«Θανασιμο» ζευγαρι

Ένοχους για ανθρωποκτονία από κοινού με πρόθεση του Γιώργου Βασιλειάδη, ο οποίος βρέθηκε θαμμένος τον Ιούνιο του 2010 στον ορνιθώνα του σπιτιού στο οποίο διέμεναν στους Σιταγρούς Δράμας, έκρινε τους Βλαδίμηρο Παπαδόπουλο και Μαρία Μανίκη το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης στην Κομοτηνή την Τρίτη 6 Οκτωβρίου.

Οι δύο δράστες, οι οποίοι ήταν 19 και 40 ετών αντίστοιχα κατά την τέλεση του φόνου, είχαν καταδικαστεί ισόβια πρωτοδίκως, όμως το δικαστήριο αναγνώρισε στον Β. Παπαδόπουλο το ελαφρυντικό του άρθρου 133 του ποινικού κώδικα μιας και κατά την τέλεση του εγκλήματος βρισκόταν στην μετεφηβική ηλικία (18-21 ετών), καταδικάζοντας τον σε ποινή 20 χρόνων και 4 μηνών, ενώ η Μ. Μανίκη καταδικάστηκε ξανά σε ισόβια κάθειρξη. 

Η εξαφάνιση και η εύρεση

Ο κ. Βασιλειάδης είχε εξαφανιστεί από το Μάιο του 2010, με την μητέρα του να κάνει δήλωση εξαφάνισης στο αστυνομικό τμήμα στις 10 Ιουνίου.
 
Σύμφωνα με την κατάθεση του αρμόδιου αστυνομικού, από τον έλεγχο του λογαριασμού είδαν ότι υπήρχε κίνηση στην κάρτα του, και υποψιάστηκαν εγκληματική ενέργεια.
 
Στην υπηρεσία προσάχθηκε η Μαρία Μανίκη, γιατί κατοικούσε στην οικία του θύματος το Μάρτιο του ίδιου έτους, παρά τη θέλησή του, και ο ίδιος είχε κάνει παράπονα στην αστυνομία, μετά τα οποία η κατηγορούμενη είχε κληθεί στο τμήμα για παραινέσεις και στη συνέχεια είχε αποχωρήσει από την οικία.
 
Μετά από έρευνα που έγινε στην οικία της στους Σιταγρούς, όπου συγκατοικούσε με τον Βλαδίμηρο Παπαδόπουλο, η αστυνομία εντόπισε φρεσκοσκαμμένο έδαφος, και μετά από εκσκαφή εντόπισε το πτώμα του θύματος, ενώ ο Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε γυρίσει στο σπίτι κατά τη διάρκεια της έρευνας, προσάχθηκε και αυτός στο τμήμα.
 
Ο κατηγορούμενος σχεδόν αμέσως ομολόγησε την ενοχή του, ισχυριζόμενος πως το θύμα, το οποίο σύμφωνα με αυτόν τον είχε πληρώσει για να πραγματοποιήσει σεξουαλική πράξη στο παρελθόν σε διάφορα μέρη στην πόλη της Δράμας, ζήτησε να πραγματοποιήσει την πράξη αυτή ξανά αλλά αυτή τη φορά χωρίς πληρωμή.
 
Δήλωσε δε ότι όταν αυτός αρνήθηκε, το θύμα τον εξύβρισε για αυτό και αυτός πήρε ένα κομμάτι σκοινί από την αποθήκη με το οποίο τον έπνιξε, και στη συνέχεια τον έθαψε, ενώ έκαψε τα ρούχα του θύματος και το σκοινί, χρησιμοποιώντας τις επόμενες μέρες την κάρτα του για να κάνει αναλήψεις από το λογαριασμό του.
 
Δήλωσε δε πως η κατηγορούμενη βρισκόταν μέσα στο σπίτι και δεν είχε σχέση ούτε με το έγκλημα ούτε με το θάψιμο του θύματος, κάτι το οποίο ισχυρίστηκε και η κατηγορούμενη. 

