ΧΡΥΣΟΥΝ ΙΩΒΗΛΑΙΟΝ

Επί 38 έτη Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Μητροπόλεως Μαρωνείας
• Ο μακροβιότερος εν ενεργεία κληρικός της Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής και πνευματικό ανάστημα του αοιδίμου Μητροπολίτου Μαρωνείας Τιμοθέου.
• Χρυσούν Ιωβηλαίον 60 ετών Ιερωσύνης (1960-2020) , ακραιφνούς και γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος και ανιδιοτελούς προσφοράς υπέρ του λαού του Θεού

Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής

Αφού ο π. Σταύρος περάτωσε επιτυχώς την εκπαίδευσή του, ο Μαρωνείας Τιμόθεος, κατά τα Χριστούγεννα του 1964, προχείρισε αυτόν ως πνευματικό της Μητροπόλεως Μαρωνείας παρά το νεαρόν της ηλικίας του. Άξιο μνείας είναι το γεγονός ότι τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη, η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη του Μητροπολίτου Τιμοθέου στο πρόσωπο του πνευματικού του αναστήματος και τέκνου, που ήταν ο π. Στάυρος, ώστε σε ηλικία μόλις 30 ετών τον τοποθέτησε κατά το έτος 1965 στην νευραλγικής σημασίας διοικητική θέση του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής. Στη θέση αυτή, την οποία του ενεπιστεύθη και ο Μητροπολίτης Μαρωνείας Δαμασκηνός, παρέμεινε επί 38 συναπτά έτη (1965-2003), και μέχρι σήμερα, όπως έχει αψευδώς καταγραφεί στις σελίδες της νεωτέρας εκκλησιαστικής ιστορίας της θεοσώστου Μητροπόλεως Μαρωνείας, υπήρξε ο μακροβιότερος Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως. Παραλλήλως υπηρέτησε ευδοκίμως ως Γραμματεύς της Ιεράς Μητροπόλεως μέχρι και την 3η Σεπτεμβρίου του 2003. Όταν ο γράφων σε ταξίδι του στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο συνοδευόταν από τον π. Σταύρο και τον εγνώρισε στον Παναγιώτατο ως πνευματικό ανάστημα του Μαρωνείας Τιμοθέου, δεν περιγράφονται οι εκδηλώσεις τιμής του Πατριάρχου προς το πρόσωπο του πατρός Σταύρου.

Πρωτοπρεσβύτερος

Ο π. Σταύρος έλαβε το οφφίκιον του Πρωτοπρεσβυτέρου, κατά τα Χριστούγεννα του 1974, υπό του νεοεκλεγέντος τότε Μητροπολίτου Μαρωνείας Δαμασκηνού και σήμερα είναι ο αρχαιότερος προσοντούχος κληρικός της Μητροπόλεως Μαρωνείας, καθώς και ο αρχαιότερος προϊστάμενος ναού. Την θέση δε του προϊσταμένου του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής ανέλαβε αρχικώς για σύντομο χρονικό διάστημα, μεταξύ των ετών 1964-1965, και από το 1974 μέχρι και σήμερα συνεχίζει να είναι ο προϊστάμενος αυτού άνευ ουδεμίας διακοπής, δηλαδή επί 40 συναπτά έτη. Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο αοίδιμος Μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος, όταν τον Μάιο του 1974 μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, ενώ ήταν και Τοποτηρητής της Μητροπόλεως Μαρωνείας, ενεπιστεύθη την εκπροσώπησή του μέχρι και της εκλογής του Μαρωνείας Δαμασκηνού, στον αγαπημένο κατά πνεύμα υιό του, π. Σταύρο Σπορίκη, ο οποίος ήταν παρών και στις τελετές ενάρξεως λειτουργίας του νεοϊδρυθέντος Δημοκριτείου Παν/μίου Θράκης. Ο ίδιος μάλιστα οργάνωσε όλη την επίσημη υποδοχή του νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου Δαμασκηνού στην Κομοτηνή, στον οποίο ενεχείρισε την πρώτη λειτουργική ράβδο του, και κατά το πρώτο κυρίως έτος από της αναλήψεως των καθηκόντων του ως Μητροπολίτου, ο π. Σταύρος συνέβαλε τα μέγιστα στην απρόσκοπτη λειτουργία της Μητροπόλεως στηρίζοντας πάση δυνάμει και ιερώ ζήλω τον Μαρωνείας Δαμασκηνό. Ήδη ανεφέρθη ότι ο Αρχιμ. π.Αρίσταρχος Τσαλπαράς, ο επί 32 συναπτά έτη Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Μαρωνείας, ευρέθη στη θέση αυτή ύστερα από πρόταση του π. Σταύρου προς τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό, ο οποίος τον εκάλεσε για τον σκοπό αυτό. Ο π. Σταύρος είχε σοβαρή και άριστη συνεργασία με τον επί 7 συναπτά έτη Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως Αρχιμ. π. Κωνστάντιο Παναγιωτακόπουλο (2006-2013), καθώς και με τον τοποτηρητή της Μητροπόλεως Μαρωνείας, Σεβ. Μητροπολίτη Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνό (2012-2013), ο οποίος κατά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του π. Σταύρου, αμέσως εξέφρασε τις πλέον εγκάρδιες ευχές του μέσω καταλλήλου προσώπου, το οποίο επισκέφθη τον ασθενούντα κληρικό.

