Ταξιδι στο χρονο: Τα Σουλεμανουδια

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Χρήστος Π. Ισπικούδης παρακολούθησε μαθήματα ακορντεόν και σιγά σιγά άρχισε να παίζει στους γάμους και τα γλέντια. Οι χοροί πλέον στήνονται με το νέο όργανο, το ακορντεόν, που είχε και μεγαλύτερες δυνατότητες. Έτσι οι γκάιντες σίγησαν, για αρκετά χρόνια, αλλά δεν χάθηκαν.

Ο Χρήστος δίδαξε στον αδελφό του τον Γιώργο, στην αρχή τύμπανα (τζαζ, τα έλεγαν οι Μεσσουνιώτες) και στη συνέχεια τις νότες του ακορντεόν και ο ίδιος εκπαιδεύτηκε και έμαθε να παίζει καλό κλαρίνο.

Αυτή, η πρώτη μικρή επαγγελματική ορχήστρα, πλαισιώθηκε κατά καιρούς με τον Στεφανάκο το Τζερνικίδη στο ντραμς και το τραγούδι και μετά με τον Κώτσιο τον Χατζίδη.

Η φήμη της μικρής αυτής μπάντας (ορχήστρας), με την πολύ καλή ποιότητα ήχου και ρεπερτορίου, απλώθηκε στα γύρω χωριά, στο νομό και σε ολόκληρη τη Θράκη, όπου, με καλές συνεργασίες, έγραψε πραγματική μουσική ιστορία, πάνω από τριάντα χρόνια.

Τα χρόνια πέρασαν, βάρυναν οι πλάτες, τα δάχτυλα σταμάτησαν να χαϊδεύουν τα πλήκτρα, ο Χρήστος έφυγε για τις ουράνιες μουσικές μπάντες και ο Γιώργος, πριν λίγο καιρό, μου παρέδωσε, μετά από παράκλησή μου, τέσσερις θαυμάσιες φωτογραφίες, από το στήσιμο, μέχρι το απόγειο της ορχήστρας τους.

Τον ευχαριστούμε πολύ.

Τα Σουλεμανούδια, άφησαν κληρονομιά σε όλους μας, σε όλη τη Ροδόπη και τη Θράκη, μια ολόκληρη μουσική εποχή. Την παρουσία τους μπορεί να βρει κανείς και σε δημοσιευμένες Πανεπιστημιακές εργασίες.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.