Δ. Σιμος: «Η αστυνομικη λογοτεχνια ειναι το νεο κοινωνικο μυθιστορημα, το νεοπολιτικο μυθιστορημα και, αν δεν υπηρχαν ταμπου, σιγουρα οι συγγραφεις τους θα συγκαταλεγονταν στις λιστες Βooker και Nobel»

Η Θράκη της λογοτεχνίας

Δημήτρης Σίμος, συγγραφέας του ψυχολογικού θρίλερ  «Σώσε με» των εκδόσεων Μεταίχμιο  

«Η ομορφιά τη φύσης, της πανίδας και της χλωρίδας που υπάρχει στη Ροδόπη, είναι ένα ιδανικό σκηνικό, μια ιδανική τοπογεωγραφία για μια ιστορία»

«Είναι  ευκαιρία για τους Ροδοπίτες  να αποστασιοποιηθούν από τον τόπο τους και να τον γνωρίσουν ξανά μέσω του “Σώσε με”»

Ο Δημήτρης Σίμος, ένας συγγραφέας που γνωρίζει καλά πως να «ταράζει» τα νερά της εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας με τις μοναδικές υποθέσεις του αστυνόμου Καπετάνου, αυτή τη φορά αποφάσισε να εξερευνήσει τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και να δημιουργήσει ένα δαιδαλώδες και σκληρό ψυχολογικό θρίλερ.

Με αφορμή, λοιπόν, την έκδοση του μυθιστορήματός του με τίτλο «Σώσε με» (2020) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» παραχώρησε μια απολαυστική συνέντευξη στη Νατάσα και την Τζένη Βαφειάδου στο «Ράδιο Παρατηρητής», αναφερόμενος στη συγγραφική του διαδρομή, τους λόγους που επέλεξε τη Θράκη ως σκηνικό δράσης του κειμένου του, αλλά και τις λογοτεχνικές του παραδοχές γενικότερα. 

«Το βιβλίο ασχολείται και με το θέμα της ειρηνικής συνύπαρξης  διαφορετικών πολιτισμών»

ΠτΘ: Είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» μετά από μια πλούσια συγγραφική διαδρομή, η οποία όμως έχει πάντα κατεύθυνση προς το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Δ.Σ.: Ακριβώς. Είναι το πρώτο βιβλίο από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», είναι κάτω από την «ομπρέλα» της αστυνομικής λογοτεχνίας, είναι ένα υποείδος της, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ και διαδραματίζεται στην περιοχή της Θράκης σε ένα χωριό έξω από την Κομοτηνή. Όταν είχα κάνει την έρευνά μου για την περιοχή και έψαχνα μια τοπική εφημερίδα, ένα τοπικό μέσο ενημέρωσης για να εντάξω πολιτισμικά στοιχεία της Θράκης στο μυθιστόρημά μου, πάρα πολλές φορές χρησιμοποίησα τις σελίδες του «Παρατηρητή της Θράκης».

ΠτΘ: Πείτε μας για την  επιλογή της Θράκης ως τον τόπο που διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο η ιστορία του βιβλίου.

Δ.Σ.: Έχω επισκεφτεί πολλές φορές την περιοχή και ήταν επιθυμία μου, και παλαιότερη που εκπληρώθηκε τώρα, να γράψω ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην περιοχή. Αυτό το έκανα κυρίως για μυθοπλαστικούς λόγους. Με βοήθησε πάρα πολύ η ατμόσφαιρα που έχει η περιοχή, ειδικά τον χειμώνα με την καταπληκτική της  φύση. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ διαδραματιζόμενο στην περιοχή με μια μητριαρχική οικογένεια που αναγκάζεται να ψάξει την κόρη της, ενώ συμβαίνουν και άλλα αποτρόπαια εγκλήματα. Σοροί γυναικών ανακαλύπτονται σε περιοχές, όπως η Ισμαρίδα, το Εθνικό Πάρκο, και «χρειαζόμουν» και όλη αυτή την ύπαρξη της μουσουλμανικής κοινότητας, καθώς το βιβλίο ασχολείται και με αυτό το θέμα, δηλαδή την ειρηνική συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμών. Και νομίζω ότι δυστυχώς και με τα γεγονότα που ζούμε με τις τουρκικές προκλήσεις είναι πολύ επίκαιρο.