«Όλη η ζωή μου, επί 60 έτη, είναι ο Άγιος Γεώργιος και η Αγία Παρασκευή»

Όλη η ζωντανή ύπαρξη του π. Σταύρου ως κληρικού της Εκκλησίας είναι συνδεδεμένη με τον ναό του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Παρασκευής Δημοτικού Άλσους Κομοτηνής, και γι’ αυτό πολλές φορές κατά το παρελθόν αρνήθηκε προτάσεις, ιδιαίτερα τιμητικές, να υπηρετήσει σε άλλες Μητροπόλεις. Εδέχθη πρόσκληση του αοιδίμου Μεγάλου Μητροπολίτου Ρόδου Σπυρίδωνος να υπηρετήσει ως κληρικός της εκεί Μητροπόλεως, ενώ είχε και προτάσεις να υπηρετήσει τόσο την Μητρόπολη Ιταλίας και συγκεκριμένα στην πόλη της Τεργέστης, όσο και στη Νότια Αφρική. Πότε όμως δεν εδέχθη τις προτάσεις αυτές γιατί όπως έλεγε και συνεχίζει να λέγει: «όλη η ζωή μου, επί 60 έτη, είναι ο Άγιος Γεώργιος και η Αγία Παρασκευή. Μόνο νεκρός θα εγκαταλείψω τους δύο αυτούς ναούς που μου εμπιστεύθηκαν δύο Μητροπολίτες, ο σεβαστός μου Τιμόθεος και ο διάδοχός του και κατά πνεύμα υιός του, Δαμασκηνός».
Ο π. Σταύρος στη διάρκεια της πεντηκονταπενταετούς ιερατικής διακονίας του στον Ι. Ναό του Αγίου Γεωργίου, συνεργάσθηκε με άριστο και υποδειγματικό τρόπο με τους δύο προκατόχους του προϊσταμένους του ναού, τον αείμνηστο, Κομοτηναίο στην καταγωγή, Αρχιμ. και Πρωτοσύγκελλο τότε της Μητροπόλεως Μαρωνείας Τιμόθεο Ελευθερίου, ο οποίος εκοιμήθη ως Αρχιμ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προϊστάμενος της ορθοδόξου ενορίας στην πόλη της Τεργέστης εν Ιταλία, και τον Αρχιμ. και Πρωτοσύγκελλο επίσης της Μητροπόλεως Μαρωνείας Κωνσταντίνο Φαραντάτο, μετέπειτα Πρωτοσύγκελλο και σήμερα Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας, διάδοχο στην εκεί Μητρόπολη του αοιδίμου Μητροπολίτου Τιμοθέου Ματθαιάκη, του από Μαρωνείας (+1992). Άριστες υπήρξαν οι σχέσεις του π. Σταύρου και με τους άλλους κατά τα έτη που παρήλθαν συνεφημερίους του, οι οποίοι ήταν: ο π. Περικλής Κυριακού, πολυαγαπημένος εν Χριστώ αδελφός του, τον οποίο μέχρι και σήμερα εμνημονεύει με αγάπη, ο π. Μιχαήλ Ιγνατάκης και ο νυν ιερεύς π. Κωνσταντίνος Τσουλιάγκας. Υποδειγματική και αγαστή υπήρξε η συνεργασία του και με τα καιρούς εκκλησιαστικά Συμβούλια στα οποία προεδρεύει μέχρι και σήμερα ως προϊστάμενος του ναού.
Το πολυσχιδές και πολύπλευρο ποιμαντικό, πνευματικό, αγιαστικό και εν γένει ιερατικό έργο του π. Σταύρου είναι τιτάνιο στα 60 έτη της διακονίας του εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και ειδικότερα στα 40 έτη της προϊσταμενίας του στον Ι. Ναό του Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής, που είναι ο δεύτερος ιστορικής αξίας μεταβυζαντινός ναός της Κομοτηνής.

