Οταν ο ξυλοδαρμος μεταξυ ανηλικων παει να γινει μονιμη κατασταση

Όταν ανήλικοι δέρνουν συνομηλίκους, δεν φταίει κανένας άλλος, πέρα από το σχολείο και την οικογένεια.

Πάντοτε είχα την απορία: Αυτά τα παιδιά γιατί παρουσιάζουν επιθετική συμπεριφορά; Για να φτάσω στην απάντηση: Μέσα σε αρκετές οικογένειες διαδραματίζονται γεγονότα τραγικά. Αφού παιχθεί το δράμα, συνέρχονται από τον κακό τον δρόμο, που πήραν για δυο τρεις ώρες και σταμάτησαν λίγο πριν το γκρεμό, και αρχίζει -μεταξύ ενοχής και σιωπής- να κάνει την εμφάνισή της η ειρήνη. Αλλά η ειρήνη επέρχεται για λόγους προσωπικούς, για να μην δοθεί παραέξω αφορμή για σχόλια και η καλή έξωθεν μαρτυρία να συνεχισθεί μέχρι τον επόμενο «αγώνα». Θα καταλήξουν οι «εμπόλεμοι» στα δωμάτιά τους και θα σκέφτονται τότε οι μεν γονείς να μην επαναληφθεί, το δε ανήλικο πού θα ξεσπάσει. Ως εδώ με την οικογένεια, η οποία υφίσταται την ταλαιπωρία εξαιτίας βίαιης συμπεριφοράς κάποιου μέλους ή οικονομικής δυσπραγίας ή ασθένειας που επιβαρύνεται και από την έλλειψη χρημάτων. Και ας έχουμε υπόψη μας ότι αρκετοί παππούδες συγκατοικούν με τα παιδιά τους για λόγους οικονομίας κυρίως.

Η κατάσταση θα βελτιωθεί μέσα από την οικογένεια και το σχολείο με την προσοχή της πολιτείας. Να μπει επιτέλους το μάθημα της ψυχολογίας και παιδαγωγικής στο σχολείο. Να συνεργαστεί το σχολείο με την οικογένεια. Να μην καλούνται οι γονείς μόνο για να πάρουν τον έλεγχο του παιδιού τους

Αν θα πάμε στο χώρο του σχολείου θα δούμε ένα περιβάλλον όπου προέχει η παροχή χρηστικών γνώσεων και μόνο, προκειμένου να μην υπάρξουν παράπονα ή κατηγορίες εναντίον κάποιου εκπαιδευτικού, αφού το υπουργείο φροντίζει να μαθαίνουν οι μαθητές τόσα όσα απαιτούνται για να φτάσουν στο άριστα. Ως εδώ. Δυστυχώς για την ψυχή του μαθητή δεν θα ενδιαφερθεί κανείς. Δεν θα αφιερώσει χρόνο ο δάσκαλος για να υπεισέλθει στο χ πρόβλημα και με το δίκιο του γιατί κινδυνεύει -περισσότερο σήμερα- να κατηγορηθεί για τούτη τη συμπεριφορά. Ο ανήλικος παλεύει μέσα του να τα βγάλει πέρα. Πολλές φορές δεν έχει χρήματα για ένα κουλούρι, όταν στέκονται απέναντί του παιδιά με κουλούρι και χυμό. Ο ανήλικος που χθες έζησε μέσα στο σπίτι του ένα μικρό πόλεμο με πολλά «κατηγορώ», θέλει να τα ξανασκεφτεί, γιατί το μεσημέρι που θα επιστρέψει, κάποιον θα δικαιολογήσει κάποιον όχι. Εδώ αρχίζει η επίθεση κατά παντός είτε εντός του σχολικού χώρου, είτε επιλέγει να μείνει έξω από αυτόν, να βρει τους ομοίους του και να κηρύξει τον δικό του πόλεμο.

Η κατάσταση θα βελτιωθεί μέσα από την οικογένεια και το σχολείο με την προσοχή της πολιτείας. Να μπει επιτέλους το μάθημα της ψυχολογίας και παιδαγωγικής στο σχολείο. Να συνεργαστεί το σχολείο με την οικογένεια. Να μην καλούνται οι γονείς μόνο για να πάρουν τον έλεγχο του παιδιού τους. Δυστυχώς δεν έχει κανένα αποτέλεσμα οι γονείς να προσέρχονται μόνοι τους, για να ρωτήσουν τον κάθε δάσκαλο ξεχωριστά. Ανέκαθεν προσέρχονται οι γονείς των καλών μαθητών. Εδώ και από εδώ αρχίζει το πρόβλημα.

Η πολιτεία δεν θα λύσει την επιθετικότητα και την παραβατικότητα με μέτρα αστυνόμευσης. Ο ανήλικος πρέπει να μάθει μέσα από την οικογένεια και το σχολείο εφόσον συνεργαστούν και πώς να ζει την όποια καθημερινότητά του και να έχει αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, γιατί ενός κακού μύρια έπονται.

*Η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι Φιλόλογος ,συγγραφέας, ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.