ΠτΘ: Ειδικά η λογοτεχνία είναι και ο ευκολότερος τρόπος να κατανοήσουμε ότι είναι άλλο η πολιτική και άλλο η πραγματικότητα.

Δ.Σ.: Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως θρησκείας και πολιτικής πεποίθησης είναι ίδιοι, με τον ίδιο τρόπο χαίρονται, με τον ίδιο τρόπο πονάνε και αυτό προσπάθησα κατά κάποιον τρόπο να το δείξω μέσα στο κείμενό μου και με αυτή τη συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμών.

ΠτΘ: Αυτό  κ. Σίμο, ήταν δύσκολο για σας;

Δ.Σ.: Έχω επισκεφτεί πολλές φορές την Κομοτηνή, τα γύρω χωριά, και τα Πομακοχώρια, οπότε μπορώ να πω ότι έχω μιλήσει με ανθρώπους της περιοχής και  γνωρίζω, μέσα στο πλαίσιο που μου επιτρέπεται, πολλές καταστάσεις.  Έτσι, πριν αρχίσω το βιβλίο αυτό έκανα μια αναλυτική έρευνα και έμεινα αρκετές εβδομάδες στην περιοχή, προκειμένου να καταφέρω να μελετήσω και να βρω όλα αυτά τα στοιχεία που ήθελα να εντάξω στο βιβλίο. Βέβαια, είναι ένα βιβλίο μυθοπλασίας, βασίζεται και σε πραγματικά γεγονότα που έχουν γίνει στην περιοχή, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ένα βιβλίο μυθοπλασίας, ένα οικογενειακό δράμα. Ουσιαστικά, ήθελα να αφηγηθώ πώς δρα και πώς αντιδρά μια οικογένεια που η κόρη της εξαφανίζεται και μάλιστα εξαφανίζεται μια συγκεκριμένη μέρα. Έχουμε, λοιπόν, μια μητριαρχική οικογένεια, μια μητέρα με τις τρεις κόρες της, ηλικίας 30 και πάνω, και μάλιστα μια οικογένεια σε διάλυση. Έχουν φύγει από το Κρυφό οι κόρες, η μία είναι στην Αθήνα, η άλλη στην Κομοτηνή, αλλά έχουν δώσει έναν όρκο μεταξύ τους να συναντιούνται κάθε χρόνο τον Οκτώβριο την ημέρα του μνημοσύνου του πατέρα τους, ο οποίος έχει πεθάνει προ εικοσαετίας. Αυτή την πολύ σημαντική στιγμή και αυτή τη σημαντική νύχτα που μαζεύεται η οικογένεια κάθε χρόνο για να φάει, η μία αδελφή δεν έρχεται ποτέ. Τότε ξεκινάει όλο το μυστήριο, όλο το δράμα που βιώνεται μέσα στην οικογένεια και ταυτόχρονα έχουμε δολοφονίες γυναικών που εντείνουν το μυστήριο για το πότε θα βρεθεί η χαμένη αδελφή. Πάνω σε αυτό βασίζεται το βιβλίο και θα δείτε ότι θα σας βυθίσει σε πολύ πιο περίεργες ιστορίες.

«Πάντα στα βιβλία μου έμπνευσή μου είναι η φύση»

ΠτΘ: Είναι η πρώτη φορά που η Θράκη, η Κομοτηνή, γίνεται λογοτεχνικός τόπος μιας αστυνομικής ιστορίας. Σας δυσκόλεψε αυτό; Όσον αφορά τα τοπωνύμια, τα χρησιμοποιείτε και όπως λέγονται αλλά και παραλλαγμένα.

