Η συγκινητικη ιστορια της ιστορικης σημαιας της πολης μας, μεσα απο την εφημεριδα «Πρωια»

Δεύτερο αφιέρωμα σήμερα στο πλαίσιο του εορτασμού από την εφημερίδα μας, του 2020, ως έτους των Ελευθερίων της Θράκης.

Το σημερινό μας αφιέρωμα αφορά στην ιστορική σημαία της Κομοτηνής –ιδιάζουσα η περίπτωσή της στην έκταση της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για την οποία γνωρίζουμε– η οποία «ράφτηκε» από Κομοτηναίες για την πρώτη είσοδο του ελληνικού στρατού στη Θράκη, στις 14 Ιουλίου 1913, την είσοδο του οποίου πραγματικά οι εντόπιοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, αποθέωσαν. Για την ιστορία της χειροποίητης ιστορικής σημαίας της Κομοτηνής έχουν πολλοί γράψει, μεταξύ αυτών, η αείμνηστη Καθηγήτρια Φιλόλογος και Γυμνασιάρχης Μαρία Μαρκίδου στη «Θρακική Επετηρίδα» του ΜΟΚ και ο Εκπαιδευτικός Νίκος Βόλτσης, που έγραψε θεατρικό έργο με την ιστορία της.

Στο πλαίσιο αυτό αναδημοσιεύουμε σήμερα άρθρο της εφημερίδας «Πρωία», που εξέδιδε ο αείμνηστος Απόστολος Κ. Αντωνιάδης, εκδότης και δημοτικός σύμβουλος, πατέρας της διαδόχου του, εκδότριας, αείμνηστης Νίτσας Αντωνιάδου.

Το άρθρο φιλοξενεί την ιστορία της ιστορικής σημαίας της πόλης μας, με στόχο, όπως αναφέρει, «να ενημερώσωμεν τους συμπολίτας μας επί του ζητήματος τούτου, διότι ως σκοπόν της υπάρξεώς μας εθέσαμεν πάντοτε την εξυπηρέτησιν και διαφώτισιν του λαού».

«Πρωία» της 13ης Μαΐου 1959, λοιπόν, ακολούθως, με το κείμενο ως έχει γραμμένο μόνο σε μονοτονικό. Σημειωτέον ότι το κείμενο αυτό φιλοξενήθηκε ολόκληρο στην πρώτη της εφημερίδας σελίδα.   τ.κ.-β., ν. β.

«Ποια η ιστορική σημαία της Κομοτηνής

Η συγκινητική της ιστορία

Όλοι παρευρισκόμεθα στην έπαρση της ιστορικής σημαίας της πόλεώς μας, την παραμονήν της επετείου της Εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου. Δεν αποκλείεται πολλοί από ημάς και προ πάντων από τους νεώτερους κατοίκους της Κομοτηνής, να μη γνωρίζουν ποια είναι η ιστορική Σημαία και γιατί λέγεται ιστορική. Επειδή δε προηγείται πάντοτε η γνώσις και ακολουθεί η πίστις, θα προσπαθήσωμεν να ενημερώσωμεν τους συμπολίτας μας επί του ζητήματος τούτου, διότι ως σκοπόν της υπάρξεώς μας εθέσαμεν πάντοτε την εξυπηρέτησιν και διαφώτισιν του λαού.
Όπως θα δείτε όλοι σας, η ιστορική Σημαία, είναι ένα πανί, ραμμένο κάπως βιαστικά, χωρίς μάλιστα τας κανονικάς διαστάσεις σημαίας, που έχει γύρω του κρόσια. Επί της σημαίας αυτή είναι κεντημέναι με άσπρη κλωστή πέντε χρονολογίαι.

