«Μη οριοθετημενη» η επιμαχη θαλασσια περιοχη;
Για πρώτη φορά άκουσα τον πρωθυπουργό της χώρας, κατά τη συνέντευξή του στη ΔΕΘ, να χαρακτηρίζει, τρις μάλιστα, τη θαλάσσια περιοχή όπου αντιπαρατάσσονταν το ελληνικό και τουρκικό ναυτικό, με επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους την παρακολούθηση των κινήσεων του Ορούτς Ρέις ή την προστασία του αντίστοιχα, ως «μη οριοθετημένη». Επομένως, πώς γνώριζαν την έκταση των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων η Τουρκία και η Ελλάδα, χωρίς να παραλείπουμε την Κυπριακή Δημοκρατία που υπήρξε η γενεσιουργός αιτία της έξαρσης των ελληνοτουρκικών αδιεξόδων, και έφθασαν στο χείλος της σύγκρουσης; Μέχρι σήμερα ο πρωθυπουργός μαζί με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κατήγγειλαν καθημερινά την Τουρκία για καταπάτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, θεωρώντας ως αυτονόητη και συμβατή με το διεθνές δίκαιο την πλήρη επήρεια του Καστελλόριζου, όπως και της Κύπρου, ξεσηκώνοντας τον ελληνικό λαό. Μάλιστα ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τη γείτονα διότι, όπως είπε για πρώτη φορά στη διάρκεια της πολύμηνης ελληνοτουρκικής κρίσης, σε μια μη οριοθετημένη περιοχή δεν επιτρέπονται μονομερείς ενέργειες. Με άλλα λόγια, ο έλληνας πρωθυπουργός αποδέχθηκε τον χαρακτηρισμό του Βερολίνου ‒όταν είχε αναλάβει κατά την πρώτη έξοδο του «Ορούτς Ρέις» τη διαμεσολάβηση ανάμεσα στις δύο χώρες‒ που χαρακτήρισε «διαφιλονικούμενα ζητήματα Δικαίου της Θάλασσας» τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην επίμαχη περιοχή.
Αλλά και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε ως «διαφιλονικούμενα νερά» την επίμαχη θαλάσσια περιοχή, χαρακτηρισμό που ο Τζέφρι Πάιατ προσπάθησε να ανασκευάσει από την Αλεξανδρούπολη, ενώ παλιότερα και η Βρετανία υποστήριξε ότι οι τουρκικές γεωτρήσεις του «Γιαβούζ» εντός της κυπριακής ΑΟΖ γίνονται σε περιοχές αμφίβολης κυριαρχίας, αμφισβητώντας ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα που προέβαλε η Κυπριακή Δημοκρατία ως ΑΟΖ. Επομένως, αφού η περιοχή δεν είναι οριοθετημένη πώς μπορεί να ερμηνευτεί η στάση της Γαλλίας που επιστρατεύει τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως εφαλτήριο για την επάνοδό της στην Εγγύς Ανατολή και ευρύτερα επικαλούμενη πάντα το διεθνές δίκαιο;
Βέβαια, την προηγουμένη της συνέντευξής του στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Μητσοτάκης είχε επικοινωνία με την καγκελάριο Μέρκελ, όπως αποκάλυψε ο ίδιος. Ενώ νωρίτερα την ίδια μέρα, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, επανέλαβε από την Κύπρο την εμπιστοσύνη της Ουάσινγκτον στις διαμεσολαβητικές προσπάθειες της Γερμανίας. «Οι Γερμανοί έχουν κάνει καλή δουλειά στο να τους πείσουν διπλωματικά να αρχίσουν συνομιλίες για το πώς θα προχωρήσουν», είχε πει στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν, ενώ πρόσφατα η καγκελάριος Μέρκελ, σε συνέντευξη τύπου με την ευκαιρία της τελευταίας Συνόδου Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ), είχε δηλώσει ότι «θα στηρίξουμε τους Έλληνες όπου έχουν δίκιο». Μάλιστα στην Κορσική, κατά τη σύνοδο του MED-7, ο κ. Μητσοτάκης είχε μια πρώτη ευκαιρία να αντιληφθεί ότι οι γραμμές στο εσωτερικό της ΕΕ έναντι της Τουρκίας είναι διχασμένες. Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία τάσσονταν υπέρ των πρωτοβουλιών της Γαλλίας, ενώ η Ισπανία, η Ιταλία και η Μάλτα κινούνταν στη γερμανική γραμμή, με την Πορτογαλία να είναι ελαφρώς ουδέτερη.
Είναι ολοφάνερο νομίζω ότι αν ο πρωθυπουργός της χώρας διατύπωνε εξ αρχής την άποψη περί μη οριοθετημένης περιοχής που αυτόματα συνεπάγεται διαπραγματεύσεις, η κατάσταση δεν θα είχε φθάσει στο σημερινό σημείο. Αντίθετα, πρόβαλλε τη μαξιμαλιστική άποψη περί πλήρους επήρειας του Καστελόριζου, όπως και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας για την κυπριακή ΑΟΖ, με αποτέλεσμα να περιορίζουν την προσδοκώμενη από την Άγκυρα τουρκική ΑΟΖ, που διαθέτει ακτές χιλίων χιλιομέτρων στην Ανατολική Μεσόγειο, στο ελάχιστο δυνατό. Βέβαια είναι και το εσωτερικό μέτωπο. «Οι εικόνες του εχθρού», γράφει ο Ούλριχ Μπεκ, «έχουν απόλυτη προτεραιότητα στις συγκρούσεις, υπερβαίνουν τις ταξικές συγκρούσεις…». Ο εχθρός επικαλύπτει όλα τα εσωτερικά προβλήματα και επιβάλλει τη συναίνεση, ενώ με την επίκληση της απειλής του εκμηδενίζει κάθε σκέψη για αντίδραση. Δημιουργούν έτσι συναίνεση και προσπορίζουν κομματικά οφέλη. Γι’ αυτό η αντιπολίτευση πλειοδοτεί έναντι της κυβέρνησης σε επιθετικές προτροπές.
Τι άλλο πέτυχε η χώρα μας; «Κέρδισαμε» έναν πάτρωνα, τη Γαλλία, που υπαγορεύει σε Αθήνα και Λευκωσία μαξιμαλισμούς για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σκοπιμοτήτων της στην περιοχή και αποσταθεροποιεί την Ανατολική Μεσόγειο, και μάλιστα με το αζημίωτο. Ο πρωθυπουργός απέφυγε κατά τη συνέντευξη να προσδιορίσει το κόστος των εξοπλισμών. Όμως, αν τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι και ευρωτουρκικά, σύμφωνα με τον ευφημισμό που επαναλαμβάνεται διαρκώς, ευφημισμό διότι η ταύτιση των συνόρων θα αφορούσε μόνον μια ομόσπονδη ΕΕ, τότε θα έπρεπε το κόστος του εξοπλισμού για την προμήθεια των Ραφάλ, των φρεγατών, των υποβρυχίων και ό,τι άλλο απαιτείται για την υπεράσπιση των «ευρωτουρκικών συνόρων» να επιβαρύνει συνολικά την ΕΕ και όχι μόνον τη χώρα μας. Όπως και η υπεράσπιση των συνόρων μας με έμψυχο δυναμικό θα έπρεπε να είναι και ευρωπαϊκή υποχρέωση.
*Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την «Καθημερινή»
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
