H δικια μας Αριστερα

Του Γιάννη Πανούση*

Πίστεψες στη διαφάνεια των πραγμάτων,
στην αρετή των υποσχέσεων,
στην απολυτότητα των ονείρων,
στην ανοιχτή καρδιά
που προλέγει το μέλλον…


Λουκάς  Αξελός, Τελευταία Πατρίδα
 

Μπορούμε να μιλάμε επί ώρες, μέρες, χρόνια για την έννοια της Αριστεράς, για την ιστορία της Αριστεράς, για τα λάθη της Αριστεράς, για την κρίση της Αριστεράς και βέβαια για τους αγώνες και τις θυσίες των αριστερών.

Μπορούμε επίσης ν’ αναστοχαστούμε ζητήματα, όπως εάν νοείται «πραξικοπηματική αριστερή Δημοκρατία», εάν η Αστική Αριστερά έχει βαθμίδες εξέλιξης [και ποιές;] ,ή ακόμα εάν ο κυβερνητικός ρεαλισμός ταυτίζεται με τον οπορτουνισμό κι εάν «ο ριζοσπαστισμός μέσα στο ριζοσπαστισμό» είναι συμβατός με το μετασχηματισμό ενός αμιγώς [;] αριστερού κόμματος σε κόμμα Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η αισιοδοξία είναι πάντοτε «επαναστατική» ή εάν συνιστά –κατά Κούντερα- το όπιο του λαού. Μπορώ όμως να ισχυριστώ ότι η Αριστερά αποτελεί σήμερα ένα θεμελιώδη πυλώνα της Δημοκρατίας, έναν κρίσιμο παράγοντα του Κοινοβουλευτισμού και μια ισχυρή δύναμη ελπίδας μέσα στην κοινωνία.

Ποια όμως είναι  τα χαρακτηριστικά αυτής της Αριστεράς εν έτει 2019 στην Ελλάδα;
Τον επαναπροσδιορισμό και την οριοθέτηση της πολύ-τιμης και πολύ-φερνης Αριστεράς θ’ αναζητήσουμε με αρνητικό τρόπο: τί, δηλαδή για εμάς τους υπέρμαχους της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς, «δεν μπορεί να είναι Αριστερά» σήμερα.

  • Δεν νοείται π.χ. Αριστερά του τραμπουκισμού, του εξυπνακισμού, της εύκολης ατάκας, των κλισέ και της διγλωσσίας ,της ψευτομαγκιάς, της κλωτσιάς από πίσω και της γροθιάς από μπρος. Αυτό το «είδος αριστερών αγωνιστών» δεν το θέλει κανείς, ούτε καν οι ίδιοι οι παραδοσιακοί αριστεροί των αγώνων, και κυρίως το απεχθάνεται η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, ανεξαρτήτως του ποιο κόμμα ψηφίζει ο καθένας. Η Αριστερά πολεμάει τους πολιτικούς της αντιπάλους με τα οράματα, τις ιδέες και τα παραδείγματά της κι όχι με ύβρεις και δολοπλοκίες.
  • Δεν «αποκεφαλίζει» η Αριστερά όποιον εξέχει, ευαγγελιζόμενη γενική ισοπέδωση, αλλά συγκεφαλαιώνει, για λόγους εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, ό,τι ωφελεί.
  • Δεν δημιουργεί νέες ανισότητες στο όνομα του συμψηφισμού, αλλά μειώνει τις υπάρχουσες.
  • Δεν αμφισβητεί, ούτε υπονομεύει τους θεσμούς της Δημοκρατίας, αλλά τους σέβεται, τους προστατεύει και τους βαθαίνει.-Δεν ασχημονεί κατά των διαφωνούντων με την πολιτική της ,αλλά αναζητεί συναινέσεις.
  • Δεν λαϊκίζει [«θα δώσουμε την εξουσία στο λαό»],αλλά και δεν λαμβάνει αντι-λαϊκά μέτρα.
  • Δεν εξαγγέλλει «μέτωπα» κατά των άλλων, αλλά ελέγχει τους πολιτικούς της που δεν είχαν ‘καθαρό μέτωπο’[και χέρια]
  • Δεν «εμφυτεύει» δικαστές και διοικητές για να την εξ-υπηρετούν, αλλά διαμορφώνει όρους και προϋποθέσεις διαφάνειας στη λειτουργία των θεσμών.
  • Δεν «πουλάει [αριστερή;] μούρη» μέσω Ποντίφικα και παγκόσμια αναγνώριση μέσω Ρότσιλντ.
  • Δεν εγκλωβίζει φθαρμένα πρόσωπα σε παλαιοκομματικά σχήματα συνεργασίας, αλλά απεγκλωβίζει νέες δυνάμεις προόδου και δημιουργίας.
  • Δεν διαχειρίζεται, λιγότερο ή περισσότερο καλά με τους προηγούμενους, τα respublica, αλλά μετα-ρυθμίζει τα κανονιστικά πλαίσια σπάζοντας τα δεσμά των παθογενειών.
  • Δεν χρησιμοποιεί την Ανοχή στον Άλλον μόνο για καταγγελία ρατσιστικού λόγου/έργου,αλλά την υιοθετεί ως πολιτική στάση και απέναντι στους αντιπάλους .
  • Δεν συντηρεί «κυκλώματα εξουσίας», με το πρόσχημα της ασπίδας απέναντι στα κυκλώματα των εχθρών, αλλά καταργεί κάθε υπόγεια συναλλαγή και διαπλοκή.
  • Δεν παραμορφώνει την Ιστορία για λόγους σκοπιμότητας, αλλά μορφώνει τους νέους για να διαβάζουν και να κατανοούν σωστά τα ιστορικά  γεγονότα.

Το αποτύπωμα της Αριστεράς στην κοινωνία του 2019 πρέπει να είναι καθαρό,αποκαθαρμένο από διχαστικές ιδεοληψίες και το αποτύπωμα στην πολιτική πρέπει να είναι ηθικό, αποδαιμονοποιημένο από εξαρχής αθώους κι από χέρι ενόχους.

Η εποχή των επάρατων και των τεράτων ή και των ξενόδουλων έχει παρέλθει, ελπίζω ανεπιστρεπτί, και σε κάθε περίπτωση δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογεί κάποιος με πολιτικά ξεπερασμένους όρους. Ούτε η Δεξιά, ούτε η Αριστερά είναι ίδιες όπως ήσαν το 1950 ή το 1974.Αν όμως πιστεύουν και οι μεν και οι δε ότι παραμένουν ίδιες κι απαράλλαχτες οφείλουν να ενημερώσουν σχετικά τον ελληνικό λαό για να εισπράξουν τα επιχείρια της απολίθωσης.

Το στοίχημα της Αριστεράς του μέλλοντος δεν είναι μόνο να κερδίσει τις εκλογές αλλά κυρίως ν’ αποκαταστήσει το όνομά της μέσα από διαυγείς διαδικασίες αυτοκάθαρσης κι ανανέωσης, δηλαδή γνήσιου μετασχηματισμού.

Παλιά πρόσωπα σε νέους ρόλους και νέα πρόσωπα σε παλαιούς ρόλους δεν συγκινούν πλέον κανέναν[αριστερό ή μη].

ΥΓ. 

«Κοιτάζω τους συντρόφους που απόμειναν
προσμένοντας να χαθούν
στην επόμενη οργή του Ποσειδώνα
κι αναρωτιέμαι πως αντέχει το σκαρί και πλέει ακόμα
στα θανάσιμα νερά…»


[Δ.Πιστικός, Νυχτερινό]

*Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, π.πρύτανης του ΔΠΘ

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.