Τι να κανουμε για το παγωμενο νερο στα μπολ των τετραποδων φιλων μας;

Όσοι εξ ημών έχουμε την τύχη να φροντίζουμε κάποιο ζωντανό, δεσποζόμενο ή αδέσποτο, τώρα που οι θερμοκρασίες πέφτουν υπό του μηδενός αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του παγώματος του νερού στα μπολ των τετράποδων φίλων μας.

Ένας συμπολίτης μας, ο κ. Αντώνης Λιάπης, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα έδωσε μια χρήσιμη συμβουλή για την αντιμετώπιση του φαινομένου μέσω ανάρτησης στον προσωπικό λογαριασμό του, την οποία και αναπαράγουμε με την ελπίδα πως θα βοηθήσει και άλλους.

Συμβουλεύει λοιπόν ο κ. Λιάπης

«Συχνά, όση αγάπη και αν τρέφουμε για τα σκυλιά, μας λείπουν βασικές γνώσεις αντιμετώπισης πληθώρας ζητημάτων που τα αφορούν. Τους τελευταίους μήνες ξεκίνησα τη συγγραφή ενός «Εγχειριδίου Συμβουλών», για όσους έχουν σκυλιά, κυρίως στο κτήμα τους, όπου ελλοχεύουν κάθε είδους κίνδυνοι. Ελπίζω ότι σύντομα θα είναι έτοιμο για κυκλοφορία.

Ένα από τα θέματα που με απασχόλησαν ήταν πώς θα προστατεύσουμε τα σκυλιά από τη δίψα, όταν σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν, το νερό τους γίνεται πάγος. Μετά από δια ζώσης, αλλά και βιβλιογραφική έρευνα, κατέληξα σε μία μέθοδο που ανακάλυψα σε ρωσική πηγή και βέβαια πριν την προτείνω την δοκίμασα στην πράξη, βελτιώνοντας -ελπίζω καθοριστικά- κάποιες λεπτομέρειές της.

Τώρα, λοιπόν, με την κακοκαιρία «Μήδεια», έκανα πειράματα επαλήθευσης και τα παρουσιάζω ως μερική προδημοσίευση του βιβλίου, με την ελπίδα ότι θα βοηθήσω, όσους έχουν την ευαισθησία να ασχοληθούν.

Σε ένα πλαστικό δοχείο τοποθέτησα 2,5 λίτρα νερού. Πρόσθεσα ένα φλυτζανάκι του καφέ λάδι, στην πρώτη περίπτωση ελαιόλαδο και στη δεύτερη περίπτωση αραβοσιτέλαιο. Τοποθέτησα τα δοχεία για μια νύχτα έξω (η θερμοκρασία κυμάνθηκε από -1 έως -3 βαθμούς).

Το πρωί διαπίστωσα τα εξής:

Περίπτωση 1 (νερό με ελαιόλαδο): Το νερό είχε παγώσει, αλλά στην επιφάνειά του το λάδι είχε συγκεντρωθεί στο κέντρο και είχε δημιουργήσει μια μεγάλη κηλίδα. Σε εκείνο το σημείο υπήρχε πάγος, αλλά το πάχος του ήταν τρεις τουλάχιστον φορές πιο λεπτό από ότι στην υπόλοιπη επιφάνεια του δοχείου, όπου δεν υπήρχε λάδι. Διαπίστωσα ότι ο πάγος στο σημείο της κηλίδας του λαδιού, ήταν πολύ εύθραυστος και εύκολα ο σκύλος μπορούσε να τον σπάσει και να πιει νερό. Αντίθετα, ο πάγος στη υπόλοιπη επιφάνεια ήταν σχεδόν αδύνατο να σπάσει (βλ. φωτογραφίες).

Περίπτωση 2 (νερό με αραβοσιτέλαιο). Το νερό είχε μεν παγώσει, αλλά το αραβοσιτέλαιο ήταν απλωμένο σε όλη την επιφάνεια και ο πάγος ήταν τόσο εύθραυστος, ώστε πολύ εύκολα ο σκύλος θα μπορούσε να τον θρυμματίσει και να πιεί νερό.

Και στις δύο περιπτώσεις ο σκύλος δεν θα διψάσει.

Αν έστω και ένα σκυλί είτε αδέσποτο είτε δεσποζόμενο σε κτήμα, ξεδιψάσει με αυτή τη μέθοδο, τότε το ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ σε αυτό τουλάχιστον το τμήμα του, έχει πετύχει το σκοπό του!»

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.