Εργα, οχι διαπιστωσεις

Η συζήτηση για το θέμα της τουριστικής κίνησης στην πόλη της Κομοτηνής, η οποία το καλοκαίρι πέφτει κυριολεκτικά στα τάρταρα, δεν είναι καινούρια.
 
Ξεκίνησε ακόμα πριν από την λειτουργία του κάθετου άξονα, και παρόλο που πλέον η δίοδος λειτουργεί για σχεδόν 6 χρόνια, και έχουν χυθεί μεγάλες ποσότητες μελανιού (κανονικού και ηλεκτρονικού) για το ζήτημα, και έχουν καταναλωθεί τεράστιες ποσότητες φαιάς ουσίας, φαίνεται να μην έχουμε κάνει ουσιαστική πρόοδο στο τι θα συμβεί.
 
Βέβαια υπάρχουν και αντικειμενικά ζητήματα που περιορίζουν τις δυνατότητές της (η μη διέλευση λεωφορείων, η έλλειψη υποδομών για πιο εκτενή τελωνειακό έλεγχο) όμως αυτά τις περισσότερες φορές αφορούν αγκυλώσεις της κεντρικής διοίκησης και όχι ζητήματα που μπορούμε να λύσουμε αποκλειστικά μόνοι μας.
 
Έτσι, και επειδή φοβόμαστε ότι ακόμα και τα λεωφορεία να επιτρεπόταν εμείς πάλι θα τα βλέπαμε να περνούν, είναι κρίσιμο να γίνουν κινήσεις που θα δημιουργήσουν έστω και την απορία στους διερχόμενους.
 
Μια απλή ιδέα, που δημιουργήθηκε και από τη συζήτηση για την τουριστική κίνηση στην Κομοτηνή, είναι να φροντίσει, ο Δήμος ή όποιος άλλος φορέας επιθυμεί, να κάνει ένα χώρο ανάπαυσης-στάθμευσης, κατά την κάθοδο από τη Νυμφαία, όπου οι οδηγοί θα μπορούν να σταματούν.
 
Εκεί θα μπορούσε να υπάρχει ένα τουριστικό περίπτερο, το οποίο θα μπορούσε να ενημερώνει τους οδηγούς για την Κομοτηνή αλλά και όλη τη Ροδόπη, ώστε να σταματήσουν σε αυτή, έστω μερικές ώρες ή και παραπάνω.
 
Δεν θα σταματήσουν όλοι οι οδηγοί, ούτε όσοι σταματήσουν θα ενδιαφερθούν για το χώρο.
 
Όμως αν καταφέρουμε να έχουμε έστω και το 10% να σταματήσει, και από αυτό το 10% να επισκεφτεί την πόλη και τη γύρω περιοχή ενώ δεν είχε πρόθεση να το κάνει, αυτό μεταφράζεται, με πάνω από 1.500.000 διελεύσεις το χρόνο από τη Νυμφαία, σε 15.000 επιπλέον επισκέπτες το χρόνο.
 
Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι των επαγγελματιών της περιοχής να τους κρατήσουν, και να τους προσφέρουν μια εμπειρία που θα βοηθήσει ώστε να αποτελέσει διαφήμιση για την περιοχή, και αυτοί οι άνθρωποι να αποτελέσουν πολλαπλασιαστές της αξίας του τόπου.
 
Αλλά οι τουρίστες δεν θα έρθουν από τη μια μέρα στη άλλη, και η τουριστική ανάδειξη ενός τόπου δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, όμως αν δεν προσπαθήσουμε, δεν θα έρθουν από μόνοι τους.
 
Θα μπορούσαμε επιπλέον να κάνουμε κάτι ανάλογο και από τη βουλγαρική πλευρά, όπου υπάρχουν και εκεί χώροι με καντίνες, που δεν νομίζουμε να έχουν πρόβλημα να φιλοξενήσουν έστω και μικρές τουριστικές «γωνίες».
 
Γνωρίζουμε ότι ακούγεται πιο απλό από ό,τι είναι πραγματικά, και πως θα πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση αλλά και να καλυφθούν τυχόν κόστη, πέρα από την γραφειοκρατία που θα πρέπει να υπερκεραστεί. Μπορεί και η ιδέα να μην είναι υλοποιήσιμη, ή να είναι ουτοπική, ή οτιδήποτε.
 
Αλλά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, ενώ πνιγόμαστε από διαπιστώσεις για τον κάθετο άξονα, από ιδέες φαίνεται πως είμαστε σχετικά στεγνοί.
 
Οπότε στην αναβροχιά, καλό είναι και το χαλάζι… Κ.Μ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.