Δ.Σ.: Γενικά προσπάθησα να κρατήσω μια ισορροπία μεταξύ του ρεαλισμού και της μυθοπλασίας, οπότε πάρα πολλά ονόματα ίσως έχουν κάποιες παραλλαγές, και κάποιες αποστάσεις θα δείτε ότι είναι χιλιομετρικά παραλλαγμένες, για λόγους μυθοπλασίας. Νομίζω ότι είναι και μια καλή ευκαιρία για τους ανθρώπους που μένουν στην Κομοτηνή και τις γύρω περιοχές, με αυτό το βιβλίο να αποστασιοποιηθούν από την ίδια τους την πόλη, και να την  γνωρίσουν ξανά μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που δεν είναι κάτοικός της και αφηγείται μια αστυνομική ιστορία, ένα ψυχολογικό θρίλερ. Είναι ένα πανέμορφο μέρος με καταπληκτικό φαγητό, αναφέρεται συχνά μέσα στο βιβλίο, με πολύ ωραίες μουσικές, και με μια μαγευτική φύση. Πάντα στα βιβλία μου έμπνευσή μου είναι η φύση. Νομίζω ότι η ομορφιά τη φύσης, της πανίδας και της χλωρίδας που υπάρχει στην περιοχή, είναι ένα ιδανικό σκηνικό, μια ιδανική τοπογεωγραφία για μια ιστορία.

ΠτΘ: Όποιος πιάσει το βιβλίο στα χέρια του δεν θα μπορεί να το αφήσει, γιατί  μπαίνει στη διαδικασία να θέλει να μάθει μαζί με την Αστυνόμο Λουκίδη τους δολοφόνους των πέντε γυναικών. Στην πόλη μας κυκλοφορούν, όπως σε κάθε επαρχιακή πόλη, ιστορίες-μύθοι για τους ανθρώπους με σεξουαλικές παρεκκλίσεις, εκ των οποίων η απεχθέστερη  η παιδεραστία. Στο μυθιστόρημα ο αστυνομικός του πυρήνας  συνυφαίνεται με το έγκλημα της παιδεραστίας σε συνδυασμό  με την πολιτική εξουσία,   αφού οι άνθρωποι που την ασκούν έχουν τη δυνατότητα να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους παρορμήσεις με οποιονδήποτε τρόπο. Το στοιχείο αυτό ως σύνηθες είναι μυθοπλαστικό ή ακούσατε περί αυτού κάτι εδώ στην Κομοτηνή;

Δ.Σ.: Δεν υπάρχει κάποιο πραγματικό γεγονός σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι. Γενικότερα εγώ το προσέγγισα από την πλευρά της μυθοπλασίας. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν οι χαρακτήρες μου, οι πρωταγωνιστές να οδηγήσουν την ιστορία και όχι η ίδια η ιστορία να οδηγήσει τους πρωταγωνιστές. Όποιος το διαβάσει θα καταλάβει ότι είναι ένα βιβλίο που το αφηγούνται οι πρωταγωνιστές και οι πρωταγωνιστές οδηγούν τον αναγνώστη σε αυτή την ιστορία. Με ενδιέφερε πάρα πολύ η συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών, αυτό το τόσο όμορφο άρωμα της ελληνικής παράδοσης  που υπάρχει στο μέρος που δέχεται τις μικρές του επιρροές από την ανατολή, και το οποίο δημιουργεί μια λογοτεχνική ευκαιρία για έναν γραφιά να ασχοληθεί μαζί του.

«Δεν γίνεται να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των δύο φύλων στα σώματα ασφαλείας»

ΠτΘ: Σε αυτό σας το μυθιστόρημα αφήσατε πίσω έναν αγαπημένο ήρωα που εσείς δημιουργήσατε, τον Αστυνόμο Καπετάνου. Γιατί επιλέξατε αυτή την αλλαγή; Γιατί γυναίκα στον ρόλο του αστυνομικού, η Αστυνόμος Λουκίδη θα έχει την αντίστοιχη συνέχεια;

