«Η Δημοκρατια δεν ειναι πουθενα αυτονοητη»…
… ήταν το κυριότερο συμπέρασμα φίλου συνομιλητή και αναγνώστη σε συζήτηση περί των όσων εκτυλίχθηκαν το βράδυ της Τετάρτης( ώρα Ελλάδας) στην Ουάσιγκτον.
Αναφερόμαστε φυσικά στην επιδρομή στο Καπιτώλιο, στις ασύλληπτες εικόνες και τα γεγονότα, που ως προς την ουσία τους μπορούν να συνοψιστούν αρχικά στον θάνατο τεσσάρων πολιτών, μία εκ των οποίων εντός του «Ναού» της Αμερικανικής Δημοκρατίας, μέλη του Κογκρέσου με αντιασφυξιογόνες μάσκες, «εξαγριωμένοι» πολίτες υποστηρικτές του τέως – οσονούπω- προέδρου με αμφίεση καρναβαλική και ιαχές στα πάλαι ποτέ «αμόλυντα» έδρανα και γραφεία της Γερουσίας, αστυνομικοί με πολιτικά και περίστροφα στο χέρι και ο πρωταγωνιστής όλων Ντόναλντ Τραμπ, πιθανότατα από την άνεση του καναπέ του σε ρόλο διαδικτυακού υποκινητή να γράφει tweets συνεχίζοντας τον μετεκλογικό του «παροξυσμό».
Ασύλληπτες εικόνες άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος ως προς τους στόχους τουλάχιστον του συγκεντρωμένου πλήθους και του ιθύνοντα νου, καθώς λίγες ώρες μετά την επιδρομή και την διακοπή κατ’ επέκταση της συνεδρίασης το Κογκρέσο επικύρωσε την εκλογή του Τζο Μπάιντεν και της Καμάλα Χάρις, έχοντας απορρίψει προηγουμένως τις ενστάσεις Ρεπουμπλικανών για τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στην Αριζόνα και την Πενσιλβάνια.
Ασύλληπτες εικόνες και γεγονότα, προϊόντα και της πολυετούς θητείας ενός φασίστα προέδρου τον οποίο όμως «γέννησε» και υποστήριξε ανοιχτά το σύστημα εκείνο που επέβαλλε μία κοινωνία ανισοτήτων και αντί να την καταπολεμήσει ως διαχρονική παθογένεια την διεύρυνε.
Ανισότητα πρωτίστως εισοδηματική, με μηδενική σχεδόν μέριμνα για τους αδύναμους και μη έχοντες πολίτες, πλήρη φτωχοποίηση και συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους, υποβάθμιση κοινωνικών παροχών, όπως η ασφάλιση, η υγεία ακόμα και η εκπαίδευση και φυσικά ουδεμία ουσιαστική – και πρακτική δεδομένου του απαρχαιωμένου εκλογικού συστήματος – «ανταπόκριση» της λαϊκής βούλησης, ήτοι των πολιτών, ούτε καν σε επίπεδο εκλογικών αναμετρήσεων.
Ανισότητες όχι φυσικά προϊόντος του Τραμπ αλλά της επικρατούσας και διαχρονικής βέβαια πραγματικότητας που αποτελούν και τα βαθύτερα και πραγματικά αίτια των περιγραφόμενων γεγονότων.
Και φυσικά γεγονότα που δεν περιορίζονται στην Αμερικανική ήπειρο και δεν θα παύσουν να υφίστανται αν τα αίτια που τα γεννούν δεν καταπολεμηθούν.
Προσωπικά διαφωνώ με διαπιστώσεις του τύπου «η αμερικανική κοινωνία αναγκάζεται να κοιτάξει το τέρας στα μάτια». Θα δανειστώ σημεία της συνέντευξης του Δημήτρη Χριστόπουλου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας ο οποίος ανέφερε πως στις πρώτες δημοσκοπήσεις το 1/5 του εκλογικού σώματος των ΗΠΑ επιδοκίμασε την εισβολή εξηγώντας το εξής απλό πως το κομμάτι του αμερικανικού λαού – το 50% αυτού περίπου – τον ψήφισε και επομένως «συνέδραμε στην αφαίμαξη της δημοκρατίας». Όποια σε κάθε περίπτωση απέμεινε στην Αμερική.
Αποτελέσματα μιας πολιτικής λοιπόν που θα συνεχίσει να υπάρχει, και άνευ Τραμπ ή ομοϊδεατών του, όσο οι σύγχρονες κοινωνίες, πολλώ δε μάλλον όσες κατέχουν και μένουν σε τίτλους όπως «η μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου» κ.ο.κ. δεν επιλέγουν να καταπολεμήσουν τα αίτια, αλλά αντιθέτως τις υγιείς – κατά την άποψή μας- εκείνες φωνές που το ζητούν, καθότι η οπισθοχώρηση της δημοκρατίας βολεύει περισσότερο.
Φωτογραφία: Erin Schaff/ New York Times
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
