Γιωργιος Αναματερος και Μονικα Καμπασελε

Ο Γιώργος Αναματερός, πιο γνωστός ως Anamateur, είναι πιανίστας και τραγουδιστής της τζαζ. Πριν λίγους μήνες παρουσίασε και στην Κομοτηνή μαζί με τη νέα ταλαντούχα τραγουδίστρια Μόνικα Καμπασελέ κλασικά κομμάτια της τζαζ αλλά και πρωτότυπες προσωπικές του συνθέσεις, καταφέρνοντας με την ιδιαίτερη σκηνική παρουσία τους, να γοητεύσουν το κοινό της Κομοτηνής, σε μία υψηλού επιπέδου τζαζ παράσταση εφάμιλλη με ανάλογες του εξωτερικού.
 
Οι δύο καλλιτέχνες παραχώρησαν στο Ράδιο Παρατηρητής και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις τους. Αναφέρθηκαν στα πρώτα τους βήματα στον χώρο της μουσικής, στην τωρινή τους συνεργασία αλλά και στα μελλοντικά τους σχέδια. O Γιώργος Αναματερός μίλησε ακόμη για τα έργα που ο ίδιος έχει συνθέσει, στα οποία πάντα καταφέρνει να ισορροπεί και να νομιμοποιεί την τρέλα.
 
Γιώργος Αναματερός και Μόνικα Καμπασελέ όμως αυτοπροσώπως… 

«Τι ωραία να ήμουν τρομοκράτης και να μπορούσα να  καθαρίσω τους πολιτικούς με έναν τρόπο που θα γέλαγε ο κόσμος!!!» 

ΠτΘ: Αρχικά, κ. Αναματερέ, μιλήστε μας για το πρώτο σας έργο, πώς γίνεται να είστε Τιμωρός και παράλληλα Ευγενής; Δεν είναι δύο οξύμωρες ιδιότητες;
Γ.Μ: Λοιπόν, όσον αφορά το έργο αυτό, ο Ευγενής Τιμωρός είναι ένας τρομοκράτης που τιμωρεί διεφθαρμένους υπουργούς και σκοταδιστές δημοσιογράφους, ενώ παράλληλα φροντίζει οι τρομοκρατικές του δηλώσεις να διανθίζονται από ένα λεπτό χιούμορ, προκαλώντας γέλιο εκτός από τρόμο. Όμως, πέρα από το να τιμωρεί με χιούμορ, ο ίδιος κάποια μέρα συναντά μία πανέμορφη ζωγράφο με την οποία αρχίζουν να έχουν μία ερωτική σχέση. Ωστόσο, πολλά προβλήματα και παρεξηγήσεις προκύπτουν σχετικά με τον αν πρέπει να της αποκαλύψει τα μυστικά του ή όχι και έτσι αρχίζει να εκτυλίσσεται η ιστορία.
Το τραγούδι γράφτηκε όταν πήγα στο Λονδίνο. Ήδη από το 2002 είχα σκεφτεί ότι έπρεπε να δημιουργήσω κάτι. Βλέποντας τους διεφθαρμένους πολιτικούς έλεγα: «Τι ωραία να ήμουν τρομοκράτης και να μπορούσα να τους καθαρίσω με έναν τρόπο που θα γέλαγε ο κόσμος και να μην έβγαιναν τα πιο χυδαία του ένστικτα». Αυτήν την ιδέα τότε την έκανα πράξη και συνέθεσα το έργο στη στιγμή.
 
ΠτΘ: Και γύρω από αυτήν την ιστορία έχετε δημιουργήσει μία ολόκληρη μουσική παράσταση, ένα μιούζικαλ θα μπορούσαμε να πούμε;
Γ.Μ: Ναι, υπάρχει η αφήγηση, τα τραγούδια, το λιμπρέτο κ.λπ. Χάρη στα τραγούδια προχωρά η πλοκή της ιστορίας. 

«Ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου, ο άνθρωπος που με μύησε στον κόσμο της μουσικής» 

