Αντιο Γενναια Φωφη

Απαρατήρητα

Ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά αποτέλεσε από μόνος του είδηση συγκλονιστική. Για την ηλικία της, τις πολλαπλές της ιδιότητες –της μάνας, της πολιτικού, της γυναίκας, της συζύγου, της αδερφής και πόσες ακόμα– την προσωπικότητά της, την πορεία της σε προσωπικό επίπεδο πολύ δε περισσότερο σε ό,τι αφορά τον δημόσιο βίο.

Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει άνθρωπος, εντός τουλάχιστον των ελληνικών συνόρων που έμεινε απαθής στην είδηση, που δεν «πάγωσε», που δεν συγκινήθηκε με το «φευγιό της».

Ακόμα ωστόσο και αν αυτό συνέβη, ουδείς  θεωρούμε ότι έμεινε απαθής στο «αντίο» τόσο των παιδιών της κατά την διάρκεια της εξόδιου ακολουθίας, όσο και των πολιτικών της «συνοδοιπόρων», κατά την άποψή μας με επίκεντρο αυτόν του Γραμματέα του ΚΙΝΑΛ Μανώλη Χριστοδουλάκη, τρόπον τινά, ένα άλλο «παιδί» της, αυτή τη φορά πολιτικό.

Ειδικά όμως το «αντίο» των παιδιών της, της Αιμιλίας, της Κατερίνας και του Γιώργου ήταν το λιγότερο συγκλονιστικό. Όπως και το αντίο κάθε παιδιού που αποχαιρετά τη μάνα του, αποχαιρετά τον γονιό του, πριν ενδεχομένως προλάβει – αν ποτέ προλαβαίνει κανείς– να απωλέσει την ιδιότητα του «παιδιού» σε όρους ηλικιακούς.

Συγκλονιστικότερη όλων η Αιμιλία που μας χάρισε – γιατί ως «δώρο» το λογίζουμε – την εικόνα της αγέρωχης γυναίκας Φώφης. «Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες “1,2,3 πάμε”. Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια» είπε συγκινημένη η Αιμιλία για να συνεχίσει, μοιραζόμενη με όλη την Ελλάδα, δια ζώσης παρόντες και όσους παρακολουθούσαμε με άλλα μέσα, στιγμές προσωπικές που συνέθεταν όμως κατά κύριο λόγο τη Φώφη Γεννηματά που η πλειοψηφία γνωρίζαμε ως πολιτικό.

Το χαμόγελο, το χάδι, το «οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας» όπως είπε η ίδια μιλώντας για πράγματα που «μόνο μία μάνα ξέρει» και μόνο ένα παιδί μπορεί να κατανοήσει τόσο ουσιωδώς και μοναδικά. Γιατί μοναδικά είναι αυτά που ένας γονέας προσφέρει στο παιδί του.

Βαθιά συγκλονισμένοι από την απώλεια, θα παραφράσουμε ως άλλο «κατευόδιο» τα λεγόμενα του Προέδρου της Βουλής Κωνσταντίνου Τασούλα «ας εκτιμήσουμε το κλίμα που επέβαλε η εκδημία και ας προσπαθήσουμε πιο πολύ, αυτό το κλίμα που μας έφερε πιο κοντά, όσο μπορούμε να το διατηρήσουμε, κρατώντας έναν εχθρό όπως η “υποτροπή” της βασικής νόσου, της όντως πολιτικής ζωής, που είναι ο διχασμός και η υπερένταση όσο πιο μακριά γίνεται. Αυτό θα είναι η τήρηση της μεγαλύτερης παρακαταθήκης της Φώφης Γεννηματά».

Αναγάγοντας τον διχασμό της πολιτικής για τον οποίο έκανε λόγο ο κ. Τασούλας, στον διχασμό και την υπερένταση της κοινωνίας, προσθέτοντας και τον ατομικισμό, που δυστυχώς διέπουν την κοινωνία του σήμερα, αν μη τι άλλο διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο αυτήν την ενότητα, την ενότητα της απώλειας, που έφερε όντως σε όλους μας η εκδημία της προέδρου της ΚΙΝΑΛ. Αιωνία της η μνήμη!

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.