Οι σατιρικοί αποκριάτικοι στίχοι του Συλλόγου Εβριτών για τους πολιτικούς του τόπου

Η Θρακιώτικη Αποκριά είναι συνδεδεμένη με τα γνωστά παραδοσιακά και πολύσημα –βωμολοχικά– άσματα, με την σάτιρα του Συλλόγου Εβριτών με εμπνευστή τον πρόεδρο του Χρήστο Χατζηπέμου να τραβά το ενδιαφέρον του κόσμου για ακόμα μία χρονιά.

Το σατιρικό άσμα, που ήταν αφιερωμένο στις επερχόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, ερμηνεύθηκε ομαδικά από τους συγκεντρωμένους χορευτές σε ρυθμό ζωναράδικου με τους παρευρισκόμενους να νιώθουν τη χαρά και την αριστοκρατικότητα της λαϊκής παράδοσης που ποτέ δεν εστίαζε στο πολύ και στον καταναλωτισμό αλλά στο συλλογικό και το καλαίσθητο.

Ακολουθούν οι στίχοι του σατιρικού άσματος για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές από τις ομάδες νέων του Συλλόγου Εβριτών Ροδόπης

Για τις Δημοτικές Εκλογές η σάτιρα ήταν η εξής:

Στου χουρό αραδιαστίτι – κι ας μην είστι απου σπίτι…
Για τις εκλογές θα πούμι, κι δεν θα μασκαρηυτούμι.
Όσ’ την ψήφου μας ζητούνι – έναν έναν ας τους δούμι

Φεύγου είπι ου Γιουργάκους, πήρ’ του δαχτυλίδ’ Γιαννάκους
Κι θαμάξαν οι παλιοί – που του στέλνουν του πιδί…
Φτος δεν είνι για μπαλκόν’ – όσου αέρα κι αν φουσκών’
Κι αν χαλί μακρύ του στρώνουν – μ΄ένα χέρι του ξιστρώνουν
Αλλ’ του λέν καλό πιδάκ’ , κι ήσυχου σαν πουταμάκ’
Αλλ’ του λεν πως λίγα ξέρει, θα του πάθει του χουνέρ’
Κι άλλοι λέν΄υπουμουνή, Κυριακή κουντή γιουρτή

Όταν ήταν ου Πιτρίδις,   του Γραβάν’ μήπους τουν είδις;
Κι όλα ήταν καμουμένα, ούλα αράδα τιριασμμένα.
4 χρόνια αυτή τη θέσ’, θα τουν πιάστικι η μέσ’
4 χρόνια ούτι λέξ’ , κι πιριμινι να φέξ’
Όλοι ήταν μια παρέα κι πιρνούσανι ουραία
Ξαφνικά θυμίθκι τώρα – πως γι αυτόν ήρθι η ώρα
Κι αυτός πήρι δαχτυλίδ’, απ του χέρ’ του Ευριπίδ’

Κατιβαίν κι Ελενίτsα, κι κρατάει στου χέρι βίτσα
Τ΄άλλου χερ’ κρατάει τουν Τάκη, απ του ίδιου μαγαζάκι…
Άνοιγμα λενι πως κάνουν, κι τις ψήφους τους αυξάνουν
Κόσμους βλέπ’ μια απ’ τα ίδια, μιτρημένα είν’ τα’ απίδια
Κι αν κρατούν καλάθ’ μιγάλου, κι αν φουνάζουν βάλτι κι άλλου
Τρύπα έχ’ ικί στους πάτου, τα απίδια πέφτουν κάτου

Ήταν λέει Ηρακλής, στο ονειρου τ’ Βαβατσικλής
Ξύπνησ’ αναστατουμένους … Μπας κι είμι μυθισμένους…
Είν αυτό σημάδ’ μιγάλου… Για μουχτάρ’ μι θέλουν μάλλουν…
Κι για όπλου πηρ΄τζιουμάκα… Όλοι νόμσαν κάνει πλάκα…
Κι τραβάει δικιά του πουρεία…Για να πάρ’ τη Δημαρχία…
Μεν’ να δούμι τουν Κουτσάκ..Να σηκώσ’ δικό τ’ μπαϊράκ’ …