ΠτΘ: Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η επαγγελματική σας δραστηριότητα δεν έχει καμία σχέση με τις μουσικές σας ενασχολήσεις. Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη μουσική και γιατί δεχθήκατε τα πρώτα ερεθίσματα στην Πορτογαλία και όχι εδώ στην Ελλάδα;
Γ.Μ: Καταρχάς να πω ότι εξαιτίας του πατέρα μου έγινα πολιτικός μηχανικός, καθώς και ο ίδιος ασκεί ανάλογο επάγγελμα. Οι γονείς μου, παρά το διαφορετικό υπόβαθρο, με ενθάρρυναν να ασχοληθώ με τη μουσική και ιδιαίτερα ο πατέρας μου, που του αρέσει να παίζει πιάνο. Οπότε ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου, ο άνθρωπος που με μύησε στον κόσμο της μουσικής.
Επίσης, όταν ήμουν μικρός στην κρατική τηλεόραση συνήθιζαν να βάζουν το Σαββατοκύριακο αμερικανικά μιούζικαλ, τα οποία για κάποιο λόγο πάντα με είλκυαν. Σταδιακά όσο μεγάλωνα, έκανα μαθήματα στην κλασική μουσική, όμως στο ωδείο με περιόριζαν αρκετά, οπότε εγώ προχωρούσα μόνος. Σπούδασα στη Λιέγη πολιτικός μηχανικός και πήρα υποτροφία για μία αντισεισμική έρευνα που ήθελα να κάνω. Έτσι, η ΕΕ χρηματοδότησε έναν εκκολαπτόμενο τζαζίστα.
Στη Λισαβόνα πήγα για έρευνες. Εντούτοις, εκεί ξεκίνησα να παίζω και κλασικά κομμάτια της τζαζ σε μαγαζιά, ώσπου βρέθηκαν εκεί κάποια άτομα, τα οποία είχαν σπουδάσει το αντικείμενο. Τότε, εγώ ένιωσα αρκετά μειονεκτικά και αυτό μου έδωσε το έναυσμα να μάθω περισσότερα περί μουσικής και άρχισα να μελετώ σιγά σιγά μόνος μου. Επομένως, η Λισαβόνα υπήρξε το εφαλτήριο για τη μουσική μου καριέρα. Ξεκίνησα εκεί το 2002, οπότε βρίσκομαι στον μουσικό χώρο συνολικά 16 χρόνια. Πλέον όχι μόνο παίζω, αλλά συνθέτω μελωδίες, τραγούδια κ.ά. 

«Ένιωθα πως δεν ήμουν ευτυχισμένη όταν δεν τραγουδούσα, οπότε προσπάθησα να συνδυάσω τις σπουδές μου στη Φιλολογία με τη μουσική» 

ΠτΘ: Ας περάσουμε τώρα στην κ. Καμπασελέ, η οποία ακολούθησε ανάλογες πορείες. Ποια η δική σας σχέση με τη μουσική; Πώς σας βρίσκουμε τώρα με τον Γιώργο Αναματερό;
Μ.Κ: Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, ήδη από το σχολείο. Όμως, και στο σπίτι τραγουδούσαμε συχνά, καθώς ο πατέρας μου είναι μέλος σε χορωδίες, γράφει δικά του τραγούδια, παίζει διάφορα μουσικά όργανα, οπότε υπήρχε και σε μένα αντίστοιχο ερέθισμα. Έχω κάνει ωδείο και, μετά κατά τις σπουδές μου στη Φιλολογία, προσπαθούσα να βρω τρόπους πώς να τις συνδυάσω με τη μουσική. Ένιωθα πως δεν ήμουν ευτυχισμένη όταν δεν τραγουδούσα. Οπότε, συμμετείχα σε διάφορες μπάντες, τραγουδούσα σε μαγαζιά. Πάντα όμως είχα το μικρόβιο της τζαζ, ήδη από μικρότερη ηλικία και σ’ αυτό συνέβαλε και ένας καθηγητής του ωδείου που με ενέπνευσε.
Όσον αφορά τις σπουδές μου στη Φιλολογία, ήταν κάτι που με ενδιέφερε, δεν με πίεσαν οι γονείς μου, μου άρεσε η λογοτεχνία και καθώς δεν είχα πολλές μουσικές σπουδές δεν ήθελα να ακολουθήσω τη μουσικολογία. Στην Αθήνα, όπου σπούδασα, σύχναζα σε μαγαζιά που έπαιζαν τζαζ μουσική με ζωντανές εμφανίσεις κ.λπ.
Εκείνη την περίοδο βρισκόμουν σε μία μπάντα και αντιλήφθηκα ότι δεν μου άρεσε να ακολουθώ πιστά τις μελωδίες, αλλά ήθελα να ήμουν πιο αυθόρμητη και να αυτοσχεδιάζω πάνω στη μελωδία. Τότε, με βρήκε ο Σεραφείμ Μπέλος, ντράμερ με εμπειρία και μου πρότεινε να εμφανιστώ σε ένα τζαζ μπαρ στην Αθήνα. Από εκεί ξεκίνησα και άνοιξε ένας νέος κόσμος. Από εκεί γνώρισα και τον Γιώργο. Στην αρχή τον φοβόμουν τον Γιώργο, σταδιακά όμως άλλαξα άποψη και κατάλαβα ότι η συνεργασία μας θα ήταν πολύ καλή. 