Δ.Σ.: Έχουμε δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Η σειρά «Σκοτεινά Νερά» με τον Αστυνόμο Καπετάνο, είναι μια σειρά με αρκετά μεγάλη εμπορική επιτυχία, που διαδραματίζεται στο νησί της Εύβοιας και τη Στερεά Ελλάδα, ουσιαστικά είναι μια προσέγγιση του μεσογειακού νουάρ. Σε αυτό το βιβλίο έχουμε μια τελείως διαφορετική τεχνική προσέγγιση, έχουμε ένα σκληρό ψυχολογικό θρίλερ, με την Αστυνόμο Λουκίδη, και νομίζω ότι ο λόγος που ήθελα να περάσω σε αυτή την αντίπερα όχθη, εννοώ στο γυναικείο φύλο, είναι για να δώσω και μια δυσκολία σε μένα τον ίδιο. Να δοκιμαστώ, δηλαδή, κάπου αλλού, και να προσεγγίσω τη γυναικεία πλευρά μέσα στην αστυνομία, μέσα σε αυτό το Σώμα στο οποίο η γυναικεία θέση είναι πολύ δύσκολη. Δυστυχώς, παρότι είμαστε μια δυτική χώρα και ζούμε στο 2020, υπάρχουν πολλά φαλλοκρατικά και ανδροκρατούμενα συμπλέγματα, που δημιουργούν εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για μια γυναίκα σε αυτόν τον ρόλο. Ήθελα να προσεγγίσω και να δείξω αυτή την πλευρά και στο τέλος να παραθέσω το γεγονός ότι δεν γίνεται  να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των δύο φύλων στα σώματα ασφαλείας.

«Η ποιότητα ενός βιβλίου σε πολύ μεγάλο βαθμό, πέρα από την ικανότητα που πρέπει να έχει ο γραφιάς, έγκειται στην έρευνα»

ΠτΘ: Απαιτείται να διαβάζετε συνεχώς και διαρκώς για να καταλάβετε, για παράδειγμα, το πώς εισέπραξε τον βιασμό της η Άλκηστη; Είναι ένα πολύ σύνθετο ζήτημα, το οποίο αφορά τη γυναικεία ταυτότητα. Σας βοηθούν τα διαβάσματά σας και οι αναγνωστικές σας έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση;

Δ.Σ.: Ναι. Ένα βιβλίο μπορεί να είναι προϊόν ενός συγγραφέα, αλλά σίγουρα υπάρχει μια πολύ μεγάλη ομάδα που δουλεύει πάνω σε αυτό και τον κατευθύνει και τον συμβουλεύει. Εγώ σε κάθε μου βιβλίο, και στην αστυνομική σειρά τα «Σκοτεινά Νερά», αλλά και σ’ αυτό, μιλάω με πολλούς ανθρώπους, ανάλογα με το θέμα που θέλω να διαχειριστώ. Δηλαδή γι’ αυτό το βιβλίο μίλησα με αξιωματικούς της Αστυνομίας, με ψυχολόγους της Αστυνομίας και με ψυχιάτρους. Διότι είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ και θα ήθελα να έχω μια σωστή αναπαράσταση των γεγονότων, αλλά και των συμπεριφορών, καθώς δεν δύναται να μιλάμε για ένα άτομο το οποίο είναι στα πρόθυρα μιας κατάθλιψης και να μην μπορέσω εγώ να το δώσω σωστά στο κοινό. Φυσικά γι’ αυτό διαβάζω και για να είμαι σίγουρος παίρνω και τη γνώμη και τις συμβουλές ειδικών που ξέρουν ακριβώς πώς μπορεί ένα τέτοιο άτομο να συμπεριφέρεται. Η ποιότητα ενός βιβλίου σε πολύ μεγάλο βαθμό, πέρα από την ικανότητα που πρέπει να έχει ο γραφιάς, έγκειται στην έρευνα. Αν δεν κάνεις έρευνα δεν μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο.