Η παρέα Καραϊσκου, κάθιτι κατ΄ απ’ τουν ίσκιου
Κι μιτράν μι του τελάρου, πόσοι σκύλ’ φορούν κουλάρου
Πόσοι είνι μπουλιασμέν’, στα φανάρια αραδιασμέν’
Έγιναν κι οι σκύλοι μήπους, πιο πουλλοί απ τους κατοίκους
Όλα τ’ άλλα είνι λυμένα, κι δεν έμεινι κανένα…
Δυό πουρδές βγήκαν αντάμα, νόμισαν πως γένκι θάμα…

Α για να μην του ξιχάσου… κι του ΚΚΕ να πιάσου,
Φέτους είπαν ρίξαν κλήρου… κι τουν ράντισαν μι μύρου
Ποιόν θα βάλουνι μπροστά … να τους δείξ’ πιρπατησιά…
Κι έβγαλι ου κλήρους γλέντ’… μι μπρουστάρη του Ληβέντ’
Αχ τα κουκιά είνι μιτρημένα κι απου πριν ειν’ μοιρασμένα…
Έτσι αν δεν έβγουν μπρος΄… Θα φταίει πάλι ου λαός!

Αν δεν ξέχασα κανένα – να δυο λόγια κι απου μένα
Κόσμους είνι μες τη φτώχια – κι αυτοί λεν για προυτουβρόχια…
Η Κουμουτηνή μεν πίσου – όταν όλοι κρατάν του ίσου
Όλοι μαζί αν δεν εργαστούμι – άσπρη μέρα δεν θα δούμι
Πόλη μι κλειστά μουσεία… Άι του χρόν’ κι τα σχουλεία…

Για της Περιφερειακές εκλογές η σάτιρα ήταν η εξής:

Τι κακό μας βρήκι πάλι – κι μας πόνσι του κιφάλι
Κι την περιφέρεια θέλουν – σαν γαμπροί απου του μέλλουν

Μέτιους ξανακατιβαίν’ – ‘κόμα φαίνιτι μαθαίν’
Κι ειν γεμάτους υπουψία – αν έχει μπακλαβάς γουνία
Σαν ακούει Ευριπίδη – ξύνει το δεξί τ’ του …φρύδι
Σαν ακούει Μητσουτάκης – τουν ξιφεύγουνι κι οι βράκις…

Απ τουν Έβρου ως τη Δράμα – το χει καν ου Μέτιους τάμα
Να μαζέψ’ τους συμβούλους – πού φυγαν λέει «αυτουβούλους».
Κι σηκώσαν μπαϊράκ’ – στου Τοψίδη του κονάκ’
Τάχατις αφτοί δεν φταίνι – Μόνου Μέτιους φταίει λένι
Κειν’ απλά ήταν χαϊβάνια – ούλη μέρα στα μπουστάνια…
Μι Τοψίδη για ηγέτη – θα κουνάν κι ουρά κι χαίτη.

Κατσιμίγας είν κουμπάρους – γι αυτό παίρνου κι του θάρρους
Να του πω λόγια σταράτα – δύσκολη πως είν η στράτα
Μι κουλτούρα κι τραγούδια – δεν ανθίζουν τα λουλούδια
Θέλι τρέξιμου πουλύ – δεν συ φταν’ του Τσίπρα αυλή
Κόσμους είν’ τρουμαγμένους, αν δεν είνι βουλεμένους…

Για του φίλου μ ‘ τουν Τουψίδι, έχου πει δυο λόγια ήδη
Περιφέρεια θέλει χρόνου, ΑΦΜ δεν είνι μόνου
Μι μπαγιάτικα κιρπίτσια – δεν μπουρείς να χτίσεις σπίτια.

Πέτρουβιτς κι Σημιτζής, μα κι ενας σαλεπιτζής
Οι δυο πρώτ’ λαχανιασμέν’, – θέλουν αλλά δεν τους βγαιν’
Κι άλλους είπι κατιβαίνου, μι δυο φίλους απ΄του τρένου

Να που κι δυό λόγια ακόμα, που μι έρχουντι στου στόμα
Όταν βλέπτι στην Αθήνα, απου κι έρχιτι η πείνα,
Άλλα ζόρια έχει τ΄αυλάκ’, κι άλλου ζόρι έχει η Θράκ’
Δέστι δίπλα κι όχι μακριά, όχι την ξέν’ την κουπριά,
Ου χουρός δεν είν΄μιγάλους, αν χουρεύει μόνου ου άλλους.