεύονται».

Σε αυτήν την περίφημη εξ αποστάσεως εξεταστική κινδυνεύουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή να μας “πετάξει έξω” το σύστημα ή να “πέσει” το ίντερνετ, όπως έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές στα μαθήματα. Επίσης, γνωρίζω περίπτωση καθηγητή, ο οποίος μηδένισε γραπτά φοιτητών με την αιτιολογία ότι έγραψαν την απάντηση τους σε διαφορετικό αρχείο Word και όχι σε αυτό που είχε τα θέματα. Τα σχόλια δικά σας…
Δίπλα σε όλα αυτά υπάρχουν και άλλα επακόλουθα προβλήματα. Πάρα πολλοί φοιτητές έχουν αναγκαστεί να ξενοικιάσουν τα σπίτια τους, εξαιτίας της όλης κατάστασης. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε μεγάλη απώλεια εισοδημάτων στις λεγόμενες «φοιτητουπόλεις» μία εκ των οποίων τυχαίνει να είναι και η Κομοτηνή.
Μαζί με όλα τα παραπάνω, εν μέσω πανδημίας, ενώ το ΕΣΥ «βογκάει» και όσο είναι κλειστά τα πανεπιστήμια αποφασίζεται να δημιουργηθεί η περίφημη «Πανεπιστημιακή Αστυνομία». Γιατί λεφτά για το ΕΣΥ ή τη συντήρηση των κτηρίων των πανεπιστημίων δεν υπάρχουν αλλά για τον καθημερινό έλεγχο των φοιτητών υπάρχουν. Πιο πιθανό είναι, αν επιστρέψουμε ποτέ στις σχολές μας, να πέσει το ταβάνι στο κεφάλι μας –όπως συνέβη στην Παλιά Νομική στην Κομοτηνή- παρά να κολλήσουμε κορωνοϊό.

Την ίδια ώρα, λοιπόν, που συμβαίνουν όλα αυτά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η κυβέρνηση αποφασίζει να ανοίξει τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία, αντίθετα μάλιστα στις υποδείξεις των λοιμωξιολόγων. Και κάπου εδώ αναρωτιέμαι: «Για ποιόν ακριβώς λόγο είναι πιο σημαντική η εκπαίδευση των νηπίων από αυτή των φοιτητών ή των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης;». Ή μήπως υπάρχει κάποιος άλλος λόγος, τον οποίο εμείς αγνοούμε;

Λένε ότι δεν ανοίγουν τα πανεπιστήμια για να μη μετακινηθούν οι φοιτητές και ότι τα πάρτι των φοιτητών είναι η πηγή του κακού. Πάνω σε αυτό έχω να πω δύο πράγματα: πρώτον οι φοιτητές θα πάνε στις πόλεις που σπουδάζουν μόλις επιτραπεί η μετακίνηση από νομό σε νομό. Το αν θα ανοίξουν ή όχι τα πανεπιστήμια είναι εντελώς άσχετο με αυτό.  Δεύτερον, δεν κάνουν όλοι οι φοιτητές πάρτι, ούτε όλοι οι φοιτητές είναι όλη μέρα από καφέ σε καφέ. Σε πάρτι και σε καφετέριες πάει και η πλειοψηφία των μαθητών Λυκείου, δεν είδα, όμως, κανέναν να τους κατηγορεί για την μετάδοση του υιού. Τον συνωστισμό που θα προκληθεί στα σχολεία λόγω των γονέων τον σκέφτηκε κανείς; Το ότι τα παιδιά θα πάθουν πνευμονία όχι λόγω του υιού αλλά του κρύου – κάθε 15 λεπτά θα ανοίγουν τα παράθυρα- το σκέφτηκε κανείς;

Κλείνοντας, θα ήθελα ειλικρινά να μου εξηγήσει κάποιος γιατί να ανοίξουν τα σχολεία και όχι τα πανεπιστήμια, γιατί πετούν τους φοιτητές στον Καιάδα, γιατί τόση αδιαφορία. Τα ΜΜΕ ασχολούνται όλη μέρα με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με τις διακοπές όλων αυτών που πήγαν στο Ντουμπάι και γενικά με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα προβλήματα των φοιτητών. Κατηγορούν διαρκώς τους νέους για την μετάδοση του υιού, ξεχνώντας ότι όλοι μας έχουμε κάποιο μερίδιο ευθύνης -μικρό ή μεγάλο. Τέλος κανείς μας δεν είναι καλά και κανείς δεν θα βγει εντελώς αλώβητος από αυτήν την ιστορία, η κακή ψυχολογία δεν θα έπρεπε να αποτελεί τον μοναδικό τους επιχείρημα για να πάνε τα νήπια σχολείο.

*Η Ειρήνη Στεργίου είναι φοιτήτρια του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΔΠΘ

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.