Στα 1913, 14 Ιουλίου ήλθε στην Κομοτηνή Ελληνικός στρατός. Η υποδοχή που του έγινε δεν περιγράφεται. Ο ενθουσιασμός και το παραλήρημα Ελλήνων και Τούρκων ήτο κάτι το ασύλληπτον. Τι αισθάνεται ένας σιδηροδέσμιος οδηγούμενος στο ικρίωμα, όταν ξαφνικά του λύσουν τα δεσμά και τον αφήσουν ελεύθερο να χαρή της ζωή; Κάτι τέτοιοι αισθάνθηκε ο πληθυσμός αυτός όταν γκρεμίστηκαν οι Βούλγαροι κι’ ήρθε στην πόλι Ελληνικός στρατός. Τόσην εντύπωσιν έκαμαν και εις τους στρατιώτας μας τα πλούσια αισθήματα των Κομοτηναίων ώστε όλοι τους εδάκρυσαν. Όταν δε μετά τινας ημέρας απέθανεν εις εκ των στρατιωτών εξ ασθενείας και ετάφη με μεγαλειώδεις τιμάς και με συμμετοχήν όλου ανεξαιρέτως του λαού, τότε οι στρατιώται μάς έλεγον: «ανάμεσα σε τέτοιο λαό να πεθαίνει κανείς, είναι ευτυχής».

Επειδή λοιπόν το στρατιωτικόν τμήμα δεν είχε ιδική του Σημαίαν ο επί κεφαλής αξιωματικός εζήτησε μίαν σημαίαν από τους κατοίκους. Κορίτσια της Κομοτηνής έρραψαν αμέσως τη σημαία αυτή και την εφιλοτέχνησαν με τα κρόσια και την παρέδωσαν στο στρατό. Η σημαία υψώθηκε τότε εις το διοικητήριον, όπου τώρα το δικαστικόν μέγαρον, και εκυμάτιζεν εκεί όσας ημέρας παρέμεινεν εδώ ο στρατός μας. Όταν ο στρατός διετάχθη να αποσυρθή προς μεγίστην λύπην του πληθυσμού, ο οποίος ωλοφύρετο, την 8ην Αυγούστου του ιδίου έτους, ο Κρης δεκανεύς Παπηλιάκης (δικηγόρος) παρέλαβε «μεθ’ εαυτού την Σημαίαν». Όταν μετέβη με άδειαν εις την Πατρίδα του την παρέδωσεν εις τον πάππον του οπλαρχηγόν, με την παράκλησιν να την αποστείλη εις τον Δήμαρχον Κομοτηναίων, όταν θα ελευθερή η Κομοτηνή. Ο κ. Παπαηλιάκης ετήρησε τον λόγον του. Το 1920, όταν δήμαρχος ήτο ο αείμνηστος Σούζος παρέλαβε την Σημαίαν συνοδευομένην και από μίαν εμπνευσμένην και συγκινητικήν επιστολή του κ. Παπαηλιάκη. Ούτος βραδύτερον ηυτύχησε να επισκεφθή αυτοπροσώπως την πόλιν μας και να εκφράση τα προς την πόλιν και τον λαόν μας αισθήματά του. Η Σημαία έκτοτε διεφυλάχθη εις το δημαρχείον ως ιστορικόν κειμήλιον. Από του 1928 δε, δημαρχούντος του Σοφ. Κομνηνού, καθιερώθη η εν επισήμω τελετή έπαρσις αυτής.

Το 1941 όταν εισήλθον οι Βούλγαροι, ο δημοτικός υπάλληλος κ. Ν. Μακαρώνης παρέλαβε και εφύλαξε την άνω σημαίαν, την οποίαν παρέδωσεν εις τον Δήμον* ευθύς ως επανήλθον αι Ελληνικαί αρχαί εις την πόλιν μας και έτυχε ευαρεσκείας δια την πατριωτικήν του χειρονομίαν

».

*Ο συντάκτης του άρθρου εννοεί την παράδοση της Σημαίας στον τότε Δήμαρχο Κομοτηνής, τον αείμνηστο Χρήστο Μαρκίδη, τον πρώτο Δήμαρχο μετά την πρώτη απελευθέρωση της πόλης από το ΕΑΜ, με ευθύνη και επιμέλεια του οποίου κεντήθηκε η ημερομηνία της απελευθέρωσής της από τους Βουλγάρους κατακτητές, η 14η Σεπτεμβρίου 1944. Πρόκειται για την πέμπτη ιστορική ημερομηνία που αναγράφεται στην Ιστορική Σημαία της Κομοτηνής.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.