Φρειδερικος ο Δευτερος: Το θαυμα της οικουμενης

Κι όμως υπήρχε ένας άνθρωπος που έζησε τον 13ο αιώνα στη μεσαιωνική Ευρώπη και ήταν έτη φωτός μπροστά από τους ανθρώπους της εποχής του… Ο λόγος για τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκο τον Δεύτερο (1194-1250) από τον Οίκο των Χοενστάουφεν, εγγονό του Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα, ενός άλλου σπουδαίου αυτοκράτορα.

Ο ξεχωριστός αυτός άνθρωπος, με αίμα σικελικό και γερμανικό, γεννήθηκε στην τότε γερμανοκρατούμενη Απουλία της Ιταλίας. Ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος. Mιλούσε άπταιστα έξι γλώσσες: λατινικά, γερμανικά, ιταλικά, ελληνικά, γαλλικά και αραβικά. Η αυλή του δεν πήγαινε πίσω σε μορφωμένους εκπροσώπους και αποτελούσε πρότυπο παιδείας και εκπαίδευσης για την εποχή του. Διατηρούσε θηριοτροφείο, προέβαινε σε κάθε λογής πειράματα πολύ πιο πριν το επιχειρήσουν ο Ντεκάρτ και οι σύγχρονοί του, και μελετούσε διακαώς τους αρχαίους φιλοσόφους. Συνέγραψε μάλιστα και ένα εγχειρίδιο σχετικά με την ιερακοτροφία.

Φυσικά, ένα τέτοιο μυαλό δεν θα μπορούσε εύκολα να υποταχθεί στο ασφυκτικό θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του. Πνεύμα ανήσυχο, του άρεσε να συνομιλεί με εκπροσώπους όλων των θρησκειών, σκανδαλίζοντας τους συγχρόνους του, ενώ πρέσβευε και κάπως ανορθόδοξες θρησκευτικές απόψεις, χωρίς όμως να εκπίπτει στην αθεΐα. Ο Πάπας δεν μπορούσε να του συγχωρήσει την καθυστέρηση να αποπλεύσει για τους Αγίους Τόπους, όπου είχε υποσχεθεί να ανακτήσει την Ιερουσαλήμ, ούτε φυσικά και το φιλελεύθερο πνεύμα του, οπότε τον αφόρισε δύο φορές. Ήταν όμως ο μόνος ηγέτης που κατόρθωσε να πάρει πίσω την ιερή πόλη τριών θρησκειών, την Ιερουσαλήμ, χάρη στις φοβερές διπλωματικές του ικανότητες και μάλιστα χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι». Δίκαια λοιπόν οι σύγχρονοί του αλλά και οι μεταγενέστεροι τον αποκαλούσαν “Stupor Mundi”, δηλαδή θαύμα της Οικουμένης.

*Η Λεύκη Σαραντινού είναι φιλόλογος, ιστορικός και συγγραφέας.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.