Το νέο έργο του Anamateur «Στην Πιρουλίτα με αγάπη» 

ΠτΘ: Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση. Πώς θα την χαρακτηρίζατε;
Γ.Α: Το έργο ονομάζεται «Στην Πιρουλίτα με αγάπη» και συνοδεύεται με την εξής αναφορά: «Μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου του 2015, ο Γιώργος Αναματερός έγραψε 12 ερωτικά τραγούδια στην Πιρουλίτα, μία αποκαλούμενη ακροαριστερή πολιτικό. Προδόθηκε όμως από τον έρωτά της και βρίσκει πλέον παρηγοριά παίζοντας τα 12 αυτά τραγούδια, μόνος ή με τους φίλους του».
Αν μου πείτε αυτό είναι μία αλληγορία από την απογοήτευση που είχαμε από τη διακυβέρνηση του Σύριζα, τότε εγώ θα σας απαντούσα όχι, είναι δικής σας ερμηνεία και ότι όντως υπάρχει αυτή η κοπέλα και μου προξένησε αυτά τα συναισθήματα εκείνη την περίοδο. Στην περίπτωση της Πιρουλίτας υπάρχει η εξουσιάστρια και ο εξουσιαζόμενος, το συνειδητοποιημένο θύμα. Στο έργο αυτό η Μόνικα μού είναι αρκετά απαραίτητη, αφού παίζει την αθώα πλευρά του Anamateur. 

«Η ζωή μου είναι μία κοσμική φάρσα^. νομίζω ότι μου συμβαίνουν πράγματα απλά για να τα διηγούμαι» 

ΠτΘ: Είναι όλη σας η ζωή μία αφήγηση αυτών των ιστοριών τις οποίες χτίζετε και δημιουργείτε;
Γ.Α: Αν και είναι υπερβολή να το πω, όμως η ζωή μου είναι μία κοσμική φάρσα. Νομίζω ότι μου συμβαίνουν πράγματα απλά για να τα διηγούμαι στους φίλους μου και για να βρίσκουν ανακούφιση στα τραγούδια μου.
 
ΠτΘ: Αφηγούμενος αυτήν την ιστορία, στην οποία ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία, μέχρι τώρα στην πορεία της παράστασης ο κόσμος μοιράζεται μαζί σας την ανάγκη των σκέψεων σας, των μηνυμάτων που εσείς θέλετε να στείλετε;
Γ.Α: Οι παραστάσεις μου προσπαθώ να γίνονται με έναν τρόπο που ξεφεύγουν από το προσωπικό και να αγγίζουν το οικουμενικό. Έτσι, θέλω να έρχεται ο άλλος και να διερωτάται για το αν αυτό που παρουσιάζεται είναι πραγματικό ή αλληγορικό.
Μ.K: Εγώ, όσον αφορά τη δική μου ερμηνεία των τραγουδιών, σκέφτομαι τον Anamateur, γιατί το έγραψε, ποια είναι η αθώα του πλευρά. Όμως, επειδή γνωρίζω τον Γιώργο είναι πολύ πιο εύκολο να μπω σε αυτόν τον ρόλο. Ωστόσο, και πάλι δίνω τη δική μου προσέγγιση. Όσο και να προσπαθώ να προσεγγίσω τη δική του πλευρά, είμαι εγώ. Επιπλέον, επειδή δεν γνωρίζω από πολιτική, πάντα τα προσεγγίζω μονομερώς ερωτικά με κάτι που όλοι έχουμε ζήσει, όπως είναι μία ερωτική απογοήτευση. Στον έρωτα βέβαια δεν περιλαμβάνεται μόνο η αγάπη αλλά και χιλιάδες άλλες καταστάσεις. Συνεπώς, αντιμετωπίζω σε μεγάλο βαθμό τα τραγούδια με βάση τις δικές μου εμπειρίες. 

«Για να διασκεδάσεις το κοινό δεν χρειάζεται να του δίνεις μασημένη τροφή» 

ΠτΘ: Καταλαβαίνουμε για άλλη μία φορά ότι ο αυθορμητισμός και ο αυτοσχεδιασμός είναι πολύ σημαντικός, και μάλιστα υπήρξε ένα σημαντικό στοιχείο που σας ένωσε. Γιατί πιστεύετε ότι κάποιοι εναντιώνονται στον αυτοσχεδιασμό;
Μ.K: Πιστεύω ότι ορισμένοι τον αποφεύγουν γιατί θεωρούν ότι το κοινό δεν είναι συνηθισμένο και ότι δεν έχει τα κατάλληλα εφόδια, ώστε να καταλάβει κάτι καινούργιο. Για να διασκεδάσεις όμως το κοινό δεν χρειάζεται να του δίνεις μασημένη τροφή.
 
