Γρηγορης – Ευαγγελος Καλαβρος: Η επεμβαση στη Συρια, προαποφασισμενο σχεδιο ανακατανομης της επιρροης στον χωρο της Βορειοανατολικης Συριας

Την άποψη ότι η εισβολή της Τουρκία στη Βόρεια Συρία έγινε βάση σχεδίου, και αποτελεί εξόφληση ανοιχτής επιταγής του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ προς τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν εξέφρασε μιλώντας στον «ΠτΘ» ο ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Γρηγόριος-Ευάγγελος Καλαβρός.
 
Ο κ. Καλαβρός κληθείς να σχολιάσει τα δύο καίρια ζητήματα της παγκόσμιας, αυτή τη στιγμή, πολιτικής επικαιρότητας, εξήγησε πως κερδισμένος από την εισβολή στη Συρία και τις τελευταίες εξελίξεις βγαίνει ο Μπασάραλ Άσαντ και κατ’ επέκταση η σύμμαχός του Ρωσία, η οποία διαθέτει τη μοναδική ναυτική της βάση στη Μεσόγειο στη Συρία.
 
Ο ίδιος υπενθύμισε πως διαχρονικά στην παγκόσμια ιστορία «το ξεπούλημα των λαών από τους νικητές όταν τελειώσει ένα πρόβλημα» είναι σύνηθες, για να κατευνάσει επίσης τις ανησυχίες όσων μιλούν για αύξηση των μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθότι αυτά δεν εξαρτώνται όπως τόνισε από τις εξελίξεις στη Συρία, αλλά από την πρόθεση του Ερντογάν να «ανοίξει την κάνουλα» των ήδη 3,5 εκ. προσφύγων εντός της Τουρκίας.
 
Ο Ομότιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης στάθηκε και στην αμήχανη στάση της Ε.Ε. απέναντι στις διεθνείς εξελίξεις και τη Συρία, κάνοντας λόγο για μία «βραχυκυκλωμένη» από την εσπευσμένη διεύρυνση της στις χώρες του Βίσεγκραντ, για να σχολιάσει επίσης και τις εξελίξεις στην ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας αλλά και το ενδεχόμενο αυτές να επηρεάσουν αρνητικά τα όσα ορίζει η Συμφωνία των Πρεσπών.
 
Γρηγόρης-Ευάγγελος Καλαβρός όμως…

«Ο Τραμπ ενεργεί μάλλον ως κτηματομεσίτης παρά ως πρόεδρος μιας υπερδύναμης»

ΠτΘ: κ. Καλαβρέ ως προς τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της Συρίας είχαμε την συμφωνία μεταξύ του Ρώσου Προέδρου Β. Πούτιν με τον Ρ.Τ. Ερντογάν, όπου πέρα της νέας διορίας 150 ωρών αποφάσισαν κοινές περιπολίες στην περιοχή. Ποιοι ήταν οι λόγοι που ώθησαν την Τουρκία να εισβάλλει και τι αποζητά;
Γ.-Ε.Κ.: Παρακολουθούμε το τελευταίο δεκαπενθήμερο την εξέλιξη ενός προαποφασισμένου σχεδίου ανακατανομής της επιρροής στο χώρο της Βορειοανατολικής Συρίας, ανατολικά του Ευφράτη.
 
Για την εφαρμογή του σχεδίου επελέγη η στιγμή που ο μεν πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται─στο εσωτερικό των ΗΠΑ─ σε πολιτικά δεινή θέση, με τη διαδικασία καθαίρεσής του να έχει δρομολογηθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, όπως λένε και οι Αμερικανοί πολιτικοί αναλυτές, ως κουτσή πάπια (lameduck).
 
Η έλλειψη πολιτικής ισχύος, εκφράζεται με αυτό τον απερίγραπτο τρόπο που ασκεί εξωτερική πολιτική μέσω twitter και με κριτήρια ιδιωτικής οικονομίας, ενεργώντας μάλλον ως κτηματομεσίτης παρά ως πρόεδρος μιας υπερδύναμης.
 