Το νέο κωδωνοστάσιο, η ολοκλήρωση της αγιογράφησης, ο συνολικός ευπρεπισμός του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου

Με την εκλογή του Μαρωνείας Δαμασκηνού (29 Μαΐου 1974) εισηγήθηκε και ενεκρίθη η πρότασή του ως προϊσταμένου του ναού για την ανέγερση του νέου κωδωνοστασίου του Αγίου Γεωργίου, το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1976-1977. Κύριο μέλημά του εξ αρχής ως προϊσταμένου υπήρξε ο ευπρεπισμός του ιστορικού αυτού ναού, συνεχίζοντας το προς τον σκοπό τούτο έργο των προκατόχων του. Έτσι, ολοκληρώθηκε η αγιογράφηση εσωτερικώς του ναού, ολοκληρώθηκε ο ευπρεπισμός του γραφείου των ιερέων του ναού, τοποθετήθηκαν η ξυλόγλυπτη επένδυση στις κόγχες της Ιεράς Προθέσεως και του σκευοφυλακίου, η τοποθέτηση ειδικών προθηκών για τα ιερά σκεύη και τις λειψανοθήκες εντός του Ιερού Βήματος και η τοποθέτηση του πανέμορφου ξυλόγλυπτου κιβωρίου επί της Αγίας Τραπέζης, μοναδικού απ’ όλους τους ναούς των ενοριών της Μητροπόλεως. Αγοράσθηκαν επίσης νέα ιερά λειτουργικά σκεύη, ιερά Ευαγγέλια, αρτοφόρια, εξαπτέρυγα, χρυσοκέντητοι επιτάφειοι, ξυλόγλυπτα κιβώρια επιταφείων, καλύμματα της Αγίας Τραπέζης και των Ιερών σκευών, ξυλόγλυπτος Δεσποτικός θρόνος, άμβων, αναλόγια ιεροψαλτών, προσκυνητάρια, στασίδια, πολυέλαιοι και λοιπά αντικείμενα.

Επί των ημερών του διαμορφώθηκε η σημερινή πρόσοψη του ναού, ενώ συντελέσθηκε και το καταλυτικής σημασίας έργο για την προστασία του ναού από την υγρασία, που ήταν η κατόπιν ειδικής μελέτης, τη εγκρίσει του Εκκλησιαστικού Ενοριακού Συμβουλίου και του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, κάλυψη όλων των εξωτερικών επιφανειών του με ειδική λαξευμένη πέτρα. Κατά τον τρόπο αυτό και ο παλαιός πετρόκτιστος ναός εξωραΐσθη και τα έξοδα για την δαπάνη της συχνής συντηρήσεώς του εξέλιπαν. Πολλάκις επισκευάσθηκε η στέγη και αντικατεστάθησαν οι θύρες και τα παράθυρα του ναού, πλην των παλαιών παραθύρων του γυναικωνίτη, καθώς επίσης τοποθετήθηκε κεντρική θέρμανση και αρίστης ποιότητος μικροφωνική εγκατάσταση.

