Τα φορτηγα εξοντωσης των ναζι

Η επίσκεψη της Κλειώς

Η απεχθής Τελική Λύση ή Ολοκαύτωμα, όπως συνήθως αποκαλείται, των ναζί, με τα γνωστά σε όλους μας στρατόπεδα εξόντωσης, αποφασίστηκε στα τέλη του 1941 και στις αρχές του 1942. Δεν ήταν μία απόφαση η οποία λήφθηκε σε μία προκαθορισμένη ιστορική στιγμή, αλλά μία σειρά από ενέργειες οι οποίες από τον αρχικό στόχο του εκτοπισμού των Εβραίων και την εξοντωτική μέχρι θανάτου εργασία τους, κατέληξαν σε διαμόρφωση ειδικών χώρων εκτέλεσης για να χαρακτηριστούν τελικά ως καθαρή γενοκτονία.

Ωστόσο, πριν δημιουργηθούν τα περισσότερα κρεματόρια και οι θάλαμοι αερίων στα στρατόπεδα του θανάτου, οι ναζί είχαν εφεύρει ένα άλλο μέσο για την εξόντωση των ανεπιθύμητων ομάδων: τα φορτηγά αερίων. Σε αυτά σφράγιζαν μέσα ερμητικά τους ανθρώπους που ήθελαν να δολοφονήσουν και κατόπιν διοχέτευαν μέσα μονοξείδιο του άνθρακα, έως ότου τα θύματα να πεθάνουν από ασφυξία.

Αρχικά τα φορτηγά αυτά χρησιμοποιήθηκαν στο πλαίσιο εξόντωσης των ανάπηρων και ψυχικά ασθενών στο οποίο προέβη το Τρίτο Ράιχ, δηλαδή στο πλαίσιο του προγράμματος ευθανασίας Τ4. Έτσι οι εκτελέσεις με τα φορτηγά διεξήχθησαν με απόλυτη μυστικότητα, έως ότου σταματήσει, λόγω διαμαρτυριών στο εσωτερικό της Γερμανίας, η εφαρμογή του προγράμματος. 

Κατόπιν, ο  Χέρμπερτ Λάνγκε, ο διοικητής του πρώτου στρατοπέδου εξόντωσης στις κατεχόμενες από τους ναζί περιοχές  της Ανατολής, του Κέλμνο, ζήτησε πολλά τέτοια φορτηγά προκειμένου να εξοντώσει εύκολα και γρήγορα τους υπεράριθμους Εβραίους των γκέτο της Πολωνίας, αλλά και ορισμένους Πολωνούς και Ρομά.

Υπολογίζεται ότι, πριν δημιουργηθούν οι σταθεροί θάλαμοι εξόντωσης, περίπου 150.000 μέχρι και 300.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν μέσα σε τέτοια φορτηγά. Από αυτούς οι περισσότεροι ήταν Εβραίοι. Κατόπιν τη σκυτάλη πήραν οι θάλαμοι αερίων στα νεοϊδρυθέντα στρατόπεδα του θανάτου, όπως το Άουσβιτς, την Τρεμπλίνκα και τόσα ακόμα. Αυτό συνέβη επειδή οι εκτελέσεις με το κινητό φορτηγό του θανάτου, το οποίο έγραφε απέξω για καμουφλάζ “Kaiser’s Kaffee-Geschäft”, το οποίο σημαίνει «Εταιρεία Καφέ του Κάιζερ», δεν ήταν δυνατόν να κρατηθούν για πολύ μυστικές.

ΠΗΓΕΣ

  • Laurence Rees, «Το Ολοκαύτωμα, μια νέα ιστορία», μτφ. Μενέλαος Αστερίου, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2021.
  • Laurence Rees, «Άουσβιτς», μτφ. Κωνσταντίνος Κρίτσης, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2013.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.