Ανασκευή εις διπλούν

Στην πρωτόδικη διαδικασία οι δύο κατηγορούμενοι είχαν αλλάξει τις καταθέσεις τους, με την Μανίκη να ισχυρίζεται πως αυτή είχε διαπράξει το φόνο και ο Παπαδόπουλος δεν είχε σχέση με αυτόν, όμως το δικαστήριο δεν τις είχε κάνει αποδεκτές και καταδικάζοντας και τους δύο σε ισόβια.
 
Στο Εφετείο όμως επανήρθαν στις αρχικές καταθέσεις που είχαν κάνει στην αστυνομία, με τον Παπαδόπουλο να επαναλαμβάνει ότι αυτός μόνος του είχε σκοτώσει το θύμα, και πως η Μανίκη βρίσκονταν μέσα στο σπίτι και δεν είχε ιδέα τι είχε συμβεί.
 
Από την πλευρά της η κατηγορούμενη ισχυρίστηκε πως δεν είχε ερωτική σχέση ούτε με το θύμα, στο σπίτι του οποίου είχε μείνει για κάποιο διάστημα, ούτε με τον κατηγορούμενο τον οποίο φιλοξενούσε, σημειώνοντας πως αυτός δεν την άφησε ούτε καν να βοηθήσει στο θάψιμο του πτώματος. 

«Ζευγάρι Σατανικών Εραστών»

Ο εισαγγελέας ανοίγοντας την τελική του αγόρευση χαρακτήρισε τους κατηγορούμενους «Ζευγάρι σατανικών εραστών» επισημαίνοντας, όπως είχε κάνει και στην εξέτασή τους, τις αντιφάσεις και τις ανακολουθίες που προέκυψαν τόσο κατά την προδικασία όσο και την πρωτόδικη διαδικασία.
 
Ο κ. εισαγγελέας εξέφρασε την άποψη πως η Μανίκη, έχοντας αντιληφθεί τις σεξουαλικές προτιμήσεις του θύματος, μαζί με τον Παπαδόπουλο απομυζούσαν λεφτά από το θύμα, και όταν αυτός τους επισκέφτηκε στους Σιταγρούς, τον δολοφόνησαν μαζί έχοντας αποφασίσει από πριν αυτή την πράξη.
 
Ως κίνητρο θεωρεί πως για την κατηγορούμενη ήταν το γεγονός πως το θύμα την είχε διώξει από το σπίτι, ενώ ο κατηγορούμενος είχε σαν κίνητρο πως το θύμα δεν τον πλήρωνε άλλο, κίνητρα που χαρακτήρισε ποταπά και μηδαμινά.
 
Από την πλευρά της υπεράσπισης ο δικηγόρος του πρώτου κατηγορούμενου κ. Φώτης Χαδίρογλου σημείωσε πως σε κανένα σημείο της διαδικασίας δεν προέκυψε ότι ήταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά την τέλεση του εγκλήματος, ενώ επεσήμανε και το νεαρό της ηλικίας του κατά την τέλεση του εγκλήματος.
 
Από την πλευρά της κατηγορουμένης η δικηγόρος κ. Χουσεΐν Σελβέρ ζήτησε την αθώωση της πελάτισσάς της μιας και αυτή ισχυριζόταν πως δεν είχε σχέση με το συμβάν, ενώ τόνισε πως από πουθενά δεν προκύπτει πως υπήρχε προμελέτη.
 
Τελικά το δικαστήριο έκρινε και τους δύο κατηγορούμενους ένοχους για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από κοινού με πρόθεση, αναγνωρίζοντάς όμως στον κατηγορούμενο τη συνδρομή του άρθρου 133 του ποινικού κώδικα, δηλαδή το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, ενώ αποφάνθηκε και για την ενοχή στο αδίκημα της κλοπής.
 
Τελικά στον Βλαδίμηρο Παπαδόπουλο επιβλήθηκε συνολική ποινή κάθειρξης 20 ετών και 4 μηνών ενώ στην Μαρία Μανίκη επιβλήθηκε η ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.