Σαν γατοι αλαφροισκιωτοι στα απλαδια

…Πόσο μ' αρέσουν οι χειμωνιάτικες γιορτές!!! Του Αϊ-Φιλίππου που «στο χωράφι απόκρευε» και της Παναγιάς της Μεσοσπορίτισσας. «Εις το μέσον της σποράς» των εαρινών σιτηρών η γιορτή της -κυριολεκτικά-, που τα παλιά χρόνια ξεκινούσε αρχές Νοέμβρη και τελείωνε την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη. Στάρια, βρόμες, κριθάρια σπέρνονταν στα ωραία μας χώματα. Τα υπόλοιπα αναλάμβανε η φύση, μέχρι την ώρα του θερισμού… Από εκείνες τις κανονικότητες έμειναν μόνο σηματοδοτήσεις… Γύρω μου δεν σπέρνονται σιτηρά, μόνο στα ορεινά λίγοι παράγουν το στάρι και το αλεύρι για τον άρτον… τον επιούσιο.
 
Οι γειτόνισσες φτιάχνουν ζυμωτό ψωμί με προζύμι. Η συνταγή θέλει δυο μέρη αλεύρι μαλακό κι ένα μέρος σκληρό… Οσες φορές επιχείρησα να ζυμώσω, απέτυχα! Εγκατέλειψα λυπημένη για την αδεξιότητά μου, παρηγορούμενη από το δόγμα: «Δεν κάνουν όλοι για όλα… ο καθείς κι ο ρόλος του».
 
Σοφή η κουβέντα για κάθε περίσταση. Εγώ δεν κάνω για ζύμωμα, ούτε για ν' αναπιάσω προζύμι, ο τάδε δεν κάνει για πρωθυπουργός, ο άλλος δεν κάνει για υπουργός! Εγώ κάνω και παρακάνω για τα οικιακά του αγροτόσπιτού μου ως κόρη καλής οικογενείας.
 
Εστρωσα χαλιά, τύλιξα το σπίτι με… σελοφάν, εκεί τυλίχτηκα κι εγώ. Σαν γάτοι αλαφροΐσκιωτοι περπατούμε στα απλάδια, με βήματα που δεν ακούγονται, σαν να κατοικούν στο σπίτι φαντάσματα, όντα σιωπής και περίσκεψης…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.