ΠτΘ: Από τη συνολική σας πορεία κ. Αναματερέ, θεωρείτε ότι το κοινό στην Ελλάδα και ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τη τζαζ είναι πεπαιδευμένο ή τουλάχιστον έχει ανοιχτούς ορίζοντες ώστε να το αντιληφθεί;
Γ.Α: Αυτό ακριβώς, το πιο σημαντικό είναι το κοινό να μην έχει παρωπίδες. Εμείς απευθυνόμαστε σε ένα μικρό, εναλλακτικό κοινό. Φυσικά όλο αυτό στην Ελλάδα, δεν μπορεί να σε θρέψει όπως γίνεται στο εξωτερικό που είναι μεγαλύτερο το ποσοστό που μπορεί να το εκτιμήσει. Έτσι, ασχολούμαι παράλληλα και με το αντικείμενο των σπουδών μου, κάνοντας κυρίως πραγματογνωμοσύνες. Με το να κάνεις πραγματογνωμοσύνες κατά κάποιο τρόπο αποδίδεις δίκαιο. Έρχεσαι αντιμέτωπος με καταστάσεις που σε βοηθούν να εξελιχθείς παραπέρα και ισχυροποιείς τη θέλησή σου να είσαι ηθικός. 

«Το 2^ο CD μου απευθύνεται στην Joanna A.P., μία ψηφοφόρο της Χίλαρι Κλίντον, που μισεί τον Τραμπ και τον Βαρουφάκη» 

ΠτΘ: To 2o CD θα είναι μία τετραλογία με κάτι παρεμφερές ή η συνέχεια της πρώτης ιστορίας;
Γ.Α: Το πρώτο αφορούσε την πιο ποθητή κοπέλα, την Ειρήνη, τώρα είναι μία άλλη Μούσα η Πιρουλίτα. Στο σίκουελ του άλμπουμ με τίτλο «Τραγούδια για mainstream ή σχεδόν ζευγάρια», το CD απευθύνεται στην Joanna A.P., είναι απλώς μία ψηφοφόρος της Χίλαρι Κλίντον, που μισεί τον Τραμπ και τον Βαρουφάκη. Βέβαια, θα προσπαθήσω το CD αυτό να το επικοινωνήσω και στο εξωτερικό με εμφανίσεις εκεί κ.ά.
 
ΠτΘ: Κ. Καμπασελέ σας δυσκόλεψε η διαδικασία να χτίσετε τις γνώσεις σας πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο, στη τζαζ μουσική; Ακόμη, πέρα από το τραγούδι συμμετέχετε και στη συγγραφική διαδικασία;
Μ.K: Για να δημιουργήσω ένα ρεπερτόριο, χωρίς να έχω κιόλας πολλές μουσικές γνώσεις, άρχισα σταδιακά να μαθαίνω περισσότερα κομμάτια και τις μελωδίες τους. Αλλά και οι ανάγκες των παραστάσεων με ώθησαν να μάθω περισσότερα. Τώρα, προσπαθώ να αποκτήσω περισσότερες γνώσεις πάνω στη μουσική. Σχετικά με τη συγγραφή των κομματιών, δεν συμμετέχω και πολύ ενεργά. Ο Γιώργος, ωστόσο, ζητά τη γνώμη μου για τα κομμάτια, εγώ όμως από την άλλη τα κρίνω ως μία απλή ακροάτρια.

Τα επόμενα βήματα του Γιώργου Αναματερού και της Μόνικα Καμπασελέ 

ΠτΘ: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Γ.Α: Τους τελευταίους μήνες παρουσιάζουμε την Πιρουλίτα, η οποία  υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να ανέβει και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Επιπλέον, έχω έτοιμο ένα έργο με τίτλο «Μία βεβαιότης φώλιασε στην καρδιά του Φωτισμένου Τυράννου» και είναι η αντίστιξη του «Μία αμφιβολία γεννήθηκε στο μυαλό ενός Ευγενούς Τιμωρού». Σ’ αυτό η Μόνικα θα παίζει τον ρόλο μίας ακτιβίστριας με διαδικτυακή εκπομπή που κάθε εβδομάδα θα προτείνει έναν τρόπο κατακρεουργήσεως μίας από τις πολιτικές φιγούρες που καταδυναστεύουν τους πολίτες της Τζαζόπια.
Μ.K: Εγώ, θα ήθελα να ακολουθήσω μουσικές σπουδές, γιατί έχω συνειδητοποιήσει ότι θέλω να κάνω αυτό στη ζωή μου. Έτσι, όχι μόνο θα βελτιωθώ ως ερμηνεύτρια και θα νιώθω πιο ολοκληρωμένη, αλλά και ίσως αφού περάσουν τα χρόνια να γίνω και η ίδια δασκάλα μουσικής. Γι’ αυτόν τον λόγο θα δώσω εξετάσεις στο Παρίσι και ελπίζω να περάσω στη σχολή που επιθυμώ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.