Καθε θαυμα τρεις ημερες…

Όλη την προηγούμενη εβδομάδα, η χώρα γέμισε με αναφορές στον αδικοχαμένο Άλκη Καμπανό, και πολλές κριτικές, (και λίγες αυτοκριτικές) για το φαινόμενο της οπαδικής βίας και πώς πρέπει αυτή να αντιμετωπιστεί, δίνοντας την ψευδαίσθηση σε κάποιους, ότι μπορεί να υπάρχει η βούληση να αλλάξει κάτι στο χώρο.

Δυστυχώς δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε μια εβδομάδα από τον θάνατο, για να έρθει ένας αγώνας σε τοπικό της Χαλκιδικής (αν και θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε) για να διαλύσει όλες αυτές τις φρούδες ελπίδες, μιας και σε αγώνα για τα play out της Α1 κατηγορίας Χαλκιδικής, στην αρχή του οποίου μάλιστα κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον Άλκη, λίγο παραπάνω από μια ώρα μετά, οπαδοί των γηπεδούχων, μετά από αμφισβητούμενη φάση, μπήκαν στο γήπεδο και ξυλοκόπησαν τον προπονητή της φιλοξενούμενης ομάδας, ο οποίος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, ενώ και ποδοσφαιριστές (εκατέρωθεν)  αποχώρησαν με τραύματα από το γήπεδο.

Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, λέει ο σοφός λαός, και αυτό μάλιστα κράτησε ακόμα περισσότερες, τέσσερις. Όμως επειδή το ζήτημα της οπαδικής βίας ούτε καινούριο είναι, ούτε ο Άλκης είναι το πρώτο του θύμα, καλό θα είναι να αφήσουμε την άκρη τους αφορισμούς και τα «σε τι χώρα ζούμε» και να προσπαθήσουμε να βρούμε ουσιαστικούς, και μακροχρόνιους τρόπους για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί. Θα πείτε, εδώ δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα οπαδικά αυτοκόλλητα στις πινακίδες, θα αντιμετωπίσουμε την βία; Από κάπου θα πρέπει όμως να ξεκινήσουμε, και όχι μόλις λίγο ξεχαστεί η ιστορία, να σφυράμε αδιάφορα μέχρι το επόμενο θύμα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.