«Οταν δεις τη φρικη…»

«Νιώθουμε πως έχουμε δικαίωμα να γονιμοποιούμε τεχνητά μια αγελάδα και να κλέβουμε το μωρό της, παρόλο που οι κραυγές απελπισίας της είναι ολοφάνερες. Μετά παίρνουμε το γάλα της που προορίζεται για το μικρό της και το βάζουμε στον καφέ και στα δημητριακά μας», είπε ο Χοακίν Φίνιξ, σχεδόν βουρκώνοντας και κομπιάζοντας

«Πιστεύω πως το μεγαλύτερο δώρο που μου δόθηκε, και σε πολλούς ανθρώπους (στη βιομηχανία του θεάματος), είναι η ευκαιρία να χρησιμοποιώ τη φωνή μου για όσους δεν έχουν», είπε ο Χοακίν Φίνιξ από το κόκκινο χαλί κρατώντας το Οσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Και το έκανε. Εδωσε φωνή σε ανθρώπους που υφίστανται διακρίσεις, μίλησε για τον σεξισμό, τον ρατσισμό, τα queer δικαιώματα, το (άδικο) δίκαιο του ισχυρού. Και όχι μόνο. Εδωσε φωνή και στα πλάσματα που τη στερούνται, στα αιώνια αόρατα θύματα, στα ζώα.
 
Ο 45χρονος ηθοποιός σταμάτησε να τρώει κρέας –δηλαδή σταμάτησε να σκοτώνει ζώα (κατά παραγγελίαν)– από την ηλικία των 3 ετών. Τότε είχε βρεθεί με την οικογένειά του σε ένα φορτηγό πλοίο από τη Βενεζουέλα με προορισμό το Μαϊάμι και έβλεπε μαζί με τα αδέλφια του και τη μητέρα του τους ψαράδες να πετούν με μανία τα ζωντανά ψάρια στα σκαριά του πλοίου και να τα αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητα από ασφυξία ενώ σπαρταρούσαν. Σε αυτήν την τόσο μικρή ηλικία εκείνος και τα μεγαλύτερα αδέλφια του κατάλαβαν ότι τα ψάρια δεν είναι φαγητό, αλλά αθώα πλάσματα που οδηγούνται στον θάνατο εξαιτίας των ανθρώπων.
 
Αυτή ήταν η αρχή για να γίνει όχι απλώς βίγκαν αλλά και ακτιβιστής. Η PETA, Ανθρωποι για την Ηθική Μεταχείριση των Ζώων, τον ανακήρυξε Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2019.
 
«Οταν δεις τη φρίκη πίσω από τις κλειστές πόρτες και τα σφαγεία στη βιομηχανική κτηνοτροφία, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κάνεις κάτι δραστικό για να τη σταματήσεις», έχει δηλώσει ο Χοακίν Φίνιξ που αμέσως μετά την 26η τελετή απονομής των βραβείων SAG, όπου απέσπασε ακόμα ένα βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου για το «Τζόκερ», πήγε σε σφαγείο της Καλιφόρνιας προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την προγραμματισμένη σφαγή των χοίρων και να τους προσφέρει για τελευταία φορά νερό και συμπαράσταση μαζί με άλλους φιλόζωους. «Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τα βασανιστήρια και την αγωνία των ζώων στις διαδικασίες σφαγής των εργοστασίων κρέατος. Εγώ στέκομαι εδώ ως μάρτυρας. Οφείλω να είμαι εδώ», επεσήμανε εκείνη την ημέρα μιλώντας στο CNN. Εξάλλου το χορτοφαγικό μενού στα Οσκαρ και στις Χρυσές Σφαίρες παρατέθηκε κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας.
 
«Νομίζω πως έχουμε αποσυνδεθεί πολύ από τον φυσικό κόσμο. Πολλοί από εμάς έχουμε μια εγωκεντρική οπτική του κόσμου και πιστεύουμε πως είμαστε το κέντρο του σύμπαντος. Μπαίνουμε στον φυσικό κόσμο και τον λεηλατούμε για τις πηγές του. Νιώθουμε πως έχουμε δικαίωμα να γονιμοποιούμε τεχνητά μια αγελάδα και να κλέβουμε το μωρό της, παρόλο που οι κραυγές απελπισίας της είναι ολοφάνερες. Μετά παίρνουμε το γάλα της που προορίζεται για το μικρό της και το βάζουμε στον καφέ και τα δημητριακά μας», είπε ο Χοακίν Φίνιξ σχεδόν βουρκώνοντας και κομπιάζοντας.
 
Πολλοί συγκινήθηκαν με την ομιλία του. Αρκετοί προβληματίστηκαν. Κάποιοι επιχείρησαν να την αποδομήσουν διότι έκριναν ότι πρόκειται περί συμψηφισμού και η ανωτερότητα του ανθρώπινου είδους είναι αυταπόδεικτη. Ακόμη και κάποιοι δικαιωματιστές α λα καρτ υποστήριξαν ότι βίγκαν γίνεσαι από επιλογή, ενώ ΛΟΑΤΚΙ όχι. Ο κόσμος είναι τόσο ανθρωποκεντρικός που δύσκολα μπορεί να καταλάβει ότι το ζήτημα δεν είναι αν επιλέγει ο άνθρωπος να φάει κρέας ή όχι, δεν είναι μία διατροφική συνήθεια. Το ζήτημα είναι ότι τα ζώα δεν αποτελούν φαγητό, δεν είναι απλώς κρέας. Τα ζώα είναι συναισθανόμενα όντα που δεν επιλέγουν να βασανίζονται, να σφάζονται και να δολοφονούνται. Αρα για τα ζώα δεν είναι επιλογή.
 
Μπορεί η σφαγή των ζώων αλλά και ο βασανισμός τους να είναι νόμιμος, αυτό δεν τον καθιστά όμως και ηθικό. Η αντίληψη του ανθρώπου ότι είναι ανώτερος από τα ζώα δεν περιορίζεται εξάλλου μόνο στα μη έλλογα όντα. Η ίδια αντίληψη ήταν που έκανε τους αποικιοκράτες να ζωοποιούν τους αυτόχθονες κατοίκους και να τους αποκλείουν από την πολιτική κοινότητα και να τους στερούν δικαιώματα. Η αντίληψη ότι η ζωή τους είναι μικρότερης αξίας, κατώτερη, με εκείνους να έχουν δικαιώματα πάνω τους λόγω της ανωτερότητάς τους. Κάποτε ήταν νόμιμο στην Αμερική οι μαύροι να είναι σκλάβοι, πλέον δεν είναι.
 
Για πρώτη φορά ένας ηθοποιός που κερδίζει Οσκαρ δεν ευχαριστεί τη μαμά του και τον μπαμπά του, δεν αναλώνεται στο υπερφίαλο εγώ του, αλλά επιλέγει να μιλήσει για τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων και των ζώων. Και τόλμησε να βάλει στην ίδια ατζέντα –όχι δεν τα έβαλε στο ζύγι– τα δικαιώματα των ζώων δίχως να τα υποτιμήσει ως δευτέρας κατηγορίας.
 
* Η κ. Σταματίνα Σταματάκου είναι δημοσιογράφος.
 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.