Να πιει κανεις η να μην πιει; Η Θεια Κοινωνια την εποχη της πανδημιας

Ο Λόγος του Θεού μένει αμετάβλητος στους αιώνες, ωστόσο οι άνθρωποι αλλάζουν και οι κοινωνίες επίσης: Πρόσφατα ο Πρωθυπουργός απευθύνθηκε στο φιλότιμο των Ελλήνων, και έκτοτε το πλήθος των κρουσμάτων Κορονοϊού εκτοξεύθηκε στα ουράνια…

Οι Έλληνες έχουμε μεγάλο ταλέντο στο να βρίσκουμε αιτίες για διχασμό, και η συμμετοχή ή όχι στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας την εποχή του κορονοϊού αποτελεί ακόμη ένα παράδειγμα. Θα ήθελα να συνεισφέρω την ταπεινή μου άποψη, με κάθε επιφύλαξη, και με πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι οι θεολογικές μου γνώσεις είναι απολύτως ανεπαρκείς για μια πλήρη ανάλυση του θέματος.

Ένα βασικό επιχείρημα υπέρ της ΜΗ συμμετοχής στο Θείο Μυστήριο υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, βρίσκεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Το παραθέτω αυτούσιο και χωρίς σχολιασμό, ώστε καθένας και καθεμία να βγάλει τα δικά του/ της συμπεράσματα.

Τότε ο Ιησούς ωδηγήθη από το Πνεύμα το Άγιον εις κάποιο υψηλότερον μέρος της ερήμου, δια να πειρασθή ως άνθρωπος από τον διάβολον (Ματθαίος, 4:1) … Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος και δια του αέρος τον φέρνει εις την Αγίαν πόλιν, την Ιερουσαλήμ, και τον τοποθετεί στο άκρο της στέγης του ναού του Σολομώντος (4:5). Και λέγει προς αυτόν· «εάν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε τον εαυτόν σου κάτω· διότι είναι γραμμένον, ότι ο Θεός θα δώση εντολήν στους αγγέλους προς χάριν σου και αυτοί θα σε σηκώσουν εις τα χέρια των αμέσως με προσοχήν, μήπως τυχόν και κτυπήση το πόδι σου προς κάποιον λίθον» (4:6). Ο Ιησούς απάντησε: Οι γραφές όμως επίσης λένε να μη βάζεις σε πειρασμό τον Κύριο τον Θεό σου (4:7).

Ένα δεύτερο επιχείρημα προς την ίδια κατεύθυνση είναι το γεγονός ότι οι ‘Αγιοι της Ορθοδοξίας εμπιστεύονταν τους γιατρούς. Ο Άγιος Παΐσιος ξεψύχησε μέσα σε νοσοκομείο, παρόλο που όλη του η ζωή ήταν μια μαρτυρία υπέρ της μεταθανάτιας ζωής, και ο Άγιος Πορφύριος δεχόταν υπομονετικά τις υπηρεσίες τους, και τους είχε σε μεγάλη υπόληψη, παρόλο που όλοι και όλες οι γνωρίζοντες και γνωρίζουσες ήξεραν ότι δεν τους είχε καθόλου ανάγκη. Έδειχνε όμως με τη στάση του ότι ο Θεός ενεργεί δια των γιατρών, προς επίρρωσιν της λαϊκής ρήσης: «Βόηθα Παναγιά!» – «Κούνα και ‘συ το χέρι σου». Αυτό επιβεβαιώνεται και κατά την Ανάσταση του Λαζάρου: Λέει ο Ιησούς: «Βγάλτε την πέτρα» (Ιωάννης, 11:39): Φαίνεται ότι ο Θεός επεμβαίνει μόνον όταν ο άνθρωπος εξαντλήσει τις δυνάμεις του.

Ο Ιησούς είπε βέβαια «Πίετε εξ αυτού πάντες, …» (Ματθαίος, 26:26-28), μας έδωσε όμως επίσης και ένα πλήθος άλλων εντολών, όπως να μοιράζουμε την περιουσία μας, να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας, να είμαστε αγνοί σαν τα μικρά παιδιά, και να φερόμαστε όπως θα θέλαμε να μας φέρονται. Ε, όπως και να το δει κανείς, δε μπορούμε να πούμε ότι και στην τήρηση αυτών των εντολών γίνεται «πατείς με – πατώ σε» από όλους και όλες που επιμένουν στη λήψη της Θείας Κοινωνίας. Ποιος είναι όμως άξιος να κρίνει;

Εδώ υπεισέρχονται άλλες δυο θεμελιώδεις αρχές της Ορθοδοξίας. Η πρώτη είναι το χάρισμα της Διάκρισης: Οι Φωτισμένοι Πνευματικοί δέχονται δεκάδες άτομα προς εξομολόγηση, στο καθένα από τα οποία δίνουν τελείως διαφορετικές συμβουλές για τις ίδιες αμαρτίες. Έτσι, το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους, ωστόσο ο πιστός και η πιστή που εξομολογούνται τα σώψυχά τους, μετανοούν ειλικρινά, κοινωνούν τακτικά και είναι έτοιμοι/έτοιμες να υποφέρουν μέχρι θανάτου στο όνομα του Ιησού, το βιώνουν τελείως διαφορετικά από αυτόν κι αυτήν που ξαφνικά ένιωσαν «πολύ» Χριστιανοί Ορθόδοξοι και θεωρούν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους άβουλους και αμαρτωλούς.

Η δεύτερη θεμελιώδης αρχή είναι το Αυτεξούσιο: Ο άνθρωπος έχει την ευχή και την κατάρα της επιλογής του δρόμου που θα ακολουθήσει. Ο καθένας και καθεμία μας είναι υπεύθυνος/υπεύθυνη για αυτές τις επιλογές, και αλίμονο σε αυτόν που θα προσπαθήσει να τις επηρεάσει, χωρίς να είναι ο ίδιος Άγιος:

«Όποιος όμως σκανδαλίσει έναν από τους μικρούς αυτούς που πιστεύουν σ’ εμένα, τον συμφέρει να κρεμαστεί μυλόπετρα γύρω από τον τράχηλό του και να καταποντιστεί στο πέλαγος της θάλασσας» (Ματθαίος, 18:6). Η μοναδική παρατήρηση που θα μπορούσε να γίνει με ασφάλεια λοιπόν, είναι πως πρόκειται για μια σύγκρουση δυο κόσμων, που επιδιώκουν τον ίδιο στόχο: Τη σωτηρία του ανθρώπου. «Ήλθεν ο Ιησούς και εστάθη εις το μέσον, και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν» (Ιωάννης, 20:19).

Ειρήνη ημίν.

*Ο Περικλής Πολυζωίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Λεζαντα

To αίμα του Εσταυρωμένου Χριστού πέφτει στο δισκοπότηρο που κρατά ένας άγγελος κάτω από το σταυρό. Λεπτομέρεια βυζαντινής εικόνας από την έκθεση «Το ημέτερον κάλλος. Βυζαντινές εικόνες από τη Θεσσαλονίκη»… Φωτ.: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος / Πηγή: www.lifo.gr

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.