Η συμφωνια Ελλαδας-Αιγυπτου για την τμηματικη ΑΟΖ και η παρουσια της Γαλλιας στην Ανατολικη Μεσογειο

Το χαρακτηριστικό των δύο ΑΟΖ, της τμηματικής ΑΟΖ που οριοθετήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου και αυτής του μνημονίου μεταξύ της Τουρκίας και της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης τη Λιβύης, είναι ότι τέμνονται, αναιρώντας έτσι η μία την άλλη και αναδεικνύοντας τον συγκρουσιακό χαρακτήρα των συμφερόντων των εμπλεκόμενων χωρών. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η Αίγυπτος, η οποία απέφευγε επί χρόνια να συνάψει συμφωνία με τη χώρα μας για να μην δυσαρεστήσει την Τουρκία, προέβη τώρα σε αυτήν την ενέργεια για να προκαλέσει την Άγκυρα λόγω της συγκρουσιακής σχέσης των δύο χωρών στη Λιβύη, όπου η Τουρκία υποστηρίζει την κυβέρνηση Σάρατζ και η Αίγυπτος τον πολέμαρχο Χαφταρ, γεγονός που αξιοποίησε η Αθήνα.

Όμως, η υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο στερεί από τη χώρα μας το ηθικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας που της επέτρεπε να καταγγέλλει τη γείτονα στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή κοινότητα, με αφορμή το σύμφωνο Ερντογάν-Σάρατζ, για καταπάτηση του διεθνούς δικαίου. Έτσι, σήμερα, οι μεν κατηγορούν τους δε και άπαντες επικαλούνται το διεθνές δίκαιο το οποίο μόνον η Χάγη μπορεί να απονέμει. Από τη στιγμή λοιπόν που τα συγκρουσιακά συμφέροντα των εμπλεκόμενων κρατών απεικονίζονται στις δύο επικαλυπτόμενες σε τμήμα τους ΑΟΖ, δύο διέξοδοι υπάρχουν για την επίλυση του προβλήματος επιμερισμού της Ανατολικής Μεσογείου σε ΑΟΖ ανάμεσά τους: Η πολεμική σύγκρουση ή η συμφωνία μεταξύ τους με απώτερη δυνατότητα, σε περίπτωση διαφωνίας, την από κοινού προσφυγή τους στη Χάγη. Μάλιστα, ενώ η προσφυγή στη Χάγη θα οδηγήσει σε μια μόνιμη λύση αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα που δεν θα επιδέχεται πλέον αμφισβήτηση, τυχόν πολεμική εμπλοκή θα οδηγεί σε προσωρινές διευθετήσεις, ανάλογα με τους εκάστοτε συσχετισμούς των εμπλεκομένων, αφού χώρες με βλέψεις στην περιοχή θα φροντίζουν να αναπαράγουν τις διαφορές τους για να παρεμβαίνουν διαμορφώνοντας τις εξελίξεις.

Βέβαια, η περίπτωση συμφωνίας μεταξύ των εμπλεκομένων κρατών ή η από κοινού προσφυγή τους στη Χάγη θα πρέπει να αποκλείεται. Διότι η Γαλλία έχει αναλάβει τον ρόλο του υποβολέα των εξελίξεων στην περιοχή τής Ανατολικής Μεσογείου προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντά της στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό σημαίνει ότι οι εξελίξεις που θα δρομολογηθούν δεν θα οριοθετούνται εκεί όπου οριοθετούν τα συμφέροντά τους η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά θα τα υπερβαίνουν, διότι τα συμφέροντα της Γαλλίας ως ιμπεριαλιστικής δύναμης υπερβαίνουν τα επί μέρους εθνικά συμφέροντα των χωρών της περιοχής και θα τις συμπαρασύρουν στις δικές της επιδιώξεις μέχρι την εκπλήρωσή τους. Η Γαλλία δεν είναι κράτος της Ανατολικής Μεσογείου και αξιοποιεί και υποδαυλίζει τις διαφορές των κρατών της ώστε να νομιμοποιεί μέσω αυτών την παρουσία της στην περιοχή. Γι’ αυτό τα γαλλικά συμφέροντα δεν ευνοούνται από την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, αλλά από τη συνεχή όξυνσή τους, που θα επιτρέπει στο Παρίσι να τις αξιοποιεί παρεμβαίνοντας συνεχώς στις εξελίξεις. Στην απευκταία μάλιστα περίπτωση που τα γαλλικά συμφέροντα θα συγκλίνουν μελλοντικά με τα τουρκικά, όπως συνέβη δηλαδή στη Μικρασιατική Καταστροφή, καίτοι η Γαλλία ήταν σύμμαχός μας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μεταξύ των συμβαλλομένων μερών της Συνθήκης των Σεβρών που μας έστειλαν στη Σμύρνη, τότε οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες.

Η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Βηρυττό λίγες μόλις ώρες μετά την τραγωδία είχε συμβολική σημασία. Διότι η επάνοδος της γαλλικής επιρροής στην Εγγύς Ανατολή συμπεριλαμβάνεται στις γαλλικές προτεραιότητες, με αποτέλεσμα η περιοχή να αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Εμφανίστηκε μάλιστα ο πρόεδρος Μακρόν ως πάτρωνας εκεί, λόγω του αποικιακού παρελθόντος της Γαλλίας, αλλά και ευεργέτης, καίτοι η Γαλλία είχε καταληστεύσει τη χώρα, είτε με τις Εντολές της Κοινωνίας των Εθνών ως αποικιοκρατική δύναμη είτε με τις διομολογήσεις επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας που ισοπέδωσαν την ακμάζουσα υφαντουργική βιοτεχνία της περιοχής χάριν των γαλλικών εξαγωγών. Ανταγωνιστής στις επιδιώξεις της Γαλλίας στην Εγγύς Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η Άγκυρα με αποτέλεσμα τη γαλλοτουρκική σύγκρουση που συμπαρασύρει και την Ελλάδα.

Θα πρέπει να γίνει κάποτε κατανοητό από τις ηγεσίες της χώρας μας και της γείτονος πως αν σήμερα οι συσχετισμοί φαινομενικά βοηθούν τη μια εκ των δύο να επιβάλλει τα συμφέροντά της στην άλλη, λόγω της συμπόρευσης με τα συμφέροντα ισχυρών δυνάμεων, οι συσχετισμοί ανατρέπονται διότι διαμορφώνονται με τη συνδρομή τρίτων που δεν είναι δεδομένη διαχρονικά. Γι’ αυτό μοναδική οδός για τα συγκρουσιακά συμφέροντά μας αποτελούν οι μεταξύ μας διαπραγματεύσεις με κατάληξη την προσφυγή στη Χάγη.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.