Το δικαιωμα στο ΟΧΙ σημαινει Θανατο

Της έκδοσης

Τι μπορεί να γράψει κανείς σχετικά με το περιστατικό της πρόσφατης δολοφονίας της 21χρονης «συμπολίτισσάς» μας από το Διδυμότειχο; Καμία λέξη, κανένας λόγος, τίποτα απολύτως δεν μπορεί να περιγράψει την φρικαλεότητα των γεγονότων αυτών καθ’ αυτών, τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να «καταστεί» άξιο λόγου για τους γονείς, συγγενείς και φίλους της Ελένης που θρηνούν την απώλεια του παιδιού τους και της φίλης τους, γιατί απλώς διεκδίκησε την αξιοπρέπειά της.
 
«Δεν υπάρχουν τα λόγια για τη φρίκη» που έγραψε και η κ. Ελένη Καραντζόλα,   καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Πανεπιστημίου στο οποίο φοιτούσε η 21χρονη.
 
Και δεν θα αναζητήσουμε λέξεις και λόγια για τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία της. Αυτά ανήκουν σε μία άλλη κατηγορία ρεπορτάζ και βεβαίως μένουν στις αρμόδιες αρχές να διασταυρώσουν και να αποφανθούν σχετικά. Για μία «δικαίωση» βέβαια, η οποία δεν θα επέλθει ποτέ για τους γονείς της Ελένης.
 
Η ελληνική κοινωνία στέκεται συγκλονισμένη απέναντι στην είδηση της δολοφονίας της,  στην οποία οδήγησε, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε έως τώρα, η άρνησή της να συναινέσει σε σεξουαλική επαφή με τους δύο φερόμενους ως δράστες.
 
Δεν υπάρχουν λόγια για τη φρίκη, όπως δεν υπάρχουν λόγια για το γεγονός ότι ως κοινωνία ερχόμαστε εν έτει 2018 να ξανασυζητήσουμε ή να μιλήσουμε για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, και δυστυχώς βλέπουμε ότι αντιμετωπίζονται με ερωτηματικά.
 
«Πράγματα» όπως το σε τι συνίσταται η ελευθερία της γυναίκας, στο δικαίωμά της να ζει τη ζωή της ελεύθερη, στο δικαίωμά της να βγαίνει, να διασκεδάζει, να φλερτάρει, να αναζητά, στο δικαίωμά της στην άρνηση, στο δικαίωμά της στην αντίδραση, δίχως αυτή να οδηγήσει στον ξυλοδαρμό, τον βιασμό ή πολύ περισσότερο στον θάνατό της.
 
Γιατί ΚΑΙ στην Ελλάδα του 2018, η γυναίκα δεν έπαψε ποτέ να θεωρείται «υποτελής» του ανδρικού φύλλου. Αρκεί να συλλογιστείτε πόσες φορές έχετε διαβάσει για περιπτώσεις βιασμού αντρών ή ακόμα ακόμα για περιπτώσεις δολοφονιών αντρών από γυναίκες ως αποτέλεσμα της άρνησής τους να συνευρεθούν σεξουαλικά μαζί τους. Πόσες φορές έχετε ακούσει για περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο, για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που έχουν στη θέση του «θύματος» άντρα… Πόσες φορές έχετε ακούσει σεξιστικά σχόλια που απευθύνονται σε άντρες; Ακόμα ακόμα πόσες φορές έχετε σχολιάσει, ηθελημένα  ή μη, τη συμπεριφορά μίας γυναίκας η οποία «ξεφεύγει» των κοινωνικών «πρέπει».
 
Το ζήτημα δεν έχει να κάνει με την «αγιοποίηση» των γυναικών έναντι της «δαιμονοποίησης» του αντρικού φύλου. Έχει να κάνει μονάχα με μία βασική παραδοχή, ήτοι της φασίζουσας  αντίληψης, προκατάληψης – όπως θέλει ο καθένας ας το ονομάσει –  των δικαιωμάτων που μπορεί να «απολαμβάνει» σήμερα μία γυναίκα έναντι των δεδομένων – όχι δικαιωμάτων – των αντρών.   Του δικαιώματος στη ζωή που είναι αναφαίρετο για κάθε ΑΝΤΡΑ, ΓΥΝΑΙΚΑ,ΠΑΙΔΙ,  ως πλάσματα αυτού του κόσμου.
 
Άραγε πραγματικά ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ;
 
Υ.Γ.: Η φωτογραφία προέρχεται από το προφίλ του δημοσιογράφου  Χρήστου Ξανθάκη

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.