Τυπος Οπτικοακουστικος #2: Unorthodox

Περίπτωση δεύτερη

Λαέ του «ΠτΘ», διαβάζετε μια νεοσύστατη στήλη με τον παραπάνω τίτλο. Γράφει ο περιζήτητος Σπύρος Νταντανίδης, διχως να μιλάει για την εκδότρια, μα για τον άλλο του έρωτα: το σινεμά.

Μπορείτε να διαβάσετε προτάσεις και γνώμες για ταινίες, τηλεόραση, πλατφόρμες και ό,τι άλλο γράψει αυτός που μας έχει φορτωθεί. Ούτως ή άλλως γράφει όποτε του καπνίσει…

Τύπος Οπτικοακουστικός #2 λοιπόν…

Περίπτωση δεύτερη

Unorthodox. (2020). Schrader M. Studio Airlift Real Film Berlin Gmbh. Γερμανία.
 
 
Λοιπόν λοιπόν,

Η «καραντίνα» δεν είναι ευκαιρία, είναι εξαναγκασμός, μιας και λείπει το στοιχείο της επιλογής.
 
Εμείς που είμαστε τυχεροί/ές/ά και έχουμε ρεύμα, σπίτι, φαγητό και άλλα τέτοια· τυχαίνει μερικές φορές να το σκεφτόμαστε να νιώθουμε μια ευγνωμοσύνη και μετά να χαραμίζουμε την τύχη μας βλέποντας ταινίες χαζές, σειρές ανιαρές.
 
Αυτήν την αστοχία ήρθε με τον ιό να αποτρέψει αυτή η στήλη και να προτείνει ταινίες που δεν έχεις δει, ή και που πρέπει να δεις με άλλο μάτι, πιο θολό.

Unorthodox

Από τον τίτλο και μόνο υποψιάστηκα πως αγγίζει κάπως την θρησκεία. Καλά έκανα.

Γενική εικόνα

Λίγα επεισόδια, όσα χρειάζονται. Μπορεί να φαίνεται χαζό αν δεν έχεις ασχοληθεί ποτέ, αλλά το να κάνεις μια σειρά με μικρό αριθμό επεισοδίων και χωρίς να πρέπει να βγάζεις ένα κάθε βδομάδα ή ακόμα χειρότερα τέσσερα και πέντε κάθε εβδομάδα, είναι πολύ ουσιώδες βήμα προς την αναβάθμιση του υλικού που θεωρούσαμε «τηλεοπτικό σκουπίδι» λίγα χρόνια πριν. Οι δημιουργοί μπορούν να κάνουν ένα έργο με επεισόδια, αλλά χωρίς ασφυκτική πίεση. Έτσι μας δίνουν περισσότερο «θαυμαστό» υλικό.
 
Επανέρχομαι στο θέμα. Η σειρά είναι σύντομη, μα δεν νιώθεις πως λείπει κάτι. Πρωταγωνίστρια είναι μια νεαρή κοπέλα, η Έστερ, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια γειτονιά του Μπρούκλιν του Μεγάλου Μήλου (Νέα Υόρκη), που απαρτίζεται από μια τόσο συντηρητική εβραϊκή κοινότητα, από την οποία η ίδια ουδέποτε έχει φύγει. Μέχρι που έφυγε. Και ξεκινάει η πλοκή.

Η πλοκή 

Δεν θα πω πολλά εδώ. Όχι γιατί δεν τα λέω καλά- ξέρετε πόσο θαυμάζω τον εαυτό μου- απλά είναι ωραία δοσμένο και δεν αξίζει να σας πω εγώ κάτι που μπορείτε να δείτε.
 
Βασικό είναι πως δεν υπάρχει σημείο που δεν αγχωνόμουν για την Έστερ, ή δεν την συμπονούσα ή δεν χαιρόμουν για αυτήν. Οπότε η ηρωίδα μας, κάνει πολλά βήματα μες στο έργο, περνάει από πολλά στάδια και καταφέρνει κερδίζοντας ή όχι τον στόχο της, να είναι μια αλλιώτικη Έστερ. Τα χαρακτηριστικά της δεν έχουν αλλοιωθεί, αλλά έχουν μονάχα διαμορφωθεί υπό νέες συνθήκες και αρχές. Όπως όταν ακούς ένα τραγούδι και σου αλλάζει την μέρα, βλέπεις μια ταινία κι αλλάζεις χιούμορ, γνωρίζεις έναν άνθρωπο κι αλλάζει η ζωή σου.

Ακόμα πιο σημαντικό είναι πως ενώ η πρωταγωνίστρια έρχεται από έναν αλλιώτικο κόσμο, μπορούμε και την νιώθουμε οικεία. Σε αυτό βοηθάει πάρα πολύ η χρήση δευτερευόντων χαρακτήρων που λειτουργούν ως «κλειδιά». Άλλες φορές τους λέμε και “foil characters”, καθώς υπάρχουν για να φωτίζουν κι από μια άλλη γωνία τον κεντρικό χαρακτήρα.

Ατάκα

Έστερ: Δεν είμαι μηχανή παραγωγής μωρών.
 

Τρέιλερ

Μέθοδος

Η σειρά «τρέχει», μαζί με την Έστερ, προς το άγνωστο ενώ παράλληλα κοιτάζει πίσω, ξανά και ξανά και ξανά, κάνοντας αναδρομές στο παρελθόν. Αυτό αντικειμενικά δεν μας αρέσει σε αυτήν την στήλη. Λέμε πως το flashback είναι μέθοδος για τεμπέληδες. Εδώ ωστόσο τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ο μόνος τρόπος για να χειριστείς σωστά τα flashbacks είναι να γνωρίζεις και να σέβεσαι την έννοια του χρόνου και κάθε σκηνή που δεν είναι στο παρόν να έχει να δώσει πολλά χρήσιμα και όμορφα στοιχεία για το έργο όχι μόνο στην επόμενη σκηνή, αλλά συνολικά στο έργο. Θα δούμε στο μέλλον, άλλο ένα έργο που το κάνει αυτό, ακόμα καλύτερα από το “Unorthodox”, αλλά προς το παρών θα σας αφήσω με την αγωνία.

Φαγούρα 

Όσο το έβλεπα έξυνα το κεφάλι μου-ναι μπορώ- και σκεφτόμουν τις παραδόσεις, τα ήθη, τις γλώσσες και τις ιδιοτροπίες των λαών.

Φυσικά η σειρά θα «μιλήσει» για τις πληγές του ναζισμού, εμπεριέχει στοιχεία κατά του ρατσισμού και κοινώς «παίζει» πολλά χαρτιά εναντίον του μίσους.
Αλλά αυτό το έχετε ακούσει ξανά, ελπίζω. Το άλλο που κάνει, λίγο πιο ήσυχα, είναι να αυξάνει το ενδιαφέρον για την κληρονομιά, όχι μόνο των δικών σου ανθρώπων, αλλά και όλων των άλλων, που στο κάτω κάτω, μάλλον στο πάνω πάνω, και αυτοί δικοί σου είναι.

Φάλτσο 

Θα μπορούσε να πάει πολύ πιο βαθιά.

Η επιτυχία που απολαμβάνει αυτή η σειρά δεν προκύπτει από τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι άρτια, αλλά όχι αριστοτεχνικά, ούτε όμως από το βάθος του χαρακτήρα.

Βλέπουμε την Έστερ σε πολλά σημεία, ωστόσο δεν καταφέρνουμε να την «δούμε» μέχρι το κόκκαλο και το μεδούλι. Δεν λέω πως είναι επιφανειακό, αλλά πως πρέπει να φτάσει βαθύτερα ο φακός στην προσωπικότητα της ηρωίδας.
 

Γιατί τόσος θόρυβος;

Αυτό το απαντάμε στην επόμενη στροφή κατά 60%.
 
Το υπόλοιπο 40% είναι το ότι αγγίζει βαρύτατα θέματα χωρίς να τα υποτιμά, αλλά -εδώ έχουμε ένα κλειδί της νέας mainstream τάσης- και χωρίς να γίνεται πραγματικά έντονο και επίπονο. Δεν βιώνουμε στο έπακρο αυτά που ζει η ηρωίδα, δεν συμμεριζόμαστε πλήρως κάθε τραύμα και δεν βρισκόμαστε ανάμεσα στις επιλογές της βιώνοντας κάθε άγχος που προκαλεί ένα δίλημμα.

Συνηθίζει η Τέχνη να αφήνει πολλές επιλογές στον/ην θεατή αν και το “Unorthodox” δεν θυμίζει τέτοια τέχνη.

Ίσως να συζητάει ενδιαφέροντα θέματα χωρίς ρίσκα, ίσως και να το αφήνει πάνω μας…

Εδώ έγινε η διαφορά 

Σκηνοθέτις: Γυναίκα
Σενάριο: Γυναίκες
Συγγραφέας πρωτότυπου βιβλίου: Γυναίκα
Διεύθυνση Παραγωγής: Γυναίκα
5/6 παραγωγούς: Γυναίκες
 
Όπως και σε Διανομή, Μοντάζ, Καλλιτεχνική Διεύθυνση και πολλά αλλά πόστα καλύπτονται από γυναίκες.
 
Υπερβολικά σπάνιο στον χώρο του Κινηματογράφου. Που η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός έχει χαμηλότερη αμοιβή από τον άντρα που κατέχει τον ίδιο τίτλο. Φανταστείτε λοιπόν τι γίνεται στα χαμηλότερα πόστα. Πόσο σπάνια εμπιστεύεται κάποια εταιρεία παραγωγής γυναίκες σε πόστα που θεωρεί αντρικά και ούτω καθεξής.
 
Αυτή η σειρά αν και δεν είναι το πιο ανατρεπτικό έργο της δεκαετίας, κατάφερε να δώσει μια καλή κλωτσιά στην πατριαρχεία, τόσο σε επίπεδο περιεχομένου, όσο και σε επίπεδο παραγωγής
 

Με τιμή,
Από το δωμάτιο μου που μοιάζει με το σύμπαν πλέον,
Σπύρος Νταντανιδης

 
ΥΓ. Η εκδότρια είναι γυναίκα. Δεν είναι ο εκδότης. Και τα καταφέρνει καλύτερα από εμάς τους άντρες.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.