Ο προαύλιος χώρος εκαλύφθη με πλακόστρωση, κατασκευάσθηκαν παρτέρια και τοποθετήθηκαν παγκάκια, ανακαινίσθηκε η περίφραξη, ανηγέρθησαν αποθηκευτικοί χώροι και κατασκευάσθηκε το βήμα για την τελετή της Αναστάσεως. Η άριστη συνεργασία του με την κ. Αδαμαντία Μπλέτσα έφερε ως έργο αγαθό την ανέγερση του περικαλλέστατου πνευματικού ενοριακού κέντρου του Αγίου Γεωργίου, όπου σήμερα γίνονται τα μαθήματα των κατηχητικών και λοιπές άλλες εκκλησιαστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις της ενορίας.

Η προέκταση του Ιερού ναϊδρίου της Αγίας Παρασκευής

Μεταξύ των ετών 2000-2002, όταν ήταν Δήμαρχος Κομοτηναίων ο αείμνηστος Γεώργιος Παπαδριέλλης και Αντιδήμαρχος (μετέπειτα Δήμαρχος) ο κ. Αναστάσιος Βαβατσικλής, με συντονισμένες ενέργειές του, εγένετο η προέκταση του Ιερού ναϊδρίου της Αγίας Παρασκευής, Πολιούχου, προστάτου και πνευματικού εφόρου της Κομοτηνής, εντός του Δημοτικού άλσους της πόλεως. Συγχρόνως ολοκληρώθηκε πλήρως ο εσωτερικός ευπρεπισμός του ναϊδρίου με την αγιογράφηση όλων των επιφανειών του, ενώ τοποθετήθηκαν μοναδικής ξυλογλυπτικής τέχνης τέμπλο με αγιογραφημένες όλες τις εικόνες του, Δεσποτικός θρόνος, ψαλτικά αναλόγια, ξυλόγλυπτη επένδυση της κόγχης της Ιεράς προθέσεως, προσκυνητάρια, καθίσματα, παγκάρια και λοιπά έπιπλα. Αγοράσθηκαν επίσης νέα ιερά σκεύη, Ευαγγέλια, λειτουργικά βιβλία, καλύμματα Αγίας Τραπέζης και ιερών σκευών κ.ά. Έγινε η εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης και σύγχρονης μικροφωνικής εγκατάστασης. Ανάλογη φροντίδα επέδειξε και για τον εξωτερικό ευπρεπισμό του ναϊδρίου, καθώς και τον εξωραϊσμό του προαυλίου χώρου.
Ο πατήρ Σταύρος, σύμφωνα με την πατριαρχική ορολογία, είναι «άρχων Πνευματικός Γέρων», δηλαδή ένας «άρχοντας κληρικός», ιεροπρεπής και φιλακόλουθος λευίτης Χριστού, ο οποίος κατά την τέλεση της αναιμάκτου Θείας Λειτουργίας, παντός ιερού μυστηρίου και πάσης άλλης ιεροπραξίας, διακρίνεται για την σοβαρότητα, την ιεροπρέπεια, την πνευματική κατάνυξη και την εν γένει ιερά ευλάβεια και ευσέβεια, που θα πρέπει να διακρίνει κάθε κληρικό. Ως φιλακόλουθος κληρικός μέχρι και στην ηλικία αυτή τελεί υποδειγματικά κάθε ιερά ακολουθία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όταν τελεί την Θεία Λειτουργία, το πλήρωμα της Εκκλησίας αισθάνεται ότι είναι ωσάν να ιερουργεί «για πρώτη και τελευταία φορά». Ως κληρικός με υψηλή αίσθηση του ιερού καθήκοντος και της θεόσδοτης αποστολής του επιδεικνύει πάντοτε υπακοή στη φωνή της Εκκλησίας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός της, παρά το ψύχος και το επικίνδυνο της ηλικίας του, μεταβάσεώς του να λειτουργήσει, κατ’ εντολήν της τοπικής διοικούσης Εκκλησίας, στην ενορία του Ιμέρου κατά την πρωτοχρονιάτικη Θεία Λειτουργία του 2014, ενώ πολλές φορές νεώτεροι σε ηλικία κληρικοί δυσφορούν. Εκείνος όμως επιτέλεσε το ιερό χρέος του άνευ αντιλογίας συναισθανόμενος το βαρύ πνευματικό του διακόνημα ως Ορθοδόξου κληρικού.