«Το αστυνομικό, και αυτό που εκπροσωπώ εγώ και θέλω να γράφω, είναι το σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα»

ΠτΘ: Εκτός από τις τρεις κοπέλες που χάνονται, χάνονται και δύο μουσουλμανίδες, για τις οποίες ο αφηγητής υπαινίσσεται μέσω της ηρωΐδας σας κ. Μάκου ότι υπάρχει παντελής αδιαφορία των αρχών, πλην του ενδιαφέροντος της κ. Μάκου,  η οποία ασκεί την ξεχασμένη σήμερα ερευνητική δημοσιογραφία.

Δ.Σ.: Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι δεν ήθελα να είμαι δεικτικός. Εμένα πάντα μου αρέσει να αφήνω «τροφή για σκέψη», να μπορεί ο καθένας να το αναπλάθει και να το δημιουργεί όπως θέλει στο μυαλό του. Το αστυνομικό και αυτό που εκπροσωπώ εγώ και θέλω να γράφω, είναι το σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα. Σε όλα τα κείμενά μου έχω μέσα αρκετές κοινωνικές προεκτάσεις, όπως και σε αυτό το σημείο. Πάντα όμως κρατώ τις ισορροπίες.

ΠτΘ: Είστε ένας άνθρωπος που δια μέσου της ποιότητας της γραφής του έρχεται να αποδείξει κάτι που στα παλαιότερα χρόνια δεν συνδεόταν με την αστυνομική λογοτεχνία, η οποία θεωρούνταν ένα πιο ελαφρύ είδος ανάγνωσης. Θεωρείτε ότι η αστυνομική λογοτεχνία μπορεί, τουλάχιστον στη σύγχρονη μορφή της, να παράξει πεζογραφία υψηλής λογοτεχνικής αξίας;

Δ.Σ.: Κι εγώ τα τελευταία χρόνια άρχισα να ακούω τη λέξη παραλογοτεχνία για την αστυνομική λογοτεχνία, και δεν σας κρύβω, δεν ήμουν καθόλου ενήμερος για όλο αυτό. Σίγουρα μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι η αστυνομική λογοτεχνία είναι το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα, το νεοπολιτικό μυθιστόρημα σε πολλές περιπτώσεις, και υπάρχουν διαμάντια που όχι μόνο δεν είναι  παραλογοτεχνία, αλλά αν δεν υπήρχαν αυτά τα ταμπού σίγουρα θα τα βλέπαμε και σε κατηγορίες Βooker και Nobel. Είναι πολύ σημαντική και για τις σύγχρονες κοινωνίες και νομίζω ότι η νέα γενιά συγγραφέων έχει να δώσει αρκετά σημαντικά πράγματα στη χώρα και γιατί όχι και στην Ευρώπη. Σας προκαλώ να καλύψετε τα ελληνικά ονόματα στα εξώφυλλα και μετά να δείτε αν τελικά αυτό είναι γραμμένο από έναν έλληνα ή από έναν ξένο».

Και πράγματι αυτή η πρόκληση, θα λέγαμε εμείς, έχει μεγάλο ενδιαφέρον όπως άλλωστε και το ίδιο το βιβλίο. Ένα βιβλίο που μιλάει για τον τόπο μας που όσο κι αν αλλάζει θα είναι πάντα ο ίδιος…

«Όταν διαβάζουμε βιβλία είναι σαν να ταξιδεύουμε»

Ο Δημήτρης Σίμος σχετικά με το πως λειτουργεί η επιλογή του συγκεκριμένου λογοτεχνικού τόπου της Κομοτηνής στους αναγνώστες απ’ όλη την Ελλάδα απάντησε τα εξής, φανερώνοντας την αξία των λογοτεχνικών μας ταξιδιών: «Νομίζω ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για έναν κρητικό να διαβάσει για έναν τόπο όπως η Κομοτηνή, για έναν αθηναίο να διαβάσει για έναν τόπο όπως η Κομοτηνή και να βυθιστεί σε αυτό που βυθίστηκα κι εγώ, σε αυτό το διαφορετικό. Όταν διαβάζουμε βιβλία είναι σαν να ταξιδεύουμε. Και πραγματικά όλο αυτό είναι ένα ταξίδι σε μια όμορφη γειτονιά της Ελλάδας μας».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.