Η εθιμοτυπικη λειτουργια του ασυλου δεν ειναι απλα ανυπαρκτη, ειναι συνταγματικα ακατοχυρωτη
Έχει δίκιο ο κ. Γιώργος Καμίνης να θεωρεί ήττα την αυτολογοκρισία και την αντίληψη ότι οι Νομικές μας έχουν παραδοθεί στο σκοτάδι. Μου το επανεπιβεβαίωσαν οι χθεσινές φθορές που προκλήθηκαν χθες το βράδυ (μάλλον και οι ίδιοι ξέρουν ότι ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο), από ομάδα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Με σημερινή τους ανακοίνωση παραθέτουν τους λόγους για το οποίους επελέγη η Νομική, προσδίδοντας μάλιστα στην πράξη αυτή χαρακτήρα αντιποίνων της δικαστικής αυθαιρεσίας. Εκτός του ότι αυτό αποτελεί ακόμα ένα σύμπτωμα των «κοινωνιών διακινδύνευσης», η αντίληψη ότι η απονομή της δικαιοσύνης συνδέεται με ένα διαρκώς αναπαραγώμενο σύστημα που στηρίζεται στις άρχουσες και επικρατούσες αστικές αντιλήψεις του εκπαιδευτικού συστήματος εκτός του ότι είναι εσφαλμένη, είναι και φιλοσοφικώς ατεκμηρίωτη.
Τι σημαίνει ότι επιλέγω να βανδαλίσω μια σχολή, επειδή πολλοί από εσάς θα είστε όργανα της δικαστικής εξουσίας; Λες και συνάδελφοι δεν μάχονται καθημερινά για την ίση πρόσβαση στην δικαιοσύνη, για την αναδόμηση του σωφρονιστικού συστήματος, για την κατάργηση του «τρομονόμου» ή για τα δικαιώματα των σωφρονισμένων. Η δικαιοσύνη έχει δύο όψεις (κρατώντας και την ζυγαριά και το σπαθί), γι' αυτό εκτός από την αυθαιρεσία και την αυστηρότητα που κάποιες φορές κακώς επιδεικνύει, μπορεί ταυτόχρονα να είναι επιεικής σεβόμενη και τη δικαιοκρατία και τη δικαιότητα.
Δεν αλληλοαποκλείεται να στηρίζεις τόσο την πραγματική εκδήλωση του ασύλου, όσο και την αντιμετώπιση των φαινόμενων αισθητικής υποβάθμισης και φθοράς των πανεπιστημιακών δομών. Ποιον ζημιώνει άλλωστε μια τέτοια πράξη; Τον κρατικό αυταρχισμό ή τους φοιτητές που βρίσκονται καθημερινώς στη σχολή; Γιατί θεωρώ πως μας προσβάλλει, όλους όσους καθημερινά μοχθούμε και κοπιάζουμε, η αντίληψη πως αποτελούμε μέρος ενός συστήματος και ως εκ τούτου η Σχολή μας πρέπει να υποστεί τις φθορές αυτές. Λες και ηθικοποιείται η πράξη με μόνη την επίκληση ευγενών σκοπών (sic).
Ποια ακαδημαϊκή ελευθερία μπορεί να υπάρξει άραγε σε συνθήκες φίμωσης, απειλών ή επικήρυξης (βλ. Υπόθεση Καθηγητή Συρίγου) των φωνών υπέρ της τήρησης της νομιμότητας; Και δεν ταυτίζουμε τη νομιμότητα, ούτε με τη νομιμοφροσύνη, ούτε με την ενεργοποίηση κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά με την καλλιέργεια ενός κλίματος θεσμικής εμπιστοσύνης. Με την μη κανονικοποίηση των φαινομένων αυτών. Με την μη διαιώνιση μιας φιλοσοφίας ανομίας. Ενός ιδιότυπου μιθριδατισμού που προήλθε από την σταδιακή εσωτερίκευση της επιβολής. Της μη αντίδρασης.
Παλαιότερα, η ισχύς του ασύλου αποσκοπούσε στην προστασία από την κρατική, και δη την αστυνομική αυθαιρεσία εντός των πανεπιστημιακών χώρων, απαγορεύοντας την είσοδό τους. Πλέον εστία απειλής δεν είναι ο διοικητικός καταναγκασμός στην κατασταλτική του διάσταση, αλλά η ύπαρξη μιας ανεξέλεγκτης ενδο-πανεπιστημιακής βίας (και ψυχολογικής) , από διάφορες ομάδες. Η εθιμοτυπική λειτουργία του ασύλου, δεν είναι απλά ανύπαρκτη, είναι συνταγματικά ακατοχύρωτη. Η μόνη λειτουργία του ασύλου είναι αυτή της θεσμικής εγγύησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας, που δεν δεσμεύει πλέον μόνο τα κρατικά όργανα, αλλά και τους ιδιώτες.
Δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονται αντιεξουσιαστές ή ελευθεριακοί, ότι στην πραγματικότητα η δράση τους αποστεώνει τις φωνές κατά των ελευθεριών και συντηρητικοποιεί τη φοιτητική κοινότητα. Αν ήθελαν ας αναλάβουν οι υπεύθυνοι την δημιουργία Συντονιστικού Οργάνου στα πρότυπα των Νομικών ΕΚΠΑ και ΑΠΘ. Η απομάκρυνση των τραπεζακίων, η απαγόρευση αφισοκόλλησης είναι κεκτημένα που θέτουν τις βάσεις για την περαιτέρω διαβούλευση. Αποτελεί μείζον ζήτημα για να αφεθεί σε ψευδεπίγραφες επιτροπές της Κυβέρνησης (βλ. Παρασκευόπουλο) ή στον ιδεολογικό αυτοματισμό της ΝΔ.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
