Share

Share

Δείτε περισσότερα στο: http://www.paratiritis-news.gr/

O Ταγίπ Ερντογάν στη φιέστα στα Βαρώσια επιβεβαίωσε όσα είχε προαναγγείλει με την εκλογή του στην προεδρία του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους ο Ερσίν Τατάρ. Δηλαδή ότι στις προθέσεις της Άγκυρας προτάσσεται ως λύση του κυπριακού η διχοτόμηση της νήσου με τη δημιουργία δύο διακριτών, ανεξάρτητων κρατών έναντι της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, προκαλώντας τη δυσφορία στην Αθήνα και στη Λευκωσία.

Όμως προς τι η εμμονή στη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Διότι, σήμερα,  με τη de facto κατάσταση διχοτόμησης που επικρατεί στην Κύπρο, όλα είναι ξεκάθαρα: Μπορεί η Τουρκία να συμμετέχει ενεργά και να επηρεάζεται άμεσα από την κρίση στην Εγγύς Ανατολή, αυτό όμως ουδόλως επηρεάζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε κατ’ επέκταση επιβαρύνει την Ελλάδα. Όμως, δεν είναι ολοφάνερο ότι η ενωμένη Κύπρος, λόγω της εξάρτησης των Τουρκοκυπρίων από την Άγκυρα, ιδιαίτερα τώρα με τον Ερσίν Τατάρ στην προεδρία, θα μεταβληθεί σε μέρος της κρίσης στην Εγγύς Ανατολή συμπαρασύροντας και την Ελλάδα; Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της ΕΕ σε αντίθεση με την Τουρκία, υπάρχει δηλαδή μια σαφής διαχωριστική γραμμή που δίνει τη δυνατότητα στη Λευκωσία να ανθίσταται στην Άγκυρα μέσω των Βρυξελλών, όπως συμβαίνει σήμερα με την κρίση της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ μετά την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου, η Άγκυρα θα έχει τη δυνατότητα παρέμβασης σε όλα τα θέματα μέσω των Τουρκοκυπρίων.

Υπάρχουν ωστόσο και βαθύτεροι λόγοι που υπερβαίνουν τις σκοπιμότητες των συμφερόντων και αμφισβητούν τη δυνατότητα των δύο λαών να συνυπάρξουν σε ενιαίο ομόσπονδο κράτος. Το κυπριακό πρόβλημα, δημιουργήθηκε σε συνθήκες παγκόσμιας ισορροπίας, έστω του «τρόμου», με παγιωμένη την κατάσταση στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή και ενώ η συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων στα όρια ενός πολυεθνικού κράτους ήταν βιώσιμη. Σήμερα, επιχειρείται να επιλυθεί σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες που είναι πολύ δυσμενέστερες. Διότι, σήμερα, σε συνθήκες όπου τα πολυεθνικά κράτη έχουν διαλυθεί και εθνότητες διεκδικούν την αυτοδιάθεσή τους (Σκωτία, Καταλονία, κ.ά.), επιχειρείται, κόντρα στην πραγματικότητα, η συμβίωση δύο εθνοτήτων που δεν κατόρθωσαν να συνυπάρξουν όταν οι συνθήκες ήταν παγκόσμια ευνοϊκές. 

Γι’ αυτό μία βιώσιμη λύση υπάρχει που να υπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα: Να μετατραπεί η de facto σημερινή κατάσταση σε de jure, με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών, εκ των οποίων το ελληνοκυπριακό θα ενσωματωθεί στην Ελλάδα. Μόνο με αυτή τη λύση:

1. Θα πάψει το Κυπριακό να υποδαυλίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
2. Θα οριοθετηθούν οριστικά τα ελλαδικά και τα τουρκικά συμφέροντα στην Κύπρο, χωρίς να νοούνται παρεμβάσεις τρίτων χωρών που αξιοποιούν τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως εφαλτήριο των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.
3. Δεν θα υπάρχει κανένα πρόσχημα για επέμβαση, διότι θα αποκλείεται η αναθέρμανση των εντάσεων του παρελθόντος μεταξύ των δύο κοινοτήτων και καμία χώρα δεν θα έχει το καθεστώς της εγγυήτριας  δύναμης.
4. Η ασφάλεια της Κύπρου, ως έδαφος της ελληνικής επικράτειας, θα αποτελεί υποχρέωση της Ελλάδας. Μάλιστα, η χώρα μας θα ενισχυθεί στρατηγικά έναντι της Τουρκίας αφού θα την περικυκλώσει τρόπον τινά και θα διαθέτει δυνάμεις στο κυπριακό έδαφος.
5. Θα επαυξήσει τη γεωστρατηγική αξία της Ελλάδας και επακόλουθα θα πολλαπλασιάσει την αξία της εντός της ΕΕ, διότι θα επεκτείνει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής με τις οποίες θα γειτνιάζει άμεσα. Ας αξιολογήσουμε ότι σήμερα εμπλέκεται στα τεκταινόμενα στην Αν. Μεσόγειο μέσω της Κύπρου με τις τριμερείς συμφωνίες με Αίγυπτο, Ισραήλ κ.ά.
6. Η ΑΟΖ, που αντιστοιχεί στο νότιο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου κατοικούν οι ελληνοκύπριοι, είναι πολλαπλάσια αυτής που αντιστοιχεί στο τουρκοκυπριακό τμήμα, η οποία περιορίζεται μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, και δεν θα επιδέχεται αμφισβητήσεις.
7. Η διχοτόμηση της Κύπρου και η δημιουργία τουρκοκυπριακού κρατιδίου δεν αντιστρατεύεται τα τουρκικά συμφέροντα. Διότι το κρατίδιο θα είναι μέλος της ΕΕ, ένα υποκατάστατο δηλαδή της Τουρκίας εντός της ΕΕ, μεσάζων ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία. Πρόκειται για ενδεχόμενο που ευνοεί και τις δύο πλευρές αφού τις απαλλάσσει από το πολιτικό κόστος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.

Αντίθετα, η επιδιωκόμενη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, που είναι η επίσημη γραμμή της ελλαδικής πλευράς, αποτελεί και αυτή μορφή διχοτόμησης, εμπεριέχεται στο ίδιο τον όρο της. Επιτρέπει ωστόσο στην Τουρκία να κυριαρχήσει σε ολόκληρη τη νήσο, όπως προαναφέρθηκε. Αλλά υπάρχει και ακόμη ένας λόγος που προτάσσεται η λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας: Η οικονομική ελίτ της Κύπρου θέλγεται από τη διαχείριση των ευρωπαϊκών εισροών, και ιδιαίτερα των συμβολαίων για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, και με κανέναν τρόπο δεν επιθυμεί να εκχωρήσει τα «προνόμια» αυτά στην Αθήνα κατά την ένωση με τη Ελλάδα που λογικά θα ακολουθήσει τη διχοτόμηση. Γι’ αυτό το σημερινό καθεστώς της «μη λύσης» ή της ομοσπονδοποίησης εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.