Αποχαιρετισμος στην Ιωαννα Δραγανιδου

Πέρασαν σαράντα ημέρες από την κοίμηση της Αδελφής Ιωάννας Δραγανίδου.

Δεν είναι απαραίτητη η πολύχρονη συναναστροφή για να γνωρίσει κάποιος και να εκτιμήσει τον συνάνθρωπό του.

Λίγες ήταν οι κοινωνικές μας επαφές με τη Γιάννα Δραγανίδου, λόγω ηλικίας και της μεγάλης χιλιομετρικής απόστασης που μας χώριζε. Η επικοινωνία μας προέκυψε όταν το 2012, με πολύ κόπο αναβίωσε τον Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο της Μεσσούνης.

Χαιρόταν ιδιαίτερα με τις δημοσιευμένες πληροφορίες και αναμνήσεις, από τα παιδικά μου χρόνια και τις πολλές, παλιές φωτογραφίες που ανταλλάξαμε.

Με όραμα, μεράκι και πολύ προσωπική δουλειά, μάζεψε τις λιγοστές γυναίκες του χωριού, επιμελήθηκε την ανακαίνιση του σχολείου, το κύτταρο όλων των αναμνήσεων, οργάνωσε γιορτές, αναβίωσε, γιόρτασε και ανέδειξε μοναδικά ήθη και έθιμα του χωριού που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου. Παρουσίασε και έκανε γνωστές τις ηρωικές μορφές που χάθηκαν στον πόλεμο, αναβίωσε το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας, εξασφάλισε αίθουσα για λαογραφικό μουσείο, συγκέντρωσε υλικό.

Ήταν έτοιμη για την υλοποίηση του οράματός της, όμως το πολύχρονο σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε, συγχρόνως με το πρόβλημα υγείας του πατέρα της, του αξέχαστου Πασχάλη, βιολογικά,  δεν την επέτρεψαν να ολοκληρώσει το όνειρο και το μεράκι της, από το οποίο ποτέ δεν παρατήθηκε.

Κρατώ στο αρχείο μου τις τελευταίες επικοινωνίες, με email, εν μέσω κορωνοϊού. Ζήτησε τη βοήθειά μου στην επεξεργασία Μεσσουνιώτικων-Σιναπλιώτικων παραμυθιών, που είχε καταγεγραμμένα. Ανταλλάξαμε την  τελευταία επικοινωνία,  9 Μαΐου 2020, όπου επεξεργασθήκαμε, στο Σιναπλιώτικο ιδίωμά μας, το παραμύθι, «Του Ναστραντινούδ κι η διρμιτζής η Κισσές».

Και ύστερα σιωπή. Το πνεύμα, η ψυχή, ήθελαν, εξαντλήθηκαν όμως οι φυσικές δυνάμεις, έπρεπε να τακτοποιήσει τις τελευταίες πνευματικές της ανάγκες..

Χάραξε προορισμούς στη ζωή της, με μοναδική κατεύθυνση την προσφορά. Προσφορά από τη δουλειά της, κοινωνική προσφορά στους πάσχοντες στον ελεύθερο χρόνο της, ακόμη και μέσα από το πρόβλημα υγείας της, προσφορά στην αναζωογόνηση του χωριού.

Έδωσε ενδιαφέρον, πληροφόρηση και χαρά  στην ζωή των λίγων γυναικών του χωριού, τεράστια βοήθεια στην εκκλησία, ταυτίζοντας σχεδόν το σύλλογο με την εκκλησία.

Μεγάλη είναι η ανθρώπινη λύπη μας, μεγαλύτερη η απώλεια για την κοινωνία του  χωριού μας.

Μεγάλη όμως και η ικανοποίησή μας, που έζησε, υλοποίησε και χάρηκε την επίγεια ζωή, όπως η ίδια τη χάραξε, ικανοποιημένη από τη χαρά της αδιάλειπτης προσφοράς.

Ευτύχισε να πραγματοποιήσει και την τελευταία της επιθυμία, έχοντας την Ευλογία να παρουσιαστεί στον Ύψιστο Κύριο και Θεό μας, περιβεβλημένη με το σχήμα της Αδελφής Μοναχής.

Συλλυπητήρια στη μητέρα της, την άξια και προπαντός καρτερική Κωνσταντινιά, τα αγαπημένα της αδέλφια και όλους τους οικείους της.

Είναι σίγουρο ότι από εκεί που βρίσκεται και πάλι θα μεριμνά, για το κοινωνικό σύνολο, για τους συγγενείς και φίλους της και προ παντός για το λατρεμένο της χωριό.

Άφησε παρακαταθήκη στον πολιτισμό του χωριού με βαθιές ρίζες, που έχει την τύχη να εμπλουτίζεται και να αποδίδει καρπούς, από τη νεότερη γενιά, το νέο προεδρείο και τα μέλη του συλλόγου, έστω και αν είναι ελάχιστα τα ενεργά μέλη.  

Ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει.
Αιωνία η μνήμη της.

Κιλκίς 27 Αυγούστου 2020

Οικογένεια
Τάσου και Σταυρούλας Γιοβανούδη

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.