Καλλίφωνος από Θεού και άριστος γνώστης της πατρώας Εκκλησιαστικής Μουσικής, όταν ψάλλει, πάλλεται σύνολη η ύπαρξή του. Ποιος δεν λυγίζει όταν βλέπει τον π. Σταύρο να αίρει τον εσταυρωμένο κατά το εσπέρας της Μ. Πέμπτης και ακούει από των χειλέων του το «Σήμερον Κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασιν την γην κρεμάσας»; Με μετρημένες ιεροπρεπείς κινήσεις και χωρίς την αλαζονική έπαρση και ματαιοδοξία της αυτοπροβολής και της κενής επιδειξιομανίας λειτουργεί και ψάλλει, όπως αρμόζει σε σοβαρό κληρικό που αντιλαμβάνεται την ιερότητα της κάθε στιγμής στην Θεία λειτουργία και σε κάθε μυστηριακή και άλλη ιεροπραξία της Εκκλησίας. Ο π. Σταύρος λέγει χαρακτηριστικά: «ότι ο παπάς δεν είναι θεατρίνος, αλλά λειτουργός των φρικτών μυστηρίων του Υψίστου». Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε επρόβαλε το αξίωμά του ως Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου, που επί 38 έτη κατείχε, το οποίο ποτέ δεν επεδίωξε κενόδοξα και ματαιόδοξα να το κατακτήσει ως λάφυρο, αφού αυτοβούλως ο Μαρωνείας Τιμόθεος του το ανέθεσε.

Καθιέρωση Ιερών πανηγύρεων

Στη διάρκεια της επί σχεδόν 6 δεκαετίες ιερατικής διακονίας του, ο π. Σταύρος ως πνευματικός πατέρας πάντοτε ενισχύει το κατηχητικό έργο της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, προκειμένου να καταρτίζεται πνευματικά και ορθόδοξα η νεότητα, ενώ ως φιλάγιος και φιλακόλουθος κληρικός υπήρξε πρωτοπόρος στην καθιέρωση ιερών πανηγύρεων ως κατάλληλων ευκαιριών για πνευματική ενίσχυση και ωφέλεια ψυχών. Έτσι, από πολλών ετών έχει καθιερώσει: α) Την Ιερά Πανήγυρη της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (13 και 14 Σεπτεμβρίου), β) Την Ιερά Πανήγυρη των Αγίων νεοφανών Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης (Διακαινήσιμος Εβδομάδα), αφού ο ίδιος διαμόρφωσε και το ιερό παρεκκλήσιο των τριών αυτών Αγίων στον γυναικωνίτη του Ι. Ναού του Αγίου Γεωργίου, γ) την Ιερά Πανήγυρη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου, δ) την Ιερά πανήγυρη του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, ε) την Ιερά πανήγυρη του Αγίου Φανουρίου εντός του παρεκκλησίου της Αγίας Παρασκευής στο Δημοτικό άλσος της πόλεώς μας. Ο ίδιος πάντοτε ανταποκρίνεται στην πρόσκληση του Συλλόγου της Αγίας Κυριακής (οδός Ζυμβρακάκη), ο οποίος ανήγειρε από ετών το μικρό ομώνυμο παρεκκλήσιο, για την τέλεση της Ιεράς Πανηγύρεως.

Διόλου τυχαίο τυγχάνει και το γεγονός ότι επί των ημερών του, κατ’ ευδοκίαν Θεού, έχουν αποθησαυρισθεί στον ναό του Αγίου Γεωργίου αρκετά τεμάχια ιερών λειψάνων ορισμένων Αγίων της Μητρός Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Ο π. Σταύρος είναι ο «κληρικός-σύμβολο», το ζωντανό ιστορικό κεφάλαιο έξι δεκαετιών της τοπικής εκκλησιαστικής και εν γένει ιστορίας. Διερωτώμεθα πολλάκις πόσες γενιές άραγε χριστιανών μεγάλωσαν με την παρουσία του αξίου αυτού κληρικού ανάμεσά τους; Τα ευλογημένα ιερατικά χέρια του, πόσες Θείες Λειτουργίες, πόσα μυστήρια, πόσες ιεροπραξίες ετέλεσαν; Πόσους ευλόγησε, αγίασε, βάπτισε, πάντρεψε, κήδευσε, κοινώνησε, εξομολόγησε, φώτισε; Ευλογημένος  όντως παπάς, «άρχοντας παπάς» με μεγάλη καρδιά, χωρίς εμπάθεια, χωρίς εκδικητικότητα, χωρίς κακία στην ψυχή του. Πάντοτε προσηνής, ευπροσήγορος, πράος, ευθύς, αληθής, ανυπόκριτος, ανεπιτήδευτος, γνήσιος. Πάντοτε με το χαμόγελο και τον καλό λόγο στα χείλη, κι αν ακόμη τον έχουν πικράνει. Μακρόθυμος και πολυέλεος προς τους ανθρώπους λαμβάνει ως αντίδωρο την αγάπη τους. Η έμπρακτη αγάπη του λαού απεδείχθη κατά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, όταν τον επεσκέφθη και επικοινώνησε μαζί του η μισή Κομοτηνή, άνθρωποι από όλο τον νομό Ροδόπης και από την υπόλοιπη Ελλάδα, κληρικοί και λαϊκοί.

«Ευ δούλε αγαθέ…»

Ο π. Σταύρος, που σήμερα διάγει το 84ον έτος της ηλικίας του, αδιαλείπτως τιμά την «παρακαταθήκη» που έλαβε πριν 60 έτη, κατά την χειροτονία του, υπό του σεβαστού πνευματικού πατρός και γέροντός του, αοιδίμου Μεγάλου Μητροπολίτου Μαρωνείας Τιμοθέου. Ζει για τον Χριστό και την Εκκλησία του. Πάντοτε συγχωρητικός, ανεκτικός και αληθής ποιμήν και πατέρας. Ο παπα-Σταύρος είναι ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Γεώργιος είναι ο παπα-Σταύρος και αυτό δεν είναι έκφραση υπερβολής, αλλά η κοινή συνείδηση όλου του λαού. Έχει ταυτισθεί δηλαδή το πρόσωπο και το όνομά του με τον Άγιο Γεώργιο Κομοτηνής, όπου, ως ο αρχαιότερος εν ενεργεία κληρικός της Μητροπόλεως Μαρωνείας, συνεχίζει να υπηρετεί και θα συνεχίσει μέχρι του τέλους της επιγείου ζωής του, καθώς η αγάπη κλήρου και λαού, αλλά κυρίως η ευλογία του Αρχιερέως Χριστού, τον συνοδεύουν και τον ενισχύουν πνευματικώς. Στον πολυφίλητο γέροντά μας, πολυσέβαστο και άξιο κληρικό της Μητροπόλεως μας, τον περήφανο θρακιώτη, την ζωντανή ιστορία της τοπικής Εκκλησίας, αρμόζει δεόντως η του θεανθρώπου Αρχιερέως Χριστού μακαρία φωνή: «Ευ δούλε αγαθέ, επί ολίγων ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω». Αμήν.

Υ.Γ: Το Χρυσούν Ιωβηλαίον του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σταύρου Σπορίκη ευχόμεθα από καρδίας να το χαρούν στη ζωή τους και άλλοι, όπου γης, ορθόδοξοι κληρικοί. Ας είναι το παραπάνω ταπεινό κείμενό μας η ελαχίστη τιμή ενώπιον του μεγαλείου της εξηκονταετούς ιερατικής διακονίας και προσφοράς του στον αμπελώνα του Κυρίου.

*Ο Ιωάννης Ελ. Σιδηράς είναι Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.