Σελιδες ποιησης

Είμαι αυτό που είμαι, άθλιε κόσμε και

σκληρέ, πρόσωπο μέσα στον καθρέφτη.

Και τριγυρνώ κάθε βραδάκι στις πέρα

γειτονιές και ανταμώνω τα όμορφα

κορίτσια.

Κλείνει η καρδούλα μου ευχή μες στις

ευχές, κλείνει το γέλιο μου μια μυστική

ευωχία.

Παρουσία δευτέρα το άγγελμα μου,

εκλογή απ’ τα σύννεφα.

Κι ο πόθος μου ο ευγενικός τις

ξενικές καρδιές αιχμαλωτίζει.

~

Το δίδαγμα του πόνου μου έρχομαι για να

σας φανερώσω, της μελαγχολικής

ψυχής μου το απαύγασμα.

Το κρέπι του κατέβασε ο ουρανός,

γέννησε θύελλες φευγάτη τρικυμία.

Κούρνιασαν τα πουλιά μες στις φωλιές,

κόπασε ο κουρνιαχτός του ονείρου.

Κι η άβυσσος της κόλασης δημιούργησε

του έρωτα το όμορφο παιδί.

~

Βγες έξω από τα όρια, κυνήγησε τον

πραγματικό σου εαυτό:

της αυγής το θολό τοπίο,

το πρώτο των πτηνών τιτίβισμα!

Αγκάλιασε την ύπαρξη μέσα στη

φλόγα της, περιμάζεψε τα ερείπιά της.

Ειν’ η ψυχή το τελευταίο πέρασμα

που ξεπερνά την κάθε φαντασία…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.