Ένας άλλος δε ισχυρός παράγοντας της περιοχής χαρακτηρίζεται από κυβερνητική αστάθεια, και έτσι ανακαταγράφεται ο χάρτης επιρροής στην περιοχή της Συρίας, η θέση της οποίας είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, και με την περιοχή του Κόλπου που αποτελεί την περιοχή προμήθειας ενέργειας.
 
Η πολιτική της απόσυρσης των Αμερικανών από τη Συρία ─όσο έβαινε προς επίλυση το πρόβλημα που προκλήθηκε από τον εμφύλιο πόλεμο στην περιοχή, που δημιούργησε και το προσφυγικό ζήτημα, και συνεχίστηκε με την επέμβαση για την καταπολέμηση του ISIS─ είχε εκφραστεί και από την προηγούμενη διοίκηση, όμως επί Ομπάμα η απόσυρση θα ήταν σταδιακή και σε καμία περίπτωση δεν θα οδηγούσε σε δημιουργία νέων ζωνών επιρροής σε ένα ανεξάρτητο κράτος και δεν θα επιλύονταν το ζήτημα του ποιος ασκεί κυριαρχία στη Βόρεια Συρία. Γιατί η Συρία, είναι μεν δικτατορία, είναι όμως ανεξάρτητο κράτος, και όφειλαν όλοι να τη σεβαστούν.

«Ο Ερντογάν επεδίωξε να δημιουργήσει μία ζώνη ασφαλείας για να εξουδετερώσει το μελλοντικό σχεδιασμό για τη δημιουργία ενός Κουρδιστάν»

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Ερντογάν επεδίωξε να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας εύρους 35 χιλιομέτρων βάθους και μήκους 450 χιλιομέτρων, στα σύνορα Τουρκίας- Συρίας, ουσιαστικά για να εξουδετερώσει το μελλοντικό σχεδιασμό για τη δημιουργία ενός Κουρδιστάν, που θα περιλαμβάνει το Συριακό, το Τουρκικό και το Ιρανικό Κουρδιστάν. Δεν θα πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι οι Κούρδοι είναι ένας λαός, όπως και πολλοί άλλοι, που μάχονται για την συγκρότηση ενός ενιαίου κράτους και έχουν προδοθεί όχι μόνο από τους Αμερικανούς, αλλά και από τους Τούρκους, μιας και ο Κεμάλ είχε υποσχεθεί τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους σε αυτούς το 1920.  Αναφέρομαι στους Ατάκτους του Κεμάλ, τον ισχυρό βραχίονα των στρατευμάτων του, σημαντικό τμήμα των οποίων αποτελούσαν οι Κούρδοι. Το 1929 ο Κεμάλ ξέχασε αυτές τις υποσχέσεις του προς τους Κούρδους, όπως τώρα ξέχασαν και οι Αμερικανοί ότι ο σημαντικός συμμαχικός βραχίονας για την καταπολέμηση του χαλιφάτου  ─βεβαίως για δικούς τους λόγους─ ήταν οι Κούρδοι.
 
Έτσι υπήρξε σαφώς σχέδιο Αμερικανορωσοτουρκικό  για την ανακατανομή της επιρροής στην περιοχή, με εξωπολιτικά κριτήρια για τον Τραμπ που έδωσε το πράσινο φως στους Τούρκους, οι οποίοι με τη σειρά τους εκμεταλλεύτηκαν και την κυβερνητική αστάθεια στο Ισραήλ, ενώ οι Ρώσοι έβαλαν τον Ερντογάν να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά.
 
