Κριστιν Μανγκαν, «Κατω απο τον ηλιο της Ταγγερης»

Οι εκδόσεις «Ψυχογιός» συνεχίζουν να στηρίζουν την προώθηση της ξένης λογοτεχνίας φέρνοντας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό βιβλία μοναδικά. Έτσι, λίγο έχει που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το μυθιστόρημα «Κάτω από τον ήλιο της Ταγγέρης» (2020) της Κριστίν Μανγκάν σε μετάφραση της Κατερίνας Καπνίση, ενώ κυκλοφορεί παράλληλα και σε άλλες 18 χώρες. Είναι η κατάλληλη επιλογή γι’ όσους επιθυμούν να ταξιδέψουν σε χώρες εξωτικές και σε ιστορίες μακρινές, οι οποίες απλώνονται στις 352 σελίδες του βιβλίου.

Η υπόθεση του βιβλίου

Ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενε να δει η Άλις Σίπλεϊ στην Ταγγέρη ήταν η Λούσι Μέισον. Κάποτε ήταν αχώριστες, αλλά από εκείνο το ατύχημα στο Μπένινγκτον δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Τώρα η παλιά της συγκάτοικος στεκόταν μπροστά της, δείχνοντας πως ήθελε να ξαναγίνουν όλα όπως πριν. Και ίσως δεν ήταν κακή ιδέα. Η Άλις, που είχε έρθει νιόπαντρη στο Μαρόκο με τον άντρα της, δεν μπορούσε να συνηθίσει τα πολύβουα παζάρια και την εξαντλητική ζέστη. Η άφοβη Λούσι θα την έβγαζε από το καβούκι της, θα τη βοηθούσε να προσαρμοστεί.
Αλλά σύντομα ένα γνώριμο συναίσθημα αρχίζει να κατατρώει την Άλις· ένιωθε πως η Λούσι την έλεγχε και την καθοδηγούσε σε κάθε της κίνηση. Κι όταν ο σύζυγός της εξαφανίστηκε, η Άλις άρχισε να αμφιβάλλει για τα πάντα: τη σχέση της με την αινιγματική φίλη της, την απόφασή της να έρθει στην Ταγγέρη, την ίδια την πνευματική της ισορροπία…

Μεταξύ τόπου και προσώπων

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο πρόλογος του βιβλίου ξεκινά με την εύρεση του πτώματος ενός άντρα από μια ομάδα τριών ατόμων, γεγονός που σηματοδοτεί τον προγενέστερο φόνο. Συγκεκριμένα διαβάζουμε: «Χρειάζονται τρεις για να τραβήξουν το πτώμα από το νερό. Είναι άντρας –μόνο αυτό μπορούν να διακρίνουν και τίποτα παραπάνω. Τα πουλιά τον έτρωγαν μέχρι εκείνη την ώρα, ίσως επειδή προσέλκυσε την προσοχή τους το αστραφτερό κομμάτι ασημιού που στολίζει τη γραβάτα του. Είναι όμως κίσσες μόνο, θυμίζουν στον εαυτό τους. Πρέπει να έβλεπε τρεις, λέει ένας από τους άντρες στους άλλους –μια αδέξια απόπειρα χιούμορ. Τον σηκώνουν, ξαφνιασμένοι από το βάρος. Οι νεκροί ζυγίζουν παραπάνω; αναρωτιέται ένας άλλος δυνατά. Μαζί περιμένουν την αστυνομία να φτάσει, κάνοντας ό,τι μπορούν να μην κοιτάξουν κάτω, για να αποφύγουν τις άδειες κόγχες όπου κάποτε υπήρχαν τα μάτια του νεκρού άντρα. Είναι άγνωστοι μεταξύ τους αυτοί οι τρεις, αλλά τώρα τους δένει κάτι πιο βαθύ από συγγένεια».
Οι πληροφορίες που δίνονται αφορούν μόνο το φύλο του θύματος, τον αριθμό των ατόμων που ανέσυραν το πτώμα και τη μεταξύ τους σχέση, προκειμένου οι αναγνώστες να εισέλθουν με έναν απότομο και καθηλωτικό τρόπο στην ανάγνωση του μυθιστορήματος, όπως απαιτεί και το σκηνικό μιας δολοφονίας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στον πρόλογο παρουσιάζει το τελευταίο μέρος, όπου η αφηγήτρια συναντάει ένα άγνωστο κοκκινομάλλικο κορίτσι μπροστά της και η φωνή της ταυτίζεται μ’ αυτή της συγγραφέως. Διαβάζουμε: «“Από πού ήρθες;” ρωτάω κοφτά, θυμωμένη που δεν έχει μπει στον κόπο να χτυπήσει. Αγνοεί την ερώτησή μου. “Δεν πεινάς σήμερα;”. Στο χέρι της είναι ένα κουτάλι γεμάτο με μια γκρίζα ουσία –αναζητώ την ονομασία της, αλλά το μυαλό μου αρνείται να ενδώσει. Θυμωμένη τώρα, το σπρώχνω μακριά και δείχνω το μικρό κομμάτι χαρτί δίπλα στο κρεβάτι μου. “Πέταξέ το αυτό στον κάδο”, της λέω. “Κάποιος μου αφήνει σημειώματα με διάφορες ανοησίες γραμμένες πάνω”. Χαλαρώνω στο κρεβάτι, τραβώντας τα καλύμματα κοντά στο πιγούνι μου. Είναι καλοκαίρι, νομίζω, αλλά ξαφνικά νιώθω το δωμάτιό μου κρύο σαν χειμώνα».

Μια σειρά από αντιθέσεις, από παράδοξα κι από άγνωστα μεταξύ τους πρόσωπα που συναντίουνται στην πορεία του μυθιστορήματος γεμίζουν τις σελίδες της Κριστίν Μανγκάν. Όμως κι η μεταφράστρια,  Κατερίνα Καπνίση,  συμβάλλει στη γέννηση αυτού του βιβλίου, αν λάβουμε υπόψη μας πως κάθε μετάφραση δημιουργεί από την αρχή την λογοτεχνική παραγωγή. 

Τέλος, μέσα σ’ όλα αυτά ας μην ξεχνάμε τον τόπο που πρωταγωνιστεί και εμπερικλύει κάθε ήρωα και αναγνώστη το «Μαρόκο. Το όνομα έφερνε στο μυαλό εικόνες ενός αχανούς, έρημου κενού, ενός διεισδυτικού, κόκκινου ήλιου», διαβάζουμε.  Γεγονός που συνδέεται με τον τίτλο «κάτω από τον ήλιο της Ταγγέρης» που εξαιτίας μιας δολοφονίας γίνεται κόκκινος, ή μήπως όχι;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Κριστίν Μανγκάν γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, των ΗΠΑ. Πήρε MFA στη δημιουργική γραφή από το Πανεπιστήμιο του Νότιου Μέιν και, στη συνέχεια, έκανε το διδακτορικό της στο University College του Δουβλίνου, με θέμα τη γοτθική μυθοπλασία του 18ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ευρώπη ταξίδεψε σε αρκετές χώρες. Τώρα ζει στο Μπρούκλιν και ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή. Τo «Κάτω από τον ήλιο της Ταγγέρης» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, έγινε μπεστ σέλερ και, εκτός από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, κυκλοφορεί μέχρι στιγμής και σε 18 ακόμη χώρες. Πρόσφατα μάλιστα ανακοινώθηκε πως θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη από την εταιρεία του Τζορτζ Κλούνι, με πρωταγωνίστρια τη Σκάρλετ Τζοχάνσον.

Ένα «χιτσκοκικό» μυθιστόρημα

Ο συγγραφέας Τζόις Κάρολ Όουτς σημειώνει για το μυθιστόρημα: «Λες και η Ντόνα Ταρτ, η Τζίλιαν Φλιν και η Πατρίσια Χάισμιθ συνεργάστηκαν για να γράψουν το σενάριο μιας ταινίας του Χίτσκοκ – αγωνιώδες και ατμοσφαιρικό». Μια σημείωση που τη συναντάμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και μας προϊδεάζει για την αναγνωστική μας συνέχεια. Μια συνέχεια που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας καθηλώσει γύρω από το μυστήριό της και από την αναζήτηση της λύσης του.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.