Εδω καραβια χανονται βαρκουλες αρμενιζουν
Θα έλεγε κανείς ότι τα όσα διαμείβονται στον πολιτικό βίο της χώρας την επομένη των εκλογών της 21ης Μαΐου κρίνονται ως λογικά, αν σκεφτεί κανείς το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και τις αντιδράσεις των πολιτικών αρχηγών επ’ αυτών.
Ξεκινώντας από την αδιαμφισβήτητη νίκη της ΝΔ και μάλιστα με ανέλπιστη ακόμα και για τα «γαλάζια» στελέχη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ που αποτυπώθηκε και στο, το λιγότερο χαμογελαστό, πρόσωπο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο πρώτο του μήνυμα ήδη από το βράδυ των εκλογών και συνεχίζεται έως και σήμερα στο πρόσωπο τόσο του ιδίου όσο και κάθε στελέχους της ΝΔ.
Συνεχίζοντας με την επίσης αδιαμφισβήτητή «κατακρήμνιση» των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, σε βαθμό τέτοιο που είτε καν οι προαναφερθέντες «γαλάζιοι» ανέμεναν πολύ δε περισσότερο τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και αποτυπώθηκε και στο πρόσωπο και στις μεταγενέστερες δηλώσεις του προέδρου του Αλέξη Τσίπρα.
Και τελειώνοντας φυσικά με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και την επίτευξη του στόχου του «ισχυρού διψήφιου ποσοστού» που αποτυπώθηκε στον πιο χαρούμενο όλων, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ κ.Νίκο Ανδρουλάκη, σε τέτοιον μάλιστα βαθμό που δικαίως σχολιάζεται ποικιλοτρόπως στα αγαπημένα του «πράσινου» επιτελείου marketing, social media, συγκρίνοντάς την με αντιδράσεις όπως αυτή του πανελληνίου όταν η Έλενα Παπαρίζου κέρδισε την Eurovision ή όταν η εθνική πήρε το Euro, επιτυχίες δηλαδή αναντίστοιχες της κατά τα άλλα επίτευξης του στόχου του ΠΑΣΟΚ.
Και αν όλα αυτά λοιπόν κρίνονται ως λογικά, που καθόλου δεν το αμφισβητούμε, καθόλου λογική – στην ίσως δική μας λανθασμένη κρίση – δεν κρίνουμε την άτυπη «μάχη» που ξεκίνησε τα αμέσως επόμενα λεπτά της ανακοίνωσης του τελικού εκλογικού αποτελέσματος μεταξύ των δύο τελευταίων ήτοι του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, αφήνοντας εντελώς εκτός αυτής την ΝΔ.
Και σαφώς η πρωτιά της ΝΔ και η «επανακαθιέρωσή» της στην διοίκηση της χώρας για πολλά χρόνια ακόμα όπως όλα δείχνουν, είναι δεδομένη και «ακλόνητη» ωστόσο θα περίμενε κανείς από δύο κόμματα που έστω σε επίπεδο δηλώσεων ή έστω πολιτικής παράδοσης «μοιράζονται» ή διεκδικούν τον χώρο του κέντρου – προσφάτως και της αριστεράς βάση των λεγομένων του κ.Ανδρουλάκη – να ενωθούν ενάντια στον κοινό «αντίπαλο».
Όχι απαραιτήτως για την χαμένη «τιμή» των κομμάτων του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, αλλά για την παρεμπόδιση με κάθε τρόπο της πλήρους επαναφοράς και της εμπέδωσης της «ηγεμονίας της δεξιάς» όπως γράψαμε και στο εκδοτικό μας σημείωμα την επομένη των εκλογών.
Θα περίμενε κανείς με λίγα λόγια απέναντι στην κοινή διάγνωση του παραπάνω «κινδύνου» τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου να ενωθούν, και σε επίπεδο προγραμματικών θέσεων, έστω σε μια κοινή αλλά σε κάθε περίπτωση ισχυρότερη του ενός αντιπολίτευση και όχι να αναλίσκονται σε μια «μάχη» δίχως αντίκρισμα με μοναδικό στόχο την αύξηση κατά λιγοστών μονάδων των εκλογικών τους ποσοστών στον δεύτερο γύρο, που όσο και αν αυτό αυξηθεί στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγήσει σε μια κατά τι ισχυρότερη ισχνή αντιπολίτευση σε μια «παντοδύναμη» κυβέρνηση – 170 τουλάχιστον εδρών – την επομένη της 25ης Ιουνίου.
Θα οδηγήσει κοινώς στο τίποτα άλλο πλην της ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών βασισμένες σε πλασματικά σε κάθε περίπτωση διακυβεύματα.
Αλλά δυστυχώς ανά τους αιώνες η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» έχει αποδειχθεί άχαστη.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