Τα πράγματα βέβαια δεν εξελίχθηκαν όπως τα υπολόγιζε ο Ερντογάν, και από την ζώνη που επιδίωκε, μόνο το 20% έχει περιέλθει υπό την κυριαρχία του τουρκικού στρατού, ενώ και ο Πούτιν μίλησε για τελική αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων. Αυτός ο βάρβαρος τρόπος ανακατανομής της εξουσίας δεν είναι πρωτόγνωρος στην ιστορία, μια και είναι σύνηθες το ξεπούλημα των λαών από τους νικητές όταν τελειώσει ένα πρόβλημα. Όταν δηλαδή έρθει η ώρα της κατανομής των λαφύρων, όταν ξεχνιούνται οι ηθικές δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις.

«Η διοίκηση Τραμπ έχει ωφελήσει σε όλα τα μέτωπα τη Ρωσία, για τον απλούστατο λόγο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έχει συμφέροντα στη Μόσχα»

ΠτΘ: Από ό,τι καταλαβαίνουμε από τα λεγόμενά σας ο ΡετζέπΤαγίπΕρντογάν λειτουργεί ως «πιόνι» των ΗΠΑ. Τελικά ποιος βγαίνει κερδισμένος από όλη αυτή την εμπλοκή;
Γ.-Ε.Κ.: Κερδισμένος βγαίνει ο Άσαντ, δηλαδή οι Ρώσοι, γιατί από τη στιγμή που ισχυροποιείται ο πρόεδρος της Συρίας και αποκτά τον έλεγχο του συνόλου της Συριακής επικράτειας, μπαίνει τυπικά τέλος στον Συριακό εμφύλιο πόλεμο.
 
Οι Ρώσοι, μπορούν να κρατήσουν μια βάση στη χώρα, μιας και η Συρία είναι η μοναδική χώρα της Μεσογείου στην οποία έχουν βάσεις και στρατεύματα, και ελλιμενίζονται τα ρωσικά πλοία που περνούν από τα Στενά.
 
Έτσι οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι ισχύουν οι κατηγορίες κατά του Τραμπ, ότι βοηθήθηκε στην εκλογή του, με παρέμβαση στον κυβερνοχώρο από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, που έχουν επέμβει και στην περίπτωση του BREXIT.
 
Γιατί σήμερα οι πόλεμοι δεν διεξάγονται στα πεδία των μαχών, αλλά στον κυβερνοχώρο, στο διαδίκτυο, με συγκροτημένες και μεθοδικές επεμβάσεις που γίνονται χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των οποίων ασκείται επιρροή στο παγκόσμιο ακροατήριο από τις μυστικές υπηρεσίες μεγάλων χωρών, που διαμορφώνουν τη λαϊκή βούληση στις διάφορες μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις.
 
Κατά τη γνώμη μου αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει σήμερα η δημοκρατία ως πολίτευμα, ότι οι εκλογές νοθεύονται από επεμβάσεις στον κυβερνοχώρο, από εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τη λαϊκή βούληση στις εκλογές, όπως το έκαναν αναμφισβήτητα στην περίπτωση των τελευταίων αμερικανικών εκλογών, και αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος.
 
Η διοίκηση Τραμπ έχει ωφελήσει σε όλα τα μέτωπα τη Ρωσία, για τον απλούστατο λόγο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έχει συμφέροντα στη Μόσχα. Ο Τραμπέχει προκαλέσει παγκόσμια αστάθεια σε μεγάλο βαθμό και έχει οδηγήσει στην κατάρρευση όλο το σύστημα της παγκόσμιας ειρήνης που δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ δεν ξέρουν αν έχουν λόγο ύπαρξης και ποιος είναι ο εχθρός.
 
Αποτέλεσμα είναι αφενός η αμηχανία του ΓΓ του ΝΑΤΟ ο οποίος περιόδευε ως τουρίστας στην περιοχή μας χωρίς να είναι σε θέση να προτείνει ή να προκαλέσει κατάπαυση του πυρός και να επιστρέψει η κατάσταση προ των εχθροπραξιών, αλλά αφετέρου και η αστάθεια εντός της ΕΕ.
 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στη μετάβαση σε μια νέα εποχή, όπου βραχυκυκλωμένη από την εσπευσμένη διεύρυνση στις χώρες του Βίσεγκραντ, έχει περιέλθει σε μια αμηχανία και αδράνεια δυσανάλογη με τον πολιτικό και τον οικονομικό ρόλο της στην Παγκόσμια Σκηνή.

«Η μη αποδοχή της αίτησης εισδοχής της Β. Μακεδονίας στην Ε.Ε. οφείλεται ουσιαστικά στην ανησυχία της Ευρώπης για το πού πάει μετά την εσπευσμένη διεύρυνσή της»

ΠτΘ: Αυτή η αμηχανία φάνηκε και από την πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΕ για την επέμβαση στη Συρία, όπου μόλις την Δευτέρα καταδίκασε την εισβολή με κοινή δήλωσή  της…
Γ.-Ε.Κ.: Η ανακοίνωση είναι μια ακραία έκφραση αμηχανίας, αλλά έχουμε επίσης και την ασυνέπεια που επέδειξε η ΕΕ, στην αποδοχή της αίτησης εισδοχής των δύο νεότερων μελών, της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας, η οποία αδυναμία συγκρότησης ομοφώνως αποδοχής για την έναρξη διαπραγματεύσεων οφείλονταν εν μέρει τυπικά στο βέτο της Γαλλίας, ουσιαστικά στην ανησυχία του Μακρόν και όλης της Ευρώπης για το πού πάει η Ευρώπη, μετά την εσπευσμένη διεύρυνσή της.
 
Το βραχυκύκλωμα αυτό φαίνεται από την αδυναμία αντιμετώπισης του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος, με αποδέκτες την Ιταλία και την Ελλάδα, με τους υπόλοιπους να είναι αδιάφοροι, στο στοιχειώδες ανθρωπιστικό καθήκον, το απορρέον από το διεθνές δίκαιο, της παροχής δηλαδή ασύλου σε εκείνους που το δικαιούνται, και στη διευκόλυνση της μετανάστευσης, αν υπάρχει δυνατότητα αποδοχής μεταναστών.
 
Αυτή η ανησυχία του Μακρόν, εκφράστηκε με το βέτο, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός η Βόρεια Μακεδονία, που έχει τα προσόντα να πάρει ημερομηνία έναρξης, σε αντίθεση με την Αλβανία, για την οποία οι αντιρρήσεις που εκφράστηκαν είναι σωστές, καθώς δεν έχουν γίνει οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση είναι χειρότερη από τις χώρες του Βίσεγκραντ ή άλλες που έχουν μαφία και δεν ισχύει το κράτος δικαίου και η δημοκρατική αρχή, όπως η Πολωνία.
 
«Το βέτο Μακρόν στην έναρξη της διαδικασίας ένταξης της Β.Μακεδονίας κρύβει μία μικρή κακία του Γάλλου Προέδρου για την απόρριψη τής εκ μέρους του προταθείσας Επιτρόπου για το Ευρωκοινοβούλιο»
 
Έχει στο βάθος της όμως και μια μικρή κακία του Μακρόν, γιατί απορρίφθηκε η εκ μέρους του προταθείσα Επίτροπος στη διαδικασία ακρόασης των υποψηφίων επιτρόπων εκ μέρους του Ευρωκοινοβουλίου,την οποία αποδίδει στη Μέρκελ.
 
Συνοψίζοντας, η εποχή μας και η περιοχή μας χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση ακραίας αστάθειας, μέσα στην οποία κράτη σαν την Ελλάδα πρέπει να είναι πολύ ανήσυχα και προσεκτικά, και να βασίζονται, για την άμυνά τους, όπως εμμέσως πλην σαφώς ελέχθη από τον πρέσβη του Ισραήλ στη χώρα μας,  στις ίδιες δυνάμεις.
 
Να μην περιμένουμε να συμβεί κάτι, ότι κάποιος θα κάνει πόλεμο για εμάς. Αυτό βέβαια δεν με ανησυχεί, γιατί οι Έλληνες μεγαλουργούν και ενώνονται, σε τέτοιες καταστάσεις.
 
Δυστυχώς είναι δείγμα ανωριμότητας αν περιμένουμε μια δραματική εξέλιξη στις εξωτερικές μας σχέσεις ή την εθνική ακεραιότητα για να ομονοήσουμε, αλλά δυστυχώς αυτό διδάσκει η ιστορία.

«Το ergaomnes δεν εξαρτάται από την πορεία των διαπραγματεύσεων της Β. Μακεδονίας με την Ευρώπη»

ΠτΘ: Ποια θα είναι τα αποτελέσματα του Γαλλικού βέτο στη γειτονική χώρα και στη σχέση μας με αυτή, ιδιαίτερα όσο αφορά την ονομασία ergaomnes και τη συμφωνία των Πρεσπών;
Γ.Ε.Κ.: Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι συμφωνία συμβιβασμού και ως τέτοια δεν ικανοποιεί πλήρως και τις δύο πλευρές. Μία συμφωνία στην οποία συμβιβάστηκαν οι δύο πλευρές και πέτυχαν να γυρίσουν σελίδα και να πάνε μπροστά.
 
Ας μην ξεχνάμε όμως την λυσσώδηπίεση που ασκήθηκε στη χώρα  ─και όχι μόνο─από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για την επίτευξη της συμφωνίας, που τώρα, λόγω ατυχούς συγκυρίας και των παραγόντων που ανέφερα,  ζει ένα «βραχυκύκλωμα»στις εξελίξεις.
 
Όμως η Βόρεια Μακεδονία έχει ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, και έχει μεγάλη πιθανότητα το Μάιο του 2020 να πάρει ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων. Αυτό το καταλαβαίνουν οι κάτοικοί της, και παρότι οι δημοσκοπήσεις φέρνουν ως πλειοψηφών το VMRO, έχω την αίσθηση ότι ακόμα και αν βγει αυτό, η πορεία προς την Ευρώπη θα συνεχιστεί.
 
Το ergaomnes δεν εξαρτάται από την πορεία των διαπραγματεύσεων, μια συνθήκη κρίνεται επί του συνόλου της, και όχι σε επιμέρους κεφάλαια, άρα δεν τίθεται ζήτημα όσο δεν έχει καταγγελθεί στο σύνολό της η συνθήκη.
 
Θεωρώ ότι η αναφορά του προέδρου του VMRO σε «Μακεδονία» ήταν καθαρά πολιτική, και έχει πολιτικό και όχι νομικό χαρακτήρα.

«Αν ο Ερντογάν  θέλει να μας “πνίξει” με πρόσφυγες μπορεί να το κάνει αλλά δεν θα το κάνει γιατί  θέλει να το χρησιμοποιήσει ως εργαλείο πίεσης»

ΠτΘ: Οι εξελίξεις στη Συρία θα έχουν αποτελέσματα και στο θέμα του μεταναστευτικού; Υπάρχει έδαφος στην ανησυχία για αύξηση των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη;
Γ.-Ε.Κ: Οι εξελίξεις είναι βάσει σχεδίου, το δε πιθανό κύμα προσφύγων δεν νομίζω ότι θα έρθει προς τα εδώ. Στην Τουρκία υπάρχουν αυτή τη στιγμή 3,5 εκ. πρόσφυγες, με ένα τεράστιο αλισβερίσι να λαμβάνει χώρα στις ακτές του Αιγαίου με τις βάρκες που περνούν. Δεν χρειάζεται άλλες 500.000 για να έχει το όφελος της άσκησης πίεσης προς τη χώρα μας και την Ε.Ε. ο Ερντογάν.  Αν θέλει να μας πνίξει, μπορεί να το κάνει, αλλά δεν  θα το κάνει, τουλάχιστον όχι αθρόως, γιατί θέλει να το χρησιμοποιήσει και ως εργαλείο πίεσης. Ένα εργαλείο πίεσης έχει την αξία του όταν ασκείται σταδιακά, όχι αθρόως και